Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Geheim geweld

Ik hoorde op televisie over een vrouw die een stichting in het leven geroepen heeft die 'geheim geweld' aan de orde wil stellen.
Heel mooi dacht ik en schreef haar mijn bewondering en tevens mijn eigen belevenis over geheim geweld.

Ik ben 58 en nog maar 1 jaar geleden, toen ik een foto van mijzelf zag als 14-jarige moest ik huilen en zei hardop: "wat hebben ze je aangedaan!!!".

Hiermee wilde ik aangeven hoeveel schade er aan een mens kan worden toegebracht. Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik door mijn verhaal op te schrijven, veel kon verwerken en nu voor het eerst een beetje begrijp hoe ik leven moet. Ondanks alles ben ik een goede moeder geworden. Ik vroeg me altijd af, als mijn puberzonen moeilijk waren in mijn ogen: "wat zou ik gewild hebben dat mijn moeder deed in zo'n geval".

Dan kon ik goed reageren. Veel ben ik vergeten, een soort zelfbescherming denk ik. Toch komen af en toe dingen die ik niet meer wist naar boven. Mijn moeder is gelukkig overleden en naar mijn vader ben ik gegaan toen hij met een gebroken heup in het ziekenhuis lag. Hij durfde mij niet aan te kijken, ik heb hem zijn handen gewassen en nagels schoon gemaakt en toen op hem neerkijkende mijn hand bovenop de zijne gelegd en gezegd: "het ga je goed".

Ik was erg trots dat ik dat gedaan had, ik voelde me voor het eerst boven hem staan. Nooit heb ik hem meer gezien en heb een geheim telefoonnummer genomen. Met de hele familie heb ik gebroken behalve met mijn broer, die in Australië woont. Wij schelen 14 maanden (ik ben de oudste). Mijn broer was dapperder dan ik en hij vertelde mij 2 jaar geleden nog, dat we onze vader hadden willen vermoorden. Ik kan nog steeds niet alleen leven en het enige wat ik wel kon was heel veel van mijn zonen houden. Ik ben hun vader en moeder tegelijk en beiden zijn nu volwassen integere mannen met een goede baan. Ik ben hier erg trots op. Maar eenzaam zal ik altijd blijven, ik heb een diep gat in mij, dat nooit gevuld is met liefde.

Dit verhaal heb ik geschreven en gestuurd naar Stichting 'geheim geweld'.


www.stichtinggeheimgeweld.nl
www.hameedalakho.nl

Ik ben erg blij dat er nu zo'n stichting is die hulp biedt.
Ik heb het allemaal alleen moeten verwerken.

Schrijver: Eva Mensch, 24 juni 2007


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.5 met 6 stemmen 883



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Wim Niesten
Datum:
23 augustus 2007
Email:
voorjouvanmijmsn.com
Dag Eva, ik zou graag de 1e én de slotpagina van
mijn boek "Het stille later", dat binnenkort
wordt uitgegeven, naar je willen mailen.
Met vriendelijke groet,
Naam:
eva
Datum:
1 juli 2007
Ik vind het heel erg lief dat mensen reageren. Dank jullie wel,het gaat me goed, ik ben een soms eenzaam doch tevreden en positief mens, met twee erg goede zonen.
Die stichting vond ik zo goed, vandaar ik mijn verhaal schreef.
Naam:
stef
Datum:
28 juni 2007
Email:
susannaxxxhotmail.com
ik betreur de weinige respons die je hebt ontvangen op een stuk dat je zo diep raakt, en vooral als schrijfster persoonlijk, want hetgeen je beschrijft moet een hel zijn geweest, waarin jij de overwinning hebt mogen behalen.
mag ik als onbekende tegen je zeggen dat ik trots op je ben? Dat ik bewondering heb voor de manier waarop je je toekomst vorm hebt gegeven, en zeker vanuit welk oogpunt je je eigen kinderen hebt opgevoed lijkt me een mooi streven voor veel slachtoffers van geweld in hun verleden.
Ik moet eerlijk zeggen dat je me de sleutel toevetrouwd hebt, ik heb hier, als jonge beschadigde vrouw, veel van geleerd, mocht ik kinderen toevertrouwd krijgen van onze lieve Heer.
Mevrouw, blijf schrijven, het is de beste therapie.

liefs stephanie
Naam:
Wim Niesten
Datum:
24 juni 2007
Email:
voorjouvanmijmsn.com
Eva, dit is heftig zeg. Mijn bewondering voor
jou is groot.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)