Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Ze was duizelig geworden

Bijna was het een zomerdag geworden. Wanneer de temperatuur de 25 graden haalt noemt men het een zomerdag. Toen ik van huis ging was het 22 graden, toch lekker weer bij een hemel met een paar kleine cumuluswolkjes en weinig wind. Ik besloot na het ontbijt te gaan wandelen. In mijn rugzak deed ik een paar koeken, twee flesjes water en verbandmiddelen. Erg opgelucht was ik toen ik zag, dat de vrouw met het rode haar niet voor het raam stond. Ik moet erg opletten voor haar, want ze mag mij niet en ze heeft mij al een paar keer nat gegooid met stinkende urine. Ik wist niet dat urine zo kon stinken, de mijne in ieder geval niet. Mijn plas ziet er als water uit.

Dus liep ik gewoon door langs haar huis en tot mijn schrik hoorde ik een schreeuw. Ik keek naar boven, stond ze daar weer met een witte pispot. Met mijn stijve ledematen probeerde ik zo snel mogelijk de straat over te steken. Achter mij hoorde ik een plons, maar net op tijd was ik aan de overkant en werd ik niet geraakt. Met mijn rechterhand gestrekt omhoog en de duim op de neus keek ik verrukt naar haar. Ze zal wel zwaar de ziekte in hebben gehad mij niet geraakt te hebben.

Deze overwinning van mij deed mij goed en met frisse moed liep ik het platteland in. Heerlijk was het daar, een oase van rust heerste daar. Na een paar kilometer gelopen te hebben ging ik van het pad af en liep ik door het hoge gras. Verderop zag ik lage bomen staan en daartussen kon ik nog net het rode dak van een boerderij zien. Stel je voor, dat ik hier onwel zou worden, niemand kon ik waarschuwen en mijn mobieltje was stuk. Angstig werd ik bij deze gedachte. Maar ik voelde mij goed na het ontbijt van brood met vier gekookte eieren en een glas karnemelk en de geneesmiddelen.

Toen kwam ik bij een helling kwam vol met klaprozen, een prachtig gezicht contrasterend bij de heldere blauwe hemel. Ineens dacht ik, hoor ik het nou goed? Net of iemand om hulp riep. Iedere keer als ik ga wandelen maak ik wat mee, het zal toch niet waar zijn. Plotseling hoorde ik een vrouwenstem roepen:
''Buurman, kom effen, help me.''
Ik liep de helling op en zag opeens tussen de klaprozen mijn lesbische buurvrouw Carla languit op de grond liggen. Wat schrok ik, want haar rechterwang was opgezet en ze had een blauw oog.

''Wat is er met jou gebeurd, Carla'', zei ik. Ik ging naast haar zitten en ze antwoordde:
''Ach lieve buurman, Krelis mijn vriend, waarvan ik ben weggelopen, kwam vanmorgen al vroeg aan de deur. Hij wilde ons samenzijn weer goed maken. Ik ben van hem afgegaan, omdat hij mij sloeg tijdens de seks. Vanmorgen wilde hij weer neuken en trok de kleren van mijn lijf. Ik verzette mij hevig, want ik moet geen kerel meer. Je weet toch, dat ik nu een vriendin heb, mijn lieve Chantal.

Hij sloeg zo hard in mijn gezicht, dat mijn wang is opgezwollen. Gelukkig kon ik een grote vaas pakken en sloeg zo hard mogelijk op zijn kop. Toen viel hij neer en ik schrok mij kapot, want ik zag bloed aan zijn hoofd. Ik wist mij geen raad en ben op de fiets gestapt en hier naar toe gereden. Als ik de politie had gebeld zou hij nog kwader zijn geworden. Wat ben ik blij, dat u toevallig langs kwam.''
''Ik zal je helpen'', en ik haalde uit mijn rugzak een dot watten gedoopt in water en legde dat op haar wang. Ook een beker water om te drinken en ze lustte ook nog een gevulde koek. Ze keek mij dankbaar aan n samen liepen we naar huis. Gelukkig was Krelis er niet meer.

Ik raadde haar aan naar de huisarts te gaan om de verwonding te laten zien en een briefde te vragen om daarmee aangifte van mishandeling te doen bij de politie, maar dat wilde ze niet.
Ze nodigde mij uit bij haar de avondmaal te nuttigen. Ik ging dus met haar mee haar woning binnen en ze schonk twee borreltjes in. Toen klonk de huisbel en we schrokken, het zal toch niet Krelis zijn. Gelukkig niet, het was Chantal. Zij schrok hevig toen ze hoorde wat er gebeurd was. Ze gaf mij een kusje voor de hulp die ik verleend had. Chantal zei, dat moeten we vieren en ze nodigde ons uit te gaan eten bij de chinees om de hoek. Wat was ik blij en at smakelijk van de bami goreng, saté en bier.

Schrijver: kees niesse, 28 april 2014


Geplaatst in de categorie: misdaad

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)