De naam is genoemd, het woord is uitgesproken; het ijzingwekkende en gruwelijke woord "dementie". Daarmee is de ziekte benoemd, is het etiket op het voorhoofd gedrukt, schijnt het voorheen onverklaarbare een verklaring en duiding te hebben gekregen en daarmee schijnen bevreemdende verschijnselen op enigszins geruststellende wijze te zijn ondergebracht in een "categorie van het denken".
Toen ik echter mijn vriendin ontmoette, bleken ondanks alles de woorden die van haar lippen kwamen nog altijd…

Het was gisteren de zesde januari. Het is traditioneel bepaald dat de dag was gekomen waarop de kerstboom weer weg kon. Inderdaad had mijn trouwe Ilonka het kleine boompje al vóór de Kerstdagen tevoorschijn gehaald en had zij het getooid met kleurige frutsels en fratsels en met een lieflijk stenen engeltje dat barokke kwaliteiten bezit en op een harp speelt.
Het was dus Driekoningen en in gedachten ging ik terug in de tijd en dacht ik aan de jaren van mijn jeugd. In die tijd gingen we…

Het nieuwe jaar amper begonnen, is het naar nieuws wat wordt gegeven, nare berichten, stijgende cijfers omtrent het verknipte virus, kinderen die nooit meer thuis komen, verijdelde aanslagen, kortom: het jaar is een week jong en ik mis wat vrolijkheid, wat liefs, iets aardigs gewoon iets wat een glimlach op m’n gezicht tovert en dan: moet ik naar de kaasboer, je weet wel zo eentje van toen, van vroeger, zo eentje waar kaas-nog kaas is zeg maar!
Ik zie in de vitrine gesneden oude kaas liggen,…

Je zond me de kaart met de beide giraffen om me beterschap te wensen. De afbeelding was heel toepasselijk: het ene bonte, gevlekte dier buigt zich, zakt bijna door zijn benen en lijkt aan het andere dier te bezwijken, er letterlijk aan onderdoor te gaan.
Toch houden we zoveel van elkaar al hebben de walging, de haat en de afschuw hun plaats ingenomen in onze uitwisseling.....

...en toen ik bijkwam uit de narcose op de verkoeverkamer hoorde ik dat namen van personen weerklonken en zag ik dat de verpleegkundigen in hun groene kledij bedrijvig af en aan liepen. Tenslotte trad de gynaecoloog aan mijn bed en hij sprak de woorden uit die mij, na alle spanningen, zielsgelukkig zouden maken: "Er zijn twee onschuldige poliepjes in uw baarmoeder gevonden" Eerder had ik op de brancard mijn benen moeten spreiden en de camera was gericht geweest op het interne orgaan dat alle…

De vaccinatie-locatie in Waalwijk is merkwaardig gesitueerd op een fabrieksterrein te midden van panden die geen schoonheidsprijs verdienen. Een snelle witte auto van de Regiotaxi met zorgzame grijsharige chauffeur, gekleed in corduroy, heeft me hier gebracht. Het boosteren is begonnen en vele dames en heren hebben de weg weten te vinden naar de immense hal, die eerder ongetwijfeld bestemd is geweest voor andersoortige doeleinden en die ik van vorige gelegenheden ken.
Hoe zorgzaam kan men…

....en zo sliepen wij nacht aan nacht in de monumentale bedden - geërfd van een tante - die de kleine kamer grotendeels in beslag namen; mijn zusje en ik. Tijdens de winternachten tekende ik taferelen op de beslagen ramen en verzon verhalen om haar te vertellen.
En, in navolging van Godfried Bomans, fantaseerde ik dat in de nacht uilen aan het geopende raam zouden verschijnen en ons mee zouden nemen naar verre, magische, ongekende oorden....

Enthousiaste en liefdevolle verplegers staan mijn broer bij. Toen in dit risicovolle seizoen een vroege en onverwachte zomer was neergedaald over de wereld bezocht ik de man die sinds jaar en dag veroordeeld is tot het gezelschap van verplegers, telkens anderen, die elkaar in een nooit eindigende stroom vervangen en afwisselen.
En de lieflijke jonge vrouw die mijn arme broer begeleidt geeft veel om hem, kust en streelt hem en voorziet zijn armzalige haardos van gel. Hij vindt het niet ongewenst…

Een klein gesprekje brengt me op het idee om er even iets over neer te zetten, want: afgelopen twee dagen hoor ik steeds: wat voor dag is het nou? Je zou er compleet van-van de leg raken, immers voelde gisteren ook al als zondag en tja, dat kwam omdat het Nieuwjaarsdag was natuurlijk. Mensen zijn gewoontedieren, zeker als ze wat ouder worden en dus- hoor ik al een poosje: wat voor dag het is vandaag?
Hetzelfde gold voor de keuze wat we zouden eten, terwijl kleindochter teveel verse lasagna had…

Eens, toen er verdenkingen bestonden dat de dodelijke en door mij zozeer gevreesde ziekte reeds het terrein van mijn geliefde lichaam betreden en in bezit genomen; veroverd had, bracht de allerliefste de wonderlijke steen mee. Het was een bruine, glanzende steen of amulet met een grillige, onregelmatige vorm en er zat een briefje bij waarop de kennelijk wonderbaarlijke werking van het kleinood beschreven was.
In totale machteloosheid had mijn geliefde zus deze verlegenheidsoplossing gezocht,…

