Broken heart off my parents
De deur viel met een knal in het slot. Ik stond midden in mijn kamer. Mijn borstkast ging op en neer, in een versneld tempo. Geef een definitie van paniek - een gevoel dat je doet verstenen. Geef een definitie van wanhoop - waar doe je het allemaal nog voor?
En een definitie van vechten? - ik had verloren.
Ik liet me op mijn knieën vallen en begon te snikken. Dat werd huilen, totdat ik mezelf hoorde brullen. Probeerde de stereo mij te laten overstemmen - poging mislukt.
Ik sloeg met mijn handen op mijn mooie kast, stiekem hopend dat ik hem helemaal in elkaar kon en mocht trappen.
De worship aanbidder knalde door de stereo, mijn kamer, het gebouw like a band without a prayer. like a wound without the pain. i'm nothing, i'm nothing, without you.
'O God. O God', riep ik snikkend, ijsberend door mijn kamer heen. God, mijn hart breekt. Vader, ik kan niet meer. Heer, ik heb U nodig. Wilt U mij vergeven Heer? O Vader, waar ben ik toch mee bezig. Heer ik heb een gebroken hart, IK KAN NIET MEER!
Ik hoorde mezelf de Heer vertellen wat ik voelde, wat ik dacht, dat het verdriet me leek te verstikken.
Jij geeft me wanhoop, als hoop te koop. Ik vraag de Heer mij meer mensen op het pad te sturen die mij kunnen steunen. Vervolgens vraag ik Hem, met tranen in de ogen, ook het vertrouwen, om weer mensen binnen te laten in mijn leven. Ik vertrouw namelijk niemand meer, Heer, help U me toch astublieft.
Ik zit op de grond, tussen de as die ik van mijn joint tik. Heer, ik bid dat U mijn ouders wilt openbaren, hoe hard ik ze nodig heb. Heer, ik heb mijn ouders gewoon nodig, boehoeboehoe.
En opeens, midden in dat vlijmscherpe, intense verdriet, hoorde ik mezelf zeggen, wat ik duizend keer op een andere manier heb gezegd, waarna ik ongehoord bleef.
IK HEB MIJN OUDERS NODIG!
Er gebeurde iets onder mijn ribbenkast, een bepaald gevoel leek mij te verlaten. Ik haalde adem. Stond versteld van mijn Heer. Besefte dat ik nu aan mezelf moest gaan werken, maar ook dat het tijd werd, om te gaan vechten voor de liefde die ik nodig heb van mijn ouders.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: ouders
God
747
Geef je reactie op deze inzending:
Dat wat er volgt, evenzo, deze tekst doet niets af. Waar jij in de rest van de tekst op doorborduurt, dat legt regel per regel de inleiding uit.
Je kan het zien alsof het eerste stuk raszuivere poezie betreft (iets wat je NIET uit hoeft te leggen) en wat jij toch door middel van je fijngelijnde proza uitlegt tot een prachtig stuk.
Klaar als een klontje, de Here heeft je ouders jou laten baren. En jij erkent, je hebt ze nodig!!!
Kracht!