kinderen van Amstetten
(Oostenrijk 2008 )
Zij bekijkt zich zelf in de spiegel
ze weet niet wie ze is
haar vaders geliefde?
slachtoffer? of schuldig…
incestkinderen
het zal moeilijk worden daar buiten
in haar huilt een kind…is zij dat?
Haar spiegelbeeld zegt niets…
is ze mooi? ziet ze er normaal uit?
incestkinderen
wat is normaal…ooit in een grijs
verleden heeft ze het geweten
ze hoort het meisje huilen…ze voelt
álles en niets voor dit kind
incestkinderen
ze is haar moeder en tegelijk haar zus
haar vader, tegelijk haar opa
hoe moeten ze verder leven ..ze vraagt
het zonder woorden aan de vrouw
incestkinderen
in de spiegel. Zijn haar kinderen normaal?
is hen onrecht aangedaan? ze dacht het wel
zeker weten dot ze het niet …ze kent
geen zekerheid.
incestkinderen
ooit had ze harder moeten schreeuwen….
Ze weet het niet, in de spiegel ziet ze
het meisje van toen hoewel haar mond
geen geluid maakt, krijst en
Incestkinderen
schopt het kind in haar… te laat! ze
is zover, neemt de kinderen mee
op weg naar de vrijheid, terwijl ze
fluistert : Pappa!
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
het blijft mooi hoe jij dit delicate onderwerp beschrijft vanuit het standpunt van de vrouw