Verhalen

De mensen uit de poolgebieden kenden meer dan twintig verschillende woorden voor wit om de verschillende kleuren van de sneeuw en het ijs weer te geven. In België en Nederland kenden we slechts één woord voor wit, het wit van grauwe sneeuw. Ik was duidelijk in een mineurstemming toen ik terugkw...

Tja, zo gaan die dingen. Na de dood van Cornelis hebben zijn nazaten de zooi, zoals ze zijn vakantiehuisje in het Brabantse in hun ongepolijste taalgebruik noemden, verkocht. Dat heeft ze overigens geen windeieren gelegd, die zooi. Om zoveel mogelijk erfbelasting te besparen is Cornelis bij leven a...

Een simpel plaatje, muziek op de achtergrond brengt het schrijven in me naar boven! De afbeelding van een trein, een ieder die me goed gezind is, mag zonder kaartje instappen, blijven en genieten van de reis, die de trein ons aanbiedt! Het wordt een geweldige reis, een trip door herinneringen die we...

Ik proestte de drek uit mijn mond. Men had mij dus begraven. Ik had mijn dierbaren nog zo opgedragen mij na mijn overlijden te cremeren. Dus had men mij toch onder de grond gestopt. Okay dan…dan zij het zo. Aldus groef ik mij een weg uit de drek en ademde de lucht weer in. Aqua leefde weer…. ...

Zittend in mijn stoel bedacht ik ineens dat gisteren net liggend in bed me de gedachte te binnenschoot om over geheugen te willen schrijven, domweg omdat er zo vreselijk veel mensen dement worden en zijn. Wat zou je doen, als je dingen vergeet, vooropgesteld dat je het door hebt dat je inderdaad din...

Door Friese heidevelden en wat bouwland omringd, lag een klein dorpje. Dit plaatsje zou ook altijd klein blijven,, maar voor een heel eigen en geweldige bekoring zorgen. De boeren legden wat meer akkers en weiden aan. Die hard zwoegende mensen leefden eenvoudig en tevreden. Hun levenszin werd vers...

Wanneer eega aan zijn voet wordt geopereerd, weten we eigenlijk wel dat: hij naar alle waarschijnlijkheid een poos niet mag lopen en dat klopt ook! Zes weken lang middels de rolstoel zich verplaatsen in huis, maar als leuke bijkomstigheid krijgt ie ook te horen dat: er elke avond een trombose inject...

Het is op een zomeravond, even na zessen. De winkels aan het gezellige dorpsplein hebben net hun deuren gesloten. Op de banken, onder wijde platanen, zitten wat tieners, die hun gsm laten horen. Allerlei wijzen klinken door elkaar heen. Daarbij worden er gesprekken van heel verschillende aard gehou...

Het was een winterse dag, ergens in Oostenrijk. Het dal vol zuivere sneeuw was in een feestelijke stemming. De komende avond zou het oudejaarsfeest schallen. Overal klonk vrolijke muziek en opgewekte zang. In de gezellige zaal van het hotel werd druk gedanst en gebabbeld; de ramen trilden van het aa...

De hond Lucas liep wat heen en weer in de achtertuin. Aandachtig keek hij naar een bij, die van bloem tot bloem vloog. "Gelukkig dat wij allebei dieren zijn met een heel scherpe reuk," bromde Lucas goedmoedig. "Jij weet precies welke bloemen je moet bezoeken. Daarin verschillen we toch. Voor mij i...

Lieve … Ken je dat verhaal, van dat meisje? Ze lijkt een klein beetje op jou, lees maar: “Er was eens een meisje voor wie de wereld niet zo duidelijk was. Dan zweefde ze hier en dan weer daar, niet wetend hoe ze de juiste aandacht en liefde kon krijgen. En dat is juist wat ieder mens zo ...

Een grappig spelletje met de hond, een beessie wat heel graag achter een balletje aanrent, al helemaal als het een eind weg wordt gegooid! En zo gebeurde, hij zag het ding liggen, had geen zin om te bukken en gaf het ding een trap, boem, wauw....AU!!!! Het balletje lag nog op dezelfde plek, de tafel...

Oh oh, wat kun je tegenwoordig allemaal aan schade oplopen, het haalt wederom het nieuws! Kinderen met hoofdtelefoons krijgen snel gehoorschade, tja het hangt natuurlijk wel van het volume af waar ze naar luisteren! Ik moet zeggen dat in het verkeer een kind met zo’n ding op het hoofd een potentie...

‘En, is er al iets gaande?’ Het was een geijkte vraag in het kleine vissersdorp van de jaren vijftig. Hij werd gesteld aan jonge, pasgetrouwde vrouwen of hun moeders. Er werd reikhalzend uitgezien naar een eventuele zwangerschap. Was dat drie maanden na de huwelijksdag nog niet het geval, dan v...

Vlak voor ons huis rijdt de metro voorbij, mensen die hier nog maar kort komen reageren op twee manieren, namelijk; ohhh heb je daar geen last van? Of: gezellig joh, wat natuurlijk ook kan en weet je, wij horen het allang niet meer. Je raakt eraan gewend zeg maar, het valt niet meer op. Hoe anders w...

Als pas getrouwde en volwassen opvoeder dien je te allen tijde een goed voorbeeld proberen te zijn, zelfs wanneer je van je eigen ouders geen gebruiksaanwijzing ‘Opvoeden’ hebt meegekregen. Toen in 1961 ons eerste kind werd geboren begonnen we te beseffen, dat er van ons werd verwacht voorbeel...

Oma, komen jullie naar het “open podium” op onze school, vraagt oudste kleindochter Marloes twee weken geleden en zo togen oma en opa vandaag naar de school van de kinderen, ze zitten namelijk alle drie op dezelfde school, waar toevallig hun moeder (mijn dochter dus) lerares is! Hoe makkelijk is...

Op 23 mei 2018 werd de sombere documentaire 'De Hoofdvrouw' van Hester Overmars uitgezonden op NPO2. Daarin reconstrueert de 38-jarige Marijke Folkerts het compleet gestoorde levensverhaal van haar moeder Aagje Folkerts. Dit gebeurt via gesprekken met haar vader en andere familieleden en oud-sekte...

Oh ja we weten allemaal, dat de leeftijd waarop wij, Nederlanders recht hebben, vermits je het hebt opgebouwd natuurlijk, later komt dan de respectabele leeftijd van 65 jaar! Zo heb ik het afgelopen jaar al genoeg geleerd, om zomaar aan de telefoon te kunnen zitten en mensen antwoorden te geven, op ...

In het kleine authentieke, dorpje stond aan de rand van het pleintje een bankje. Meestal bezet door oudere mannetjes uit het dorp en af en toe schoof er weleens een jongeman aan. De jeugd had hier nog respect voor de ouderen. De gemoedelijkheid en het tempo van het alledaagse leven in dit in het di...

In 1979 sta ik als vijftienjarige jongen in de rechtbank aan de Noordsingel in Rotterdam om te worden veroordeeld door een oud grijsharig uitziend vrouwelijk krom gezeten lijk met ziekenfondsbril en een afschuwelijke foto van onze koningin in het blauw achter haar, tot twee maanden voorwaardelijk en...

We hadden net getekend voor de kogel bij eventuele ontsnapping en hadden onze cellen ingeruimd om daarna de weg te vinden in deze voor mij in ieder geval nieuwe omgeving, ik was pas 15 jaar en zogenaamd in een jeugdgevangenis met straffe maatregelen geplaatst. Na de afwas en wat zakelijke afspra...

Mijn opa kende oude verhalen, hele oude verhalen waarvan de betekenis ook vandaag de dag misschien nog steeds hun waarde hebben. Dit verhaal gaat als volgt: ‘Is het nog ver’, vroeg de jonge reiziger aan de eenvoudige landbouwer die z’n gewassen stond te bewerken. ‘Wat is ver jongeman? H...

Volgens mij waren de buitenlandse bezoekers die in de Beekse Bergen gezellig met z’n allen tussen de luipaarden dachten te gaan lopen, aardig de weg kwijt! Net zo als de persoon die vandaag de auto parkeerde, zijn alarmlichten aanzette en vervolgens een winkel inliep, zijn kind achterlatend in de ...

Een mooie parabel waarbij een priester een lokale Afrikaanse visser probeert te stimuleren het anders aan te pakken. De visser zit met z’n hengeltje in de schaduw van een boom en probeert van daaruit z’n dagelijkse kostje bij elkaar te hengelen. De priester wijst hem erop dat hij veel beter ...

Met Carla, een buurvrouw van verderop, loop ik wel eens een heel rondje door het bos. De laatste keren iets minder vaak moet ik toegeven, ze heeft het vermoedelijk druk of ze loopt op andere tijden haar rondje met haar dalmatiër. Zelf loop ik ook niet meer op vaste tijden. Omdat je wel vaker met ...

Er was eens een jongetje, zo’n jongetje dat altijd een beetje zielig dwars lag. Dat nooit ergens het nut van inzag. Als moeder zei, je moet je handjes voor het eten wassen, deed hij dat soms gewoon niet. Hij vond het onzin, want hij at ze immers niet op. ‘Kom jongen ga nu eens naar buiten, voet...

In vele gevallen betreffende mijn denken en handelen ben ik consequent. Nú blijkt weer eens te meer dat ik nooit van mijn leven tot op heden écht standvastig ben gebleven. Dit oprecht bedoeld verslag is in beginsel niet mijn idee. Joanan Rutgers schreef onlangs onder mijn inzending “Vacuüm”...

Ze legt een klein paars bloemetje neer bij de foto... Het is een wild viooltje. Wild in de zin van vrij. Ze vond het tussen de stenen die ooit haar thuis omhulden. Vandaag is ze voor het eerst terug gegaan naar dat stukje Rotterdam, waar ze vijf jaar geleden haar prachtige en complete leven verloor....

Ben ik vertwijfeld? Welnee! Ik heb alleen maar de vader…. En de moeder van alle catastrofe reacties. Gelukkig zit er geen glas in de deur. Ik sla ermee. Bij het verlaten van de klas. Ben ik overstuur? Ja! Vol wraakgevoelens kan ik onmogelijk nu al mijn verlies verwerken en neem ik met s...