Het zwaard dat kanker heet!
Er hangt een kwaadaardig (achterlijk woord blijft het) zwaard boven m'n hoofd. Geen Damocles nee was dat maar zo, daar hadden we wel mee kunnen dealen denk ik, nee een ander scenario zit er voor me in petto en nou weet ik best wel dat kanker bij veel mensen (veel te veel mensen) voorkomt, maar ik ben wederom de klos.
Twee weken geleden moest ik (inmiddels voor de vierde keer) worden geopereerd, omdat er "iets" gevonden was. Tja, we wisten wel dat er "iets" zat, maar pas na de MRI werd duidelijk dat het "iets" gegroeid was...en zo gaat dan de telefoon dat ik iets vroeger dan gepland was (eigen arts met vakantie) terug moet komen bij een gelukkig voor mij bekende arts.
Voor een onbekende was ik gewoon niet gegaan, eerlijk is eerlijk, maar afijn, ik word fantastisch opgevangen door een geweldige meid, die me al vier jaar kent, want tja, dit was dus de vierde operatie sinds 2011 en men kent me (helaas?) bij naam. Ach een ziekenhuis om de hoek kan zijn voordelen hebben, wij hebben tenslotte gezorgd voor de pijlers. Ik denk alleen nu: zou er sprake zijn van beton rot dat ik weer aan de beurt ben?
En zo tuigen we naar het ziekenhuis, vriend rijdt, maar is ook al nerveus, ach we zijn er voor elkaar hè, zo hoort het!
Dan krijgen we binnen bij de dokter te horen dat ik een speciaal geval ben, ja duh dat weet ik ook wel, maar "mijn" kanker had moeten luisteren naar de behandeling die ik onderging in 2011 en dat heeft ie duidelijk niet gedaan! Neen, "mijn" kanker wordt zoals het er nu uitziet genetisch bepaald! Als ik zeg: er heeft niemand deze kanker in mijn familie, zegt de arts, nee, maar je kunt wel het gen dragen en jouw kinderen kunnen....tja mijn kleinkinderen kunnen dus "mijn" kankergen ook hebben.
Das link zeg, want kijk dat ik weer de klos ben, dat weet ik, maar dit gun je geen hond, nee, een hond niet maar ik zou best iemand willen aanwijzen die "mijn" kanker zou mogen hebben, tenslotte lopen er genoeg gekken rond die dit wel mogen hebben van mij. Daar ben ik heel eerlijk in. Ik ben niet zo vergevingsgezind als anderen die de aanslagen als het ware laten vallen onder de noemer: hij was in de war of hij had een psychisch probleem.
M'n zolen, niks daarvan. En zo zit ik in opnieuw de molen van een toekomstige opname een operatie en alle gevolgen van dien. Ach we moeten zorgen dat de betonrot niet doorzet moet ik maar denken. En zelfs de tumor doet mee aan de huidige tijd, die was twee maal zo groot als in 2011, dus in mijn lijf wordt de BTW ook doorberekend.
WORDT VERVOLGD (hoop ik dan toch)
casema.nlGeplaatst in de categorie: ziekte
Zwaard
85
Geef je reactie op deze inzending: