Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Fors

Vroeger, ja, toen was ik zo lenig als een aap en gracieus als een gazelle, maar plotseling is dat verleden tijd.
In de zomervakantie bezocht ik samen met mijn dochters Rome. Een prachtige stad met veel bezienswaardigheden, omdat ons hotel zich nabij het centrum bevond, waren wij van plan veel te lopen, want wie wandelt, ziet meer. Alleen voor het bezoek aan Vaticaanstad gebruikten we een handig hopp-on-hopp-off ticket en zo bezichtigden wij o.a. de Sint Pieter en beklommen de koepel voor een prachtig uitzicht. Nee we gingen niet met de lift die steeg maar tot halverwege.

Na enkele dagen wandelen en sightseeing kregen mijn knieën een zorgwekkende omvang. Wandelen kon je mijn manier van voortbewegen niet meer noemen, het was veeleer strompelen. In alle fonteintjes dompelde ik mijn onderdanen.

Thuis gekomen bezocht ik de huisarts die mij meteen doorstuurde naar een specialist. Na het maken van foto’s was het duidelijk, kraakbeen was goeddeels verdwenen, na enige testen was de conclusie, dat alles verder prima functioneerde.
Mevrouw moest maar fors afvallen en zo kreeg ik een verwijsbrief voor de diëtiste. Hevig gepikeerd en teleurgesteld kwam ik thuis. Wat dacht meneer wel, ik was juist 6 kilo afgevallen! Toch geen geringe prestatie vond ikzelf. Uit balorigheid begon ik mijn frustratie weg te eten. Als ik dan toch naar de diëtiste moest, kon ik mezelf best nog eens goed verwennen met chocola, drop en een patatje met.

Toen ik eindelijk bij de diëtiste kwam, was ik helaas 4 kilo aangekomen.
We bespraken mijn eetgewoonten en zo ontstond een lijstje wat te eten en wat achterwege te laten. Nu dat viel me eerlijk gezegd mee, dit moest te doen zijn.
Mijn eerste gedachte was ook: dit wordt een makkie! En zo begon mijn strijd tegen de kilo’s.

Maar vorige week ben ik bij de diëtiste geweest. Ik was geen grammetje
afgevallen, want mijn gedachten worden nu beheerst door lekker eten. Waar
ik nooit last van heb, gebeurt nu.
Ik bezwijk voor verleidelijke repen chocola bij de kassa en tot grote
verbazing van mijn meisjes kocht ik onlangs een grote doos roomijs met
karamel. En ...wat in huis is, moet worden opgegeten.
De gouden regel van mijn oudtante Saar: "je moet alles eten!" heb ik te
letterlijk genomen, vrees ik.
Bovendien zijn er op het werk veel verlokkingen, zoals appelflappen
verkoop, doos bonbons van collega's uit België, spreekbeurt over Kaas
compleet met kaashapjes, jarige kinderen die trakteren op cake.

Van te voren dacht ik luchthartig: dat doe ik wel even! Maar het valt niet mee, nee … het valt zwaar (lees:fors) tegen.

Schrijver: Bij, 25 april 2008


Geplaatst in de categorie: lichaam

3.2 met 8 stemmen 1.226



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)