Moment
Links van het bed, een salontafeltje, overgenomen door opzichtige asbakken en zweetkringen. Zieke zenuwen achter mijn oren knarsen mijn tanden kapot. Ze zou er vandaag zijn, om drie uur spraken we af. Ik kan mij nooit vergist hebben. Vanaf de seconde dat ze instemde ben ik gaan aftellen. Nu sta ik hier al dertig minuten, wachtend..
Voorbijgangers knikken me een glimlach toe alsof ze weten dat ik al zo lang wacht, een schouderklopje uit medelijden. Mijn tenen, gelukkig schijnt de zon, het enige zekere van vandaag. Ze komt niet, ik loop weg over kleine witte steentjes. Een achtergelaten pad in opdracht van, loop ik weg. Ik dacht echt dat de waarheid haar zinnen bevredigde. Stuk stront, heb ik, zou ze..
Het is druk, een typische hysterische zaterdag. Typische renners, typische uitlaatdiensten, typische moeders, typische fietsers en een nog typischere blik raakt mijn wang in oog, zonder trilling
Geplaatst in de categorie: liefde