Mijn arme, liefste, zieke zus is naar Tilburg, onze geboortestad, gekomen. Ze bracht postpapier mee, bedrukt met een afbeelding van een vrolijke regenboog die een klein poëtisch landschapje, een lieflijk dorpje met huisjes met rode daken overkoepelt, een tafereeltje dat bezwaarlijk de toestand of het verloop van onze tragische levens of die van het mensenleven in het algemeen kan symboliseren.
Ze bracht bovendien een zoete lekkernij mee: knapperig appelgebak waarvan we smulden alsof het leven…

De ouderdom is gekomen. Ik houd geen stand meer op mijn wankelende, onvaste benen die mij ondanks alles zouden moeten dragen.
Een wandelstok is mij komen te vergezellen op mijn excursies naar stadscentrum, bibliotheek, zwembad en supermarkt.
De blauwe, metalen stok biedt mij inderdaad steun. Men zou zelfs kunnen beweren dat deze als een metafoor of symbool fungeert omdat deze, figuurlijk gesproken, steun biedt waar mijn perfide, onbetrouwbare en grenzeloos wispelturige medemensen - op wie ik…

Nog draagt een voordeur van een woning in een Tilburgse straat jouw, in mijn gedachten geliefkoosde naam.
Nog passeren de razendsnelle bussen in volle vaart de Lage Witsiebaan met elektronische oranje letters boven hun voorruit die hun bestemming aangeven en die me naar jou voeren, altijd naar jou.
Nog overhuiven de beschermende takken van de bomen het pad dat naar je huis voert.
Nog zie ik je oude, geliefde gezicht vervagen in de duisterder wordende kamer als we onze filosofische gesprekken…

Hoog boven de uitgestrekte dodenakker, in Goirle, bevinden zich de uitzonderlijk demonisch aandoende stenen gestalten van de gekruisigde Christus met aan weerszijden twee andere figuren.
Vlakbij treft men het Jan van Besouwhuis aan, waar cultuur, muziek en literatuur zegevieren.
Op een zondag in november was een ruim publiek komen opdagen voor een jonge pianist die zijn instrument welhaast mishandelde, echter tot groot genoegen van zijn toehoorders. Op het programma stonden werken van Bach,…

Het mooie, solide naamplaatje dat de namen vermeldt van de acht bewoners van ons appartementencomplex en dat na het groot onderhoud bevestigd is, geeft ook de naam weer van de bovenbuurman en mijn naam met de trotse C. van mijn doopnaam Catharina die ik voor genoemd doel verkoos boven mijn roepnaam "Ineke".
Op een vroege morgen toen de ochtendschemering zich nog maar nauwelijks teruggetrokken had van de wereld als een voorheen altijd trouwe minnaar die plotseling op andere gedachten gekomen is,…

De brug die het zwarte water van het Wilhelminakanaal overspant en waarover een flinke verkeersstroom dagelijks zijn weg zoekt, heft vier trotse pijlers ten hemel. Zij moet al in de jaren van mijn jeugd een forse indruk op me gemaakt hebben. Merkwaardig genoeg (maar dit kennelijke feit is omhuld door de schaduwen die ons verleden omgeven, waardoor dit zich weinig leent voor een duidelijke en welomschreven waarneming) moet zich eens in de nabijheid van de genoemde brug aan de Nieuwe Bosscheweg…

Het is meer dan veertig jaar geleden.
Ik stond, gekleed in mijn zelfgemaakte rode corduroy ensemble met de minirok en het hesje met daaronder de rood-wit-geruite bloes en met mijn lange haar opgestoken en bijeengehouden door een speld, in het portaal waarop de deuren van de kamers van de secretaressen uitkwamen. Een soort tussenstation tussen de steile trappen, belegd met lichtgroen vinyl vloerbedekking, die voerden naar beneden en naar boven in het kantoorpand aan de N.-straat. Ik keek voor…

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide. Vandaag wordt appel voor mij geblazen.
Als ik van huis ga, staat nog een volle, ronde bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik passeer de kruising, loop langs de rotonde en langs de straten die ik zo vaak voorbijgelopen ben, maar nu met een andere bestemming. Een vroege, eenzame fietser, de koplamp fel oplichtend, begroet mij.
In…

Er wordt veel geknutseld in de gezondheidszorg en niet alleen aan hartkleppen, pacemakers of prothesen.
Meneer en mevrouw (arts en verpleegkundige) houden er een groot, sfeervol en rustiek atelier op na, gelegen achter hun landelijke en luxueuze woning, zoals blijkt na onze zoektocht door Breda, een stad die we op deze wijze tevens leren kennen als nooit voorheen. We passeren het langgerekte water van een singel en chique panden met gestreepte markiezen aan de vensters, groenstroken, tuinen,…

Het geluk vermengt zich momentaan vaak met andere sentimenten; vooral in de terugblik is men gelukkig. De positieve elementen die de ervaring begeleiden borrelen op uit de brij, uit de soep van het leven als uit een destilleerkolf; de negativiteit zinkt naar de bodem vanwaar men haar niet meer op kan vissen.
De schilderijen van de ervaring kan men inlijsten en ophangen in het museum van het geheugen om ze te beschouwen met liefdevolle aandacht.
En zo zie ik voor het oog van mijn geest, in bonte…

Vanmorgen bedekte een lange, zwarte pantalon de diepe wonden die geslagen zijn en die nu tijdelijk schijnen te zijn genezen, echter nauwelijks tot opluchting of blijdschap van meneer....
Zijn oor wordt nu gesierd door een glanzende, ronde, zwarte oorbel en zijn handen en hals door uitbundige tatouages die, hoewel wellicht opmerkelijk, nog eerder een schoonheidsprijs verdienen dan de ziekelijke, verderfelijke en pijnlijke inkervingen....