In een achterkamertje, in een uithoek van mijn woning, bewaar ik nog altijd de platenkoffers die de LP's bevatten. De LP's met de kleurrijke hoezen met romantische afbeeldingen uit de nalatenschap, eens het meest kostbare en dierbare bezit van mijn zozeer geliefde vader.
Hij voedde me op met de muziek waarvan mijn hart en ziel in vuur en vlam stonden. Maar de melodieën hebben sinds ons afscheid niet meer weerklonken voor mij nu mijn dode en afgestorven, verstilde hart rust in mij als een…

....en zo herinner ik me tevens mijn Cosmo, een langharige, grijze Perzische kat; een fotomodel te midden van haar soortgenoten, de katten en haar okergele ogen, waarvan ik de uitdrukking niet kon doorgronden. Cosmo vergezelde mij slechts korte tijd en leek haar "eenzaamheid" bij mijn afwezigheid slecht te verdragen; dit in tegenstelling tot wat men over katten wenst te beweren en soms raasde ze als in waanzin rond door mijn kamers; als dolzinnig en dan trof ik haar bij thuiskomst aan achter…

De foto, die een herinnering vormt, toont het zwarte knuffeldier (een roze tong uit de bek) dat mevrouw "Moriaantje" had gedoopt. Ze had het beest eens gewonnen in een loterij en tot haar "huisdier" gekozen waar geen levende ziel naar haar omkeek. Ik had mevrouw aangetroffen in diepe eenzaamheid, verdriet en wanhoop; een fragiel dametje dat echter grotendeels berustte in haar toch ook wel zelfgekozen situatie. Drie jaar lang bleef ik haar trouwe metgezel tot het einde plotseling kwam.…

Hier volgt een noodkreet van iemand die het beu is om steeds tegenstrijdige berichten aan te moeten horen, met mij velen! Hier zit iemand die totaal niet begrijpt dat- ten tijde van een pandemie er nog steeds per dag- en per week “ gekeken “. moet worden naar wat er precies gebeuren moet! Het voelt een beetje als een bevalling die niet volgens normale gang van zaken verloopt en die uiteindelijk eindigt in een spoed keizersnede! Hier volgt een brandbrief van iemand die niet snapt dat: een…

Het televisieprogramma "Rail Away" toonde ons onlangs die vredige en feeërieke landschappen in Baden-Würtemberg, op energieke wijze doorkruist door de treinwagons. Eens het schouwtoneel van de Duitse Romantiek, een geestesstroming die ik in mijn hart draag als het kostbare, dierbare erfgoed van de West-Europese cultuurgeschiedenis.
Maar hoezeer staat deze verhevenheid, deze idylle in tegenstelling tot de huidige verschrikking van al het wereldwijde en wijdverspreide oproer, tot de opstand, de…

Mejuffrouw H. in de cognackleurige trui schudde alle toekomstige leerlingen en ook mij de hand op de eerste schooldag. Het tijdperk van "aap, noot, mies" was aangebroken en vanaf mijn plaats tegen de gelaagde muur van het houten schoolgebouw zou ik voortaan het wilde, onstuimige spel van mijn medescholieren gadeslaan zonder er zelf aan deel te nemen. Spoedig was het zonneklaar dat de Zusters van Liefde wel een buitengewone voorkeur hadden voor de twee meisjes met de blonde paardenstaarten: de…

Elk jaar moet ik er eentje hebben, elk jaar pronkt er eentje in een pot, tja het is er de tijd voor en dus staat er ook dit jaar eentje…de verkoper wist niet welke kleur hij me meegaf maar weet je, ik discrimineer niet en al helemaal niet op dit gebied, dus of ze nou wit is, of rood het maakt me niks uit. De kleur was niet te zien…,tot vandaag dan want na het rondje gedaan te hebben de planten van wat water te voorzien, loop ik net langs de pot en zeg: oh jemig het is een rooie!
Er gluurt…

Vader, een dezer dagen zou je je achtennegentigste verjaardag gevierd hebben. De datum is voor jou onhaalbaar gebleken. Je lang-vergeten geboortejaar 1922, getekend door de economische crisis, ligt diep verzonken in de tijd; in een ver verleden....
De familie was altijd welkom op 27 januari in het oude, kapitale huis en de progrèstaart van de exclusieve bakker werd bij die gelegenheid geserveerd. De ooms en tantes gaven acte de présence; de trouweloze ooms en tantes, die je nadagen niet onder…

De tijd begint te dringen. Mijn levensjaren naderen het getal van zeventig. Mijn Lanersbach zal ik nooit meer weerzien. Het is lang geleden; mijn jeugd ontvouwde zich als een bonte waaier en zij toonde mij die landschappen; die zonnige grasgroene weiden; dat klaterende bergbeekje en die welgedane runderen en ook die dorpskapel die op zondagen uittrok en voortmarcheerde. Mijn Lanersbach had ik vóór alles willen weerzien maar het bestaat alleen nog in mijn dromen.....

Op de snelweg naast mijn huis komen altijd al veel "jankende" felgele auto's voorbij. Niet voor niets is het de aanvliegroute voor het nabijgelegen Twee Steden Ziekenhuis.
Zo werd ik onlangs eveneens vervoerd maar de sirene hoefde nog net niet op de auto en het ging al evenmin om Corona. Maar de astmatische benauwdheid was zeer toegenomen en blindelings en ruggelings bereikte ik de afdeling "Spoedeisende Hulp". De zorg in het ziekenhuis was uitstekend ondanks alle mogelijke overbelasting en na…