Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

En zo…

Het terras voor de kroeg is leeg. Dat is altijd zo. Echte kroegtijgers zitten in de kroeg. Niet buiten op een terras. De kroegbaas komt naar buiten met een glas bier dat hij voor mij neerzet.
‘Ik wilde eigenlijk lunchen,’ zeg ik verontschuldigend.
‘Tuurlijk,’ knipoogt hij. ’Wist ik toch? Dit –en hij wijst op het biertje- is de specialiteit van het huis. “De vochtige lunch speciaal”!

Even later stapt er een meisje van een jaar of negen de kroeg uit (…) Aarzelend gaat zij naast mij zitten. ’Ik heb een nieuwe DS,’ zegt ze.
‘Mag je dan al autorijden?,’ vraag ik belangstellend.
Ze kijkt mij aan. Onbegrip en wantrouwen. ’Nee sukkel, DS is voor spelletjes!’
Ik knik. ’Mag jij eigenlijk wel in een kroeg komen?’
‘Mmmm, mijn vader en moeder zitten binnen. Aan de bar. En ik vind er niks aan.’
‘Gelijk heb je,’ antwoord ik.
‘Eerst woonde ik ergens anders,’ gaat ze verder. ’Alleen met mijn moeder. Mijn echte vader is met een andere vrouw.’ Ze drukt verwoed op de knopjes van haar DS.
‘Maar toen kwam er ineens een man bij ons thuis en die gaf mijn moeder een zoen en een doos chocola en toen moesten wij ineens bij hem wonen en zo.’
Het komt er als een stortvloed uit. Alsof de woorden al tijden aan de oppervlakte lagen, wachtend om gespuid te worden.
‘En vind je dat leuk?’
‘Nee!' Gedecideerd. ’Ik ben al mijn oude vriendinnetjes kwijt.’
‘Want ze zijn inene getrouwd en zo. En nu heb ik ook een nieuw broertje. Maar het is een half broertje. En mijn stiefvader is altijd kwaad op mij. Maar niet op mijn nieuwe halfbroertje. Daar moet hij altijd om lachen en zo.. Maar als ìk per ongeluk iets laat vallen krijg ik een klap en moet ik voor straf naar mijn kamer.’
‘En zegt je moeder daar dan niets van?’
‘Neuhhh.’

‘Mijn vader, mijn echte vader bedoel ik, die gaat ook weer trouwen. Ik ga soms in het weekend naar hem toe. Maar zijn vriendin wordt altijd boos als ik mijn vader een zoen wil geven. Dan zegt ze dat ik mij niet moet aanstellen enzo. En nu gaan ze trouwen maar ik mag niet op het feest komen. Dat mag niet van haar volgens mij.’
‘En zegt je vader, je echte vader bedoel ik, daar niets van?’
‘Neuhhh’
‘Goh joh, dat is lullig voor jou.’
‘Mmmm. En ik heb ook een nieuw zusje weet je. Een half zusje.’
‘Echt waar?’
‘Ja, echt waar. Maar die woont bij mijn echte vader en zijn vriendin. En die mag mijn vader wèl een zoen geven. Dan lacht die vriendin enzo..’

Dan komen een man en een vrouw de kroeg uit. De man draagt een jochie van een jaar of twee op zijn arm. Hij lacht naar het jochie. Hij ziet het meisje naast mij zitten en schreeuwt naar haar: ’Schiet op niksnut. We hebben geen uren de tijd!’
De moeder zegt niets en draait haar hoofd weg. Het meisje lacht triest naar mij en rent naar de man en de vrouw.
En terwijl ik een hapje neem van mijn vochtige lunch speciaal voel ik iets vochtigs achter mijn ogen…


Zie ook: http://www.pacopainter.nl

Schrijver: paco, 20 juli 2007


Geplaatst in de categorie: ouders

3.5 met 12 stemmen 920



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
paco
Datum:
22 juli 2007
Stef:

Inmiddels is via via met de moeder gesproken.
Het meisje mocht daarna haar hart luchten (bij haar moeder). De moeder zelf vermoedde(?) wel iets maar durfde niet in te grijpen. Daar komt nu verandering in (hoop ik). Wij volgen het op afstand maar veel meer dan dat kun je als buitenstaander niet doen.
Het signaal van het meisje is duidelijk! Dat ziet de moeder gelukkig ook wel in.
Naam:
stef
Datum:
21 juli 2007
Email:
susannaxxxhotmail.com
Lieve paco, ik mag hopen dat dit geen reality verhaal blijkt te zijn want het breekt mijn hart. en dat meisje herken ik in heel veel kinderen uit mijn jeugd. het doet me pijn om het zo te lezen. als het niet op waarheid gebaseerd is vind ik dit een prachtige eye opener, ik denk dat deze tekst nog lang blijft hangen bij de lezer. als het wel een autobiografisch schrijven blijkt vraag ik me af of je je niet bewogen voelde een contact met dit meisje aan te gaan om haar te kunnen helpen. begrijp me niet verkeerd, geen negatieve ondertoon of verwijt, ik weet dat deze regels makkelijker getypt zijn dan uitgevoerd en ook in deze maatschappij is het onmogelijk medeleven te tonen op zo' n manier dsat de ander zicht niet bedreigd voeld...paco ik zou graag een antw van je zien.
Naam:
Natas
Datum:
21 juli 2007
Email:
ratelaartjehotmail.com
Heel realistisch geschetst Paco erg mooi.
Inderdaad, voor kinderen is het maar -enzo- enzo..

Jammer dat wij zelf dat open kind zijn afleren trouwens, dan zouden de mensen elkaar veel meer kunnen roeren...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)