Op de Korvelseweg, die zich als een kosmopolitisch aandoend lint slingert door stadsgedeelten van Tilburg, was ik er onverwacht getuige van - eindeloos wachtend op lijn zeven die alsmaar niet naderde uit verre contreien - dat een bruin paardje, gespannen voor een rijtuig, voorbij kwam draven. Het dier trappelde heftig en energiek met de slanke, lange benen die neerkwamen op het harde asfalt en die het afwisselend strekte en boog in een voortvarende galop op weg naar een nog verre en onbekende…

De "ontmoetingsruimte" van het Psychiatrisch Ziekenhuis is min of meer opgeknapt. Er staan nieuwe grijze stoelen rond de tafels die zijn bedekt met plastic kleden als in een ouderwetse, gezellige keuken, iets à la Bromsnor en Saartje. Bromsnor, Saartje en Swiebertje zijn hier echter ver te zoeken. Zij vormen personen uit een lang vergeten, verre en vreemde wereld, die geheel in tegenstelling staat tot de wereld van verschrikking en wanhoop die hier aan de orde is. Er staan ook lichtgele,…

De C.-straat vormt een krocht, een langwerpige, trieste, uitzichtloze trechter, omzoomd door bouwvallige huizen. Helemaal aan het eind hiervan bevindt zich het huis van F., mijn manisch-depressieve vriendin. Hier legde ik vaak mijn bezoeken aan haar af. Met haar lange, lenige, elegante, beringde vingers draaide ze gewoonlijk de ene sigaret na de andere, want de sigaret is vaak het enige troostmiddel in barre tijden. De redding leek ver te zoeken. Er weerklonk vaak muziek; "Mit siebzehn hat man…

Van de collega's over wie de dochter wel eens sprak, kon de moeder zich geen voorstelling maken. Het verre, grote kantoor lag ver van haar bed, ver buiten haar bereik en waarneming.
Alles zou zij voor de dochter over hebben, zelfs als deze zich zou begeven in schimmige, buitenissige, onduidelijke en voor de moeder ten dele onbegrijpelijke avonturen. Het begrip, de liefde en de mildheid van de moeder zouden ver reiken. Zo is een moeder, zo was althans mijn moeder. En zo maakte zij ijverig de…

Het Verbeeten Instituut is ongetwijfeld vernoemd naar een arts die zijn sporen heeft verdiend op het gebied van de oncologie en radiologie.
In de hal bevindt zich een "lichtkunstwerk" dat mogelijk verbeeldt hoe fragiele, kwetsbare en vergankelijke lichamen hier doorstraald worden door de weldadige en genezende zegeningen van de radiologie.
In de lange gang waarop de witte deuren van de "behandelkamers" uitkomen treft men kunstwerken aan die mogelijk dienen om het immense leed dat hier aan de…

En zo kregen wij in onze jonge jaren weleens zo'n donkerbruine, behaarde kokosnoot die haar witte melk slechts prijsgaf als je haar doorboorde. Zij moest afkomstig zijn uit verre, tropische, onbereikbare, onbekende oorden. Zij had palmbomen gesierd die haar hadden gedragen als hun vrucht onder hun breed, wijd en elegant uitwaaierende kroon van bladeren, die je slechts kende uit fotoboeken met wonderlijke afbeeldingen en die een magische, sprookjesachtige indruk op je gemaakt hadden.

Vandaag troffen we elkaar opnieuw voor de glazen, openschuivende deuren van de supermarkt waarop optimistisch het woord "welkom" staat vermeld.
Wit verband was dit keer gewikkeld om zijn linkerbeen. Dit kon niet verhinderen dat de snijwonden zichtbaar waren die diep in het bovenbeen gekerfd waren zoals de innerlijke pijn die meneer hiermee probeert te bestrijden ongeneeslijk en welhaast onbeheersbaar is.

Het pand aan de Spoorlaan dat op haar glazen gevel optimistisch in witte, kapitale letters de benamingen "huisarts", "gezondheidscentrum" en "apotheek" draagt, ligt ingeklemd tussen de overige bebouwing. Als men het van de buitenkant beschouwt, kan men nauwelijks vermoeden dat het op de eerste verdieping een wachtkamer herbergt die bereikbaar is met trap en lift.
Zo ook kan men vaak uit het ondoorgrondelijke en onbestemde uiterlijk van zijn medemens bezwaarlijk concluderen welke innerlijke…

In het witte busje, dat de reclameteksten op haar buitenkant draagt, legden we de lange weg naar St.Oedenrode af, terwijl onze blikken rustten op het Brabantse landschap dat voorbijgleed aan onze ogen als het eindige, vergankelijke leven.
Ambachtelijk Museum "Hoeve Strobol" verwelkomde ons met haar twee witte, stenen adelaars met wijd uitstaande vleugels op hoge, witte zuilen.
We zouden de collectie bezichtigen die bestaat uit parafernalia uit een lang vervlogen tijd, uit voorwerpen die…