Beste meneer A,
Terwijl de spannende wielerronde in het zonnige meer dan 65 miljoen inwoners tellende Frankrijk zijn einde nadert, en de zomer in volle glorie over de velden schroeit, ben ik in het contact gekomen met een andere Rus uit het meer dan 140 miljoen inwoners tellende Rusland, een tweeëntwintig jarige elektricien met lieve ogen en een aanhankelijke manier van contact zoeken.
Ook hij benadert me met het gevoel dat hij een serieuze relatie met mij wil beginnen, en ook hij geeft in…

Het ging eigenlijk wel goed met Bjarne. Hij wist niet precies waarom, maar het gaf hem een goed gevoel.
Het was nota bene op de verjaardag van Ella Fiona, met wie hij samen mokkataart, biefstuk met paddenstoelen in rode wijnsaus en krielaardappeltjes in de schil gekookt, met verse rucola had gegeten met een glas heerlijke Bordeaux erbij, dat hij een mailbrief kreeg uit Rusland.
Aleksandr noemde hem “lieve Bjarne” en hij legde in de brief uit waarom hij dat deed. Hij kon goed reflecteren en…

Er is niemand die mijn weg kan lopen, kan rennen, bewandelen of anderszins. Er is niemand die in mijn schoenen kan staan, al hebben ze mijn maat. Niemand is in staat om: zich in mijn leven, in te leven. Natuurlijk hoor ik mensen zuchten en beamen dat het klopt!
Je kunt immers een andermans leven niet zomaar even overnemen als het ware, je kunt een poging doen je in te denken wat een ander door- en meemaakt, maar daar houdt het ook wel zo’n beetje mee op.
Je inleven in de leuke en minder leuke…

Ze voelde zich al een tijdje niet lekker maar dacht: het gaat wel over want, iedereen voelt zich toch wel eens niet goed? Zo sukkelde ze door, luisterde niet goed naar haar lijf en tja, daar heb je er maar eentje van nietwaar?
Dan ineens gaat het niet zomaar mis maar gigantisch fout, ze krijgt een hartstilstand,wordt gereanimeerd, eventjes gaat het goed, maar opnieuw zegt haar hart: ik stop ermee en de geschiedenis herhaalde zich.
Een stroomversnelling van nare onderzoeken, ze ligt aan allerlei…

Als kleine blond gebruinde jongen had Bjarne zo genoten van de wielrenners Joop en Hennie die zeer succesvol waren tijdens hun rijdende carrière. Het waren de eerste jaren van de kleuren beeldbuis en Hennie en Joop droegen mooie truien tijdens de meerdaagse wielerkoersen in het Zuiden.
Des te meer kon hij genieten dat nu hedendaags in het Noorse landschap het opnieuw Nederlandse benen waren die van zich lieten spreken op de snelle fiets. En deze keer niet alleen mannenbenen ook de…

Voor het eerst in lange tijd ben ik weer eens naar de bioscoop gegaan, deze keer in de nieuwe Cinema Gouda, naast het NS-station. Het is er zeer ruim en luxe. Met een roltrap ging ik omhoog en ik zag meteen een mooie bar met diverse zitgelegenheden. Ik moest naar zaal 2, waar tenslotte welgeteld 6 filmbezoekers zaten. Een chic feest op zich. Bijna privé. Als ik later de loterij win... Ik raad iedereen aan om op een doordeweekse dag naar een film te gaan en dan zo laat mogelijk. Na iets van…

Een jaar of twee jaar geleden heb ik al over mijn bovenburen geschreven, waar de redactie toen tactvol een foto van 'De Tokkies' had bijgeplaatst. De bovenbuurvrouw, horrorqueen Eucalypta, had toen een dekbedovertrek pal voor mijn balkon gehangen, waardoor ik geen zonlicht meer kreeg. Ik heb de boel toen bij elkaar gebonden met een vuilniszakdichtmaakstrip, wat ik best een goede vondst vond. Dagen daarna bekte ze vanaf haar balkon, dat ik met mijn fikken van haar was moest afblijven. Ik zat…

Marcel Proust had zijn madeleines, ik heb mijn Kollumer kaas. Wanneer ik die kaassoort proef, dan komen er spontaan talloze herinneringen incluis associaties in mij omhoog borrelen.
Ik weet nog exact hoe de gereformeerde pastorie er van binnen uit ziet. In gedachten kan ik er nog gemakkelijk doorheen dolen. De studeerkamer was boven de garage met de witte Cortina. Daar schreef mijn vader zijn preken. Op de overloop hing een nepschilderij van een oude vrouw, die op een heks leek. Vanaf de…

Toen de door de zon bruin geworden zomerblonde Bjarne nog een kleine jongen was had hij een lichte obsessie voor het leven van de oorspronkelijke bewoners van het Amerikaanse continent, de indianen. Hij had er op school over geleerd en er verschenen documentaires op de televisie die toen alleen nog maar zwart wit beelden uitzond.
Op zijn achtste verjaardag kreeg hij zijn eigen indianentooi, een teleurstellend exemplaar uit de speelgoedwinkel, maar omdat de herfstvakantie plotseling een nazomer…

Mijn vader heeft hard moeten studeren om uiteindelijk in Kampen te slagen voor zijn beroepsdoel: gereformeerde predikant. Hij had in Kampen twee hospita´s, die elke dag gehaktballen voorschotelden. ´Mien, haal jij de gehaktballen even?', vroeg de ene hospita dan aan de andere hospita. Hij is in Bedum begonnen als hulppredikant, waar hij een aardig herenhuis aan het Boterdiep bewoonde. Het staat er nog en daar ben ik geboren. In mijn slaapkamertje had een vorige bewoner zichzelf opgehangen.…

“Ik heb even geslapen, wat moe, en jij?”
antwoordde ik op de vraag van Alex uit Venetië.
“Ik ben fijn, het is alleen dat ik verdrietig ben.”
“Waarom?” vroeg ik nieuwsgierig.…

Uit een gevoel van spanning en nieuwsgierigheid had ik de app van Tinder gedownload op mijn mobiel. Die spanning had me moeten alarmeren, maar dat deed het pas later. Je kunt een kort profiel van jezelf aanmaken, inclusief foto, het allerbelangrijkste op die ordinaire vleeskeuringssite. Zo kun je ook kiezen in welke leeftijdscategorie je geïnteresseerd bent en hoever je wilt, dat de dames van jou af wonen.
Kortom, je verlanglijstje kun je helemaal naar eigen wens inkleuren. Zo kun je op zoek…

Bij aankomst in Den Helder was het lekker weer, terwijl het in de rest van het land maar bleef regenen. Ik liep langs de marktkramen richting de veerboothaven. Ik pakte de hand van een grote visserman man vast, wat een standbeeld was. Even voorbij een seksclub groette ik een parmantige jongedame, die naar haar werk ging.
Bij de veerboot wilde een oude Italiaan met een nog oudere knetterbrommer bij de voetgangers aansluiten en met veel gedoe sloot hij zich eindelijk bij de auto's aan. Tijdens…

‘Ik ga voorop’ zegt zoon in de rij naar de ‘Crazy River’. Het is een van de weinige attracties in pretpark Walibi, waarin je niet op zijn kop of in schroefbeweging de lucht in wordt gegooid met een snelheid van 120 km per uur. Hij dribbelt, springt van vrolijke zenuwen op onze tenen. ‘Ik ga als eerste hoor’ roept hij nogmaals, kijkt ons stralend en griezelend aan. Ondertussen zien we keer op keer de verdwaasde, natte koppen van de mensen die het ritje er net op hebben zitten.…

Onlangs was het weer zover voor mijn halfjaarlijkse bezoek aan mijn huisarts, een innemende, zachtaardige, vriendelijke en begripvolle vrouw. We hadden met elkaar afgesproken, dat we om het half jaar even een evaluatie houden inzake mijn antidepressiva-gebruik, wat al ruim 17 jaar gaande is en wat mijn leven draaglijker heeft gemaakt, ondanks de bijwerkingen. Nu kan ik absoluut niet tegen afspraken, maar ik was op tijd klaar met de voorbereidingen. Tegenwoordig heb ik aan één boterham met een…

Op de dag dat de bekende Nederlandse wielrenner Bauke Mollema na een kilometers lange solo een etappe in de ronde van Frankrijk won, las ik het nieuwsbericht over de aap die een selfie had gemaakt. Ik voelde zowel met Bauke als met de aap enige mate van zielsverwantschap.
Inmiddels is het dinsdag 18 juli 2017:

Een nieuwe Rus doet zijn intrede in het leven van Bjarne. Een jongeman van tweeëntwintig jaar, hij is in 1995 in de stad Murmansk ter wereld gekomen. Hij is trots op zijn stad, er is…

Een groot aantal dagen was ik vergeten mijn verhalen te schrijven. Niet dat mijn trouwe lezers er iets van hadden gemerkt, die zaten met de kinderen op de camping bij een rivier in Frankrijk.
Af en toe kwam de laptop te voorschijn, maar dat was om de mailberichtjes te checken, niet om de romantische verhalen van Bjarne te lezen, die Amsterdamse komiek die zich telkens aan dezelfde steen stootte.
De wielrenwedstrijd tekende zijn eigen verhalen op, bergetappes, valpartijen, sprintincidenten,…

In het jaar 1965 had ik een vriendinnetje, Toos heette ze. Toos mankeerde wat want, wanneer ze op straat liep, bleef ze zomaar stilstaan, soms midden op de weg. Ze stond dan alleen maar te staren, verder niks. Ik keek vaak, waarnaar ze dan staarde, maar zag nooit wat! Van haar moeder kreeg ik te horen dat, wanneer Toos weer stil bleef staan, ik haar met zachte dwang aan haar arm mee moest nemen!
En tja, dat deed ik, de ene keer was het tijdens de loop naar school, slechts één keertje, maar…

Amsterdam, dinsdag 4 juli 2017
Dag meneer A.
Er is nu een grote wielerwedstrijd in Frankrijk, de Tour de France, die ik leuk vind om te volgen, op de televisie omdat ze ook door het berglandschap gaan fietsen en iedere etappe als een belangrijke wedstrijd wordt gezien.
De Hollanders worden meestal kaaskoppen genoemd, omdat ze vaak blond zijn en een boerenkop hebben. Ik ben dus zelf niet typisch Hollands zoals je op mijn foto hebt kunnen zien. Ik kwam ook niet uit een boerenkool gekropen maar…

Het leek me niet verstandig om de hossellaarsbende van het vampierengilde Mentrum kwalijk te blijven nemen dat ze me niets te bieden hadden met hun goed bedoelde betutteling. Als zij mij niet de antwoorden konden geven waar ik naar op zoek was, dan moest ik zelf die antwoorden zien te vinden bij mensen die misschien wel iets meer begrepen van mijn belevingswereld en mijn problemen met het zoeken naar een lieve romantische liefdesvriend.
Omdat het de tijd van de kabinetsformatie was, was er een…