Verhalen over ziekte

Dan is het maandag na een weekend van de Tour die voorbij ons huis kwam, dochter die met man en kinders nog even aankwam, de tour ook vandaag weer start want tja drie weken zijn drie weken en om half twaalf is de date met de chirurg voor alle uitslagen en een plan de campagne. Eerst nog eventjes...

Terwijl de Tour opstaat, manlief gestrekt op de bank kijkt naar iedere trap van de pedalen staat mijn hoofd niet stil. Hij is de plaatselijke commentator in dit gebeuren met dit verschil: dat ik het alleenrecht heb op het beluisteren ervan. Morgen komt de Tour hier door de Gemeente, het is voor hem...

Foutloze moeder Als moeder moet je foutloos zijn als moeder maak je geen misstap als moeder moet je luisteren, als moeder moet je niet klagen, als moeder ben je een duizendpoot als moeder ben je altijd de wijste, de verstandigste de slimste de liefste de.....de..... Maar o wee als moeder het...

Er hangt een kwaadaardig (achterlijk woord blijft het) zwaard boven m'n hoofd. Geen Damocles nee was dat maar zo, daar hadden we wel mee kunnen dealen denk ik, nee een ander scenario zit er voor me in petto en nou weet ik best wel dat kanker bij veel mensen (veel te veel mensen) voorkomt, maar ik...

Zittend bij de neuroloog op consult bepaald zij dat mijn been moet worden onderzocht, een ondefinieerbare aanhoudende nachtelijke afschuwelijke pijn, die zich niet laat onderdrukken door een fikse hoeveelheid pijnstillers moet nu door een specialist bekeken worden en zo geschiedde. De eerste keer...

Waarom is het een gewoonte speciaal in de taxi zijn gemoed te luchten en zijn ziel bloot te leggen? Een automobiel zoeft voort over het asfalt. Binnen bevindt zich mevrouw Nederpoort, terugkerend van het Verbeeten-Instituut. Er waren toch meer bestralingen nodig dan aanvankelijk...

Eens per zes weken mocht ze komen. De trein snelde door afwisselende landschappen en bracht haar naar de spreekkamer die rijkelijk voorzien was van absurdistische en surrealistische kunstwerken. Aanvankelijk had haar ziekte haar in zijn ban en was ze blind, doof en onwetend ten opzichte van de...

Het Twee Steden Ziekenhuis is van een dusdanig erbarmelijke architectuur en entourage dat de aanblik ervan zelfs bij de meest levenslustige en blijmoedige beschouwer onmiddellijk een zelfmoordgedachte oproept... Haar inwendige bestaat uit een doolhof van gangen en kamers waar ijverige jongedames...

Een MRI niet mijn meest favoriete onderzoek, ook al vanwege claustrofobie maar ja, soms moet je erin, ontkom je er niet aan, of je moet zeggen "het zal allemaal wel" we hebben nou eenmaal die dingen en tja, als de arts zegt dat het nodig is, dan moet je! En zo togen schoondochter en ik richting...

Je bent mooi in de aap gelogeerd als je ergens eenzaam alleen woont, zoals ik. Gelukkig kan ik wulpse Alie telefonisch bereiken, die ongeveer een halve kilometer verderop woonachtig is. Als 83 jarige had ik een flinke wandeling gemaakt in de omgeving, maar dat viel tegen toen een hevige regenbui...

Toen ik een jaar of twintig was liep ik avonds door het centrum van Bergen op Zoom, gekleed als dienstplichtig soldaat. Het was in 1951 en toen mocht je niet in je vrije tijd in je burgerkloffie uitgaan. Ik stapte een restaurant in waar ook gedanst werd. Ik vond het leuk om naar dansende paartjes...

Je had het anders aan moeten pakken. Bij de huisarts. ''Jansen, je bent niet tof, ik stuur je naar een psychiater. Een hele stapel brieven heb ik hier van busondernemingen en spoorwegen, dat je muizen loslaat. Hoe kom je daar in godsnaam bij. Vooral vrouwen schrikken zich een ongeluk...

Ze staat met het blauwe, fluwelige hoedje op het lange haar, dat haar hoofd siert als een chique, elegante baret en dat haar welhaast verandert in een portret van Rembrandt, vlak bij de vergrendelde zware deur, die moet dienen om haar wanhoopspoging te verijdelen, zo grondeloos en grenzeloos...

Pietje was mijn kamergenootje in het kinderziekenhuis de Bruine Beer. Ik was niet zo een opmerkzame jongen, en ik vermoedde dat Pietje een heel gevaarlijke ziekte had. Hij was namelijk zo mager als een rib. Ik vond het een beetje griezelig als ik nacht in en nacht uit alleen op de kamer sliep...

Vroeger had ik een baan waar je stress kreeg van die jonge bazen. Ze zaten je maar op te jutten om nog meer te doen, terwijl ik al de vijftig gepasseerd was. Je zei maar niks, maar je wenste ze in het hiernamaals. Om stress te vermijden moet je genieten van elke dag, maar dat was er niet bij. Ik...

‘’Ik lijd aan hersenvertakkingen, en andere neurologische afwijkingen, grijze hersenschorsfalen, enz.’’ ‘’Ik schrijf u een pil voor.’’ ‘’Psychiater, ik slik al heel veel pillen.’’ ‘’Patiënt, drinkt u ook misschien wortelsap tegen uw hersenziekte, de...

Ik ben op de Afdeling "Short Stay" van het St. Elisabeth Ziekenhuis. Hulpeloos en kwetsbaar, met bebloede lippen, ligt daar mijn vriend, en hij huilt. Inderdaad heeft hij zijn ondergebit, dat groenachtig was uitgeslagen en meters in de rondte zijn stank verspreidde, onder narcose laten...

De C.-straat vormt een krocht, een langwerpige, trieste, uitzichtloze trechter, omzoomd door bouwvallige huizen. Helemaal aan het einde hiervan bevindt zich het huis van F., mijn manisch-depressieve vriendin en hier legde ik vaak mijn bezoeken aan haar af. Met haar lange, lenige, elegante, beringde...

De busreis duurt anderhalf uur en voert door tal van Brabantse dorpen als Waalwijk, Sprang-Capelle en Vlijmen, tot ik mijn bestemming bereik: het grote, nieuwe Jeroen Bosch Ziekenhuis, gelegen aan de zuidrand van Den Bosch. Terwijl opgewekte, jonge verpleegkundigen en artsen schertsend, lachend en...

Het is de stilte die heerst, de stilte voor een storm die nergens aangekondigd is. Het is de uitgang die ik zoek, maar verdomme waar zit de deur! De angst knijpt mijn keel bijna dicht als ik over en onder mij allemaal draden zie, die spinnen zich om mijn lichaam heen. Ben ik nou gek aan het worden?...

De dokter onderzocht met een lampje en een soeplepel en een tang zijn rechteroor en stelde vast dat de zieke man aan luister en beluisterarmoede leed. De dokter goot eerst uit de soeplepel tomatensoep in zijn oor om het oor week te maken. De dokter zei:,Uw bloed stroomt niet meer opwaarts en niet...

Men riep mij bij de naam van mijn vader en grootvader: "Broeckx". Het ontroerde mij. De daar aan voorgaande nacht nog was mijn beschermer en grote voorvechter, mijn vader, in mijn droom verschenen, jaren na zijn dood en had hij mij het geld "geschonken" voor de achterstallige huur. Ik zag de...

Henk Kristalsuiker van Goldenzak was uroloog van beroep. Dat is een zeer mooi beroep. De studie van de mens zoals die van onderen is is een geheimzinnig vak. Urinewegen zijn wonderlijke wegen.Ze vinden uiteindelijk een uitgang. Henk als hij werkte in het ziekenhuis dan droeg hij altijd een...

Ze had geen familie meer Mien: ''Je was net de deur uit toen de telefoon ging, het was Alie en ze vroeg of jij zin had met Wim mee te gaan naar het ziekenhuis.'' Wouter( haar man): ''Is er wat gebeurd dan?'' ''Neen, het zit zo, Wim had wel eens tegen de hoofdzuster gezegd, dat...

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide; vandaag wordt appèl voor mij geblazen. Als ik van huis ga, staat nog een volle, ronde, bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik...

Vroeger ging ik naar tandarts Velinga. Dat was jaren zeventig vorige eeuw.Hiervoor moest ik een herenhuis betreden, een nare holle trap op en plaatsnemen in een wachtkamertje met een halfopen schuifraam. Damesbladen lagen er en verder weet ik het niet meer.Behalve dan dat er op de muur een poster...

DE DREIGING VAN HET KLEINE KAMERTJE VAN DE BLAUWE MUG Er was eens een blauwe mug. Hij was eigenwijs en dronken van geluk en luisterde naar niemand. Ook niet toen de politie hem vertelde dat hij niet in het parkje mocht vliegen. Hij kon echter maar een ding en dat was boeven vangen en kwam bij...

Toen voor het eerst een borst bij haar verwijderd moest worden, was ik ongeveer getuige, voor zover men van een dergelijke gebeurtenis getuige kan zijn en ongeveer tezelfdertijd wandelde ik, om haar een dienst te bewijzen, met haar twee schattige hondjes (waarvan het ene bruine en zwarte vlekken...

Zij priemt met haar wijsvinger in mijn richting en zegt: "het ís níet bewézen dat je van róken dóódgaat", op elke lettergreep de nadruk leggend. Ik maakte de grote fout om een discussie aan te gaan met een bejaarde mevrouw die een slof sigaretten koopt en intussen luidkeels verkondigt...

''Zal ik een afspraak maken met de dokter, darling? Ik ben de hele dag zo moe en mijn benen voelen zo zwaar.'' ''Ja, doe maar en voor mij ook, want mijn hart gaat zo te keer.'' ''Goed, dan bel ik. ''Goedemorgen verpleegster, moet u eens horen, U spreekt met Jansen.'' '''Waar...