Dumpen

Het is weer zo ver. De tuin van mijn buren wordt door tuinbedrijf ‘De Groene’ omgeploegd, leeg gegraven en afgevoerd.
De hele dag reden gele bulldozertjes heen en weer om hun afbraak werkzaamheden grondig uit te voeren. De mannen van tuinbedrijf ‘De Groene’ - allen gehuld in een groene tuinbroek en wit T-shirt met een groene boom erop - bestuurden de bulldozertjes. Ze hadden oordoppen op om het vreselijke gebulder dat hun motoren produceerden wat te dempen. Nu was ik veroordeeld mijn thuiswerk te verrichten met proppen watten in de oren.
Met buren kan ