Januari 1983

Het nieuwe jaar was begonnen. Bjarne had in Amsterdam op een potplantenkwekerij gewerkt en de jaarwisseling bij zijn ouders doorgebracht. Niet lang daarna was hij weer in het huis van zijn hospita om daar zijn leven op te pakken.
Gerard Vroeg was dus een dichter. En hij mocht zich verheugen op de uitgave van zijn eerste bundel. Het maakte Bjarne nieuwsgierig. Hij was vast besloten hem er over te vragen wanneer hij hem weer zag.

Tijdens de lange eenzame winter probeerde Bjarne de liefde te vergeten. Zijn muze de lieftallige Emma was telkens in het buitenland. De correspondentie met zijn vrienden was niet weerbestendig. School vroeg alle aandacht en er was niet veel anders dan de examenstof die hij in hoog tempo uit zijn hoofd moest leren om niet door de mand te vallen wanneer het er op aan kwam. Af en toe zocht hij wat tijd om ook iets vermakelijk te lezen. Fictie die hem toegang gaf tot ontspanning. De meeste tijd was de leerstof saai. Cijfers, onweerlegbare feiten, scheikunde, natuurkunde, biologie, bedrijfskunde. Taaie stof die veel concentratie vroeg.
Bjarne schreef zelfs geen gedichten meer. Aan wie moest hij ze laten lezen.
Dichtersclub het Vlijtige Liesje was na de eerste jaarvergadering uit elkaar gevallen en opgeheven. Kees had het druk op zijn werk met de arbeid om geld te verdienen. Hij bleef een beetje rondzingen in het hart van Bjarne, meestal dacht hij er maar even aan. Een lichtje dat hij niet mocht vergeten.


Er kwam steeds post voor Emma. Die bewaarde Bjarne in een hoek van de riante woonkamer. Frits werd ouder en minder beweeglijk. Het huis was eigenlijk te groot voor ons tweeën. De afwezigheid van zijn hospita was zichtbaar. De levendigheid was uit de ruime woning verdwenen. Zonder haar welluidende stem en aanwezig drukte leek het bijna op een spookhuis waarin een jongeman en een kater ronddwaalden.

Uren achter elkaar zat de jeugdige Bjarne Gosse te studeren. Er leek werkelijk geen einde aan te komen. En het was ook nodig want Bjarne had tijdens de heerlijke zomer maanden en prachtige herfst een achterstand opgelopen die hij moest zien te herstellen.
Hij was de liefde nagenoeg vergeten tijdens de lange eenzame winter.
Zijn toekomst was belangrijker dan al het andere wat er op de wereld bestond. Studeren, studeren, totdat hij werkelijk alles wist wat hij moest weten om te slagen voor zijn eindexamens.
Emma schreef geen brieven meer. Misschien was zij de liefde ook vergeten. Het kon ook zijn dat ze de liefde met een ander genoot.
Bjarne wilde er niet meer aan denken. Het allerbelangrijkste was nu de school!
 
Op een dag kwam het opeens in hem op om zijn hospita een brief te schrijven.

Utrecht, januari 1983

Lieve Emma,
herinner jij je nog dat ik je vertelde over de groene papegaaien die uit kisten ontsnapt vanaf de luchthaven Schiphol naar de volière van de woning van mijn ouders kwamen vliegen? Dat verhaal dat ik je ooit vertelde toen je voldaan door de liefde naast me lag om na te genieten van een degelijke vrijpartij waarvan we allebei hebben genoten met de volle teugen van het geluk.
Ik moest er vandaag weer aan denken. Ik ben je zo dankbaar!
Dankbaar voor alle liefdeslessen die je me hebt gegeven om goed met mijn liefdesgereedschap om te gaan!
Ik ben blij met alle boeken die ik uit jouw boekenkast heb mogen lezen. Ik weet dat je een druk bezet leven hebt en niet altijd de tijd kunt nemen om naar mij te luisteren. Maar ik heb jouw brieven altijd zorgvuldig gelezen. Ze zijn zo indrukwekkend dat ik ze vaak meerdere keren heb herlezen. Het is een prachtige wereld waarin jij leeft,
 
Ik kan je deze brief alleen sturen naar het huis waar ik een kamer huur. Jouw huis want jij bent mijn hospita. Je hebt mij geen adres gegeven in Amerika, dus ik kan jouw brieven uit dat verre land niet beantwoorden. Nu weet je in ieder geval dat ik ze heb gelezen.
 
Met Frits gaat alles goed. Hij gaat regelmatig op muizenjacht. Mooi die foto’s van die luxe bungalow van die rijke meneer daar in Amerika.
Zo te zien heb je het daar wel naar jouw zin. Ik verheug me er op om je weer terug te zien. Ik wil graag een keer met je praten.
 
Liefs, Bjarne.

Bjarne Gosse realiseerde zich onmiddellijk dat het een zinloze brief was. Ze zou hem pas kunnen lezen wanneer ze terug was in Utrecht en dat konden ze met elkaar praten en had het geen zin meer om haar die brief te laten lezen. Waarom had ze hem geen adres achtergelaten waar hij naar toe kon schrijven? Was ze dan vergeten hoe veel hij van haar hield?
 
“Emma waar ben je?” riep hij angstig in zijn dromen!
Er was gedonder aan de nachtelijke hemel te horen. Bliksemschichten in de Utrechtse nacht. Bjarne schrok wakker uit zijn droom.
Bjarne kon geen slaap vatten. Hij lag te piekeren in zijn bed, terwijl de regen tegen de ramen sloeg.


 

alleen onweer brief

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 4 stemmen 578