Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Oktober 1982

De zon scheen. Op de oude in verval geraakte citaten-schutting in de Nabijbuurt schreef een onbekende zwerver in een trainingspak met een watervaste viltstift een citaat op een houten plank:
“ Niet het gebrek aan liefde, maar het gebrek aan vriendschap maakt ongelukkige huwelijken.”
Friedrich Nietzsche.
De zwerver legde de watervaste stift weer terug op de plek waar de stift altijd lag, voor voorbijgangers die plotseling iets hadden te melden.
Joop van Teil was een vaste bezoeker van de citaten-schutting. Het was een favoriete ontmoetingsplek voor eenzame mensen die in een moeilijke episode van hun leven zaten.
Joop van Teil zette zich schrap. In een overmoedige bui schreef hij een citaat op de schutting:
“Normaal is wat je zelf vindt dat normaal is.”

Ook in Utrecht Oost was het een zonnige herfstdag. De mysterieuze schrijver Jan Boter was de enige persoon op de aardkloot die het zich aantrok dat de twintigste verjaardag van Bjarne Gosse onopgemerkt voorbij was gegaan. Hij liet via zijn jeugdige compagnon Maarten Wolvenknaap weten dat er in 1983 een danszaal ter beschikking zou staan, voor het vieren van de eenentwintigste verjaardag van Bjarne.

Hoe kon Bjarne weten hoe het met een man kon zijn? De liefde? Kees was geen manlijke man en er waren natuurlijk ook andere Kezen die van de liefde hielden. Maar er was maar één Kees Broodakker en dat was de Kees waar Bjarne telkens aan dacht. Broodakker. Het verbaasde en verwarde Bjarne dat zijn liefdeshart in slechts drie weken tijd in plaats van voor zijn hospita Emma was gaan kloppen voor de fragiele homoseksueel Kees, die als achternaam Broodakker had. Het was dezelfde Broodakker die de jeugdige Bjarne wees op het bestaan van de dichtersvereniging het Vlijtige Liesje en de boeiende dichterswedstrijden die zij organiseerden voor eenvoudige mensen die van gedichten schrijven hielden.

Emma was weer een paar dagen van huis voor haar onophoudelijke werk, nodig om haar elegante eerzucht te strelen, terwijl Bjarne achterbleef met haar zwarte kater Frits en zijn ontluikende liefde voor Kees, die zichzelf had uitgenodigd voor een bezoekje aan zijn gehuurde kamer.

Bjarne Gosse voelde zich vreemd met zijn nieuwe obsessie zo binnen handbereik, maar Kees en Bjarne, wisten al het fysieke contact deskundig te ontwijken.

“Er is een gedichtenwedstrijd bij het Vlijtige liesje, Bjarne. De maker van het winnende gedicht krijgt een lekkere appeltaart.”

Bjarne realiseerde zich dat Emma van smakelijke appeltaarten hield wanneer die met echte roomboter waren bereid. Dan raakte ze weer in haar bezieling over de boomgaarden van haar reeds overleden grootouders. Bjarne voelde zich onmiddellijk verplicht deze verrukkelijke appeltaart voor haar te gaan scoren.
“Je maakt echt een kans, Bjarne. Het zijn allemaal amateurdichters”, stak Kees hem een riem onder het hart.

Bjarne voelde zich verlegen met de onhandige situatie. Kees had het goed met hem voor, maar veel liever had hij met hem gewoon een stukje appeltaart gegeten op een bankje in de natuur, dan dat hij er zoveel woorden aan vuil moest maken om zijn hospita tevreden te stellen. Hij vond Kees eigenlijk liever dan zijn in het leven zo geslaagde hospita. Dat breekbare had iets wat opwindend was. Het was een mooie man om te zien. Veranderd, veel zelfverzekerder dan vroeger. Waarom deed hij zelf niet mee met de gedichtenwedstrijd?

De mysterieuze schrijver Jan Boter was de enige persoon in de wereld die had begrepen dat de verjaardag van Bjarne niet onopgemerkt voorbij had mogen gaan. Hij stuurde Bjarne een dik boek vol met Japanse Haiku’s.
Kennelijk wist hij niet dat Bjarne enkele maanden eerder hetzelfde boek al van Emma had gekregen, uit dank voor zijn enthousiaste liefde.

Schrijver: Bjarne Gosse, 12 oktober 2021


Geplaatst in de categorie: verjaardag

4.7 met 3 stemmen 247



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)