Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Het Romasjha-Convenant

Een woord van Waarheid; dit is de titel van de nobelprijsrede van Alexander Solzjenitsyn die hij in 1972 heeft geschreven.

Al enige tijd, dit kan inderdaad een ruim begrip zijn, ben ik bezig met iets dat je het best zou kunnen omschrijven als de Ultieme Wraak; de Uiterste Repercussie. 'k Schreef brieven, verhalen en gedichten. Net zoals ik nu recensies en beschouwingen schrijf. Zij, of eigenlijk dit, is therapie voor mij. Een behandelwijze die ik beheers en waarbij ik baat heb. Uitgesproken, overduidelijke meningen daar hou ik van; niet om de hete brij heen draaien. Als het betreffende inzicht, standpunt maar gefundeerd en beargumenteerd wordt geponeerd. Dat is juist wat vaak ontbreekt. Er wordt veel beweerd, echter zonder onderbouwing. Geraaskald en gekletst dus. 'k Leg mij definitief, ik herhaal: definitief, dus onherroepelijk, neer bij het feit!!! dat de leugen vaker regeert dan menigeen lief is. Woorden van waarheid, voor wat ze waard zijn.

De erfgenaam van Fjodor Dostojevski, Alexander Isajewitsj Solzjenitsyn, is onlangs overleden. In 'Een woord van waarheid' uit 1972 staat op bladzijde 26 een tekst van zijn hand die ik u als lezer graag wil declameren:

Maar laten we niet vergeten dat het geweld niet alléén voorkomt en ook niet alleen kán voorkomen: de leugen is zijn onvermijdelijke bondgenoot. Tussen hen bestaat een zeer intieme, natuurlijke en diepe band; het geweld kan zich alleen met de leugen maskeren en de leugen kan zich alleen handhaven met het geweld. Iedereen die eens het geweld heeft uitgeroepen tot zijn methode moet onverbiddelijk de leugen tot zijn principe kiezen. Einde citaat.

Een aantal regels verder wordt door Solzjenitsyn op een enigszins terecht vileine manier het begin van de ondergang van de leugen en de leugenaars beschreven: Maar nauwelijks heeft het (geweld) zich genesteld en versterkt of het voelt de lucht rondom zich al ijler worden en kan zijn bestaan alleen nog rekken DOOR ZICH TE HULLEN IN EEN WAAS VAN LEUGENS, door zich te verschuilen achter zoetgevooisde retoriek. Het geweld grijpt je niet noodzakelijk en niet altijd meteen naar de keel om je te wurgen. Het gebeurt vaker, dat het alleen van zijn onderdanen eist, dat ze trouw zweren aan de leugen, medeplichtig worden aan de leugen.

Op geen enkele wijze kan en wil ik mij vergelijken met de onlangs overleden Solzjenitsyn. Integendeel. Die indruk zal u als lezer ook niet hebben, neem ik aan en zeker hoop ik. Frappant is zonder enige twijfel echter dat zowel Alexander Solzjenitsyn als ik vanwege onze kritiek monddood zijn gemaakt. Zowel hij als ik werden niet meer in staat gesteld te spreken. Kritiek te uiten. Door zijn verbanning: het verbod zich op het grondgebied van een staat te bevinden, naar de Goelag Archipel is hem lang z'n mond gesnoerd. Via Zwitserland is Solzjenitsyn in 1976 in Vermont, USA, terechtgekomen. Precies 14 jaar daarna, kreeg hij onder Gorbatsjov zijn staatsburgerschap terug.

Auteur van deze hartenkreet/beschouwing blijft hopen en vertrouwen op eerherstel, rehabilitatie, van DFZ uit Leeuwarden.

Kap de leugen, want eerlijk duurt het langst....!!!

Schrijver: Annejan Kuperus, 11 augustus 2008


Geplaatst in de categorie: vrijheid

2.0 met 5 stemmen 707



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Annejan Kuperus
Datum:
15 augustus 2008
Email:
ajkuperushotmail.com
Onbewust heb ik jaren in een situatie van cognitieve dissonantie: het verschijnsel dat een mens zijn opvattingen en wensen onbewust aan de feiten aanpast wanneer die feiten onveranderbaar lijken, geleefd. Wordt vervolgd, dus!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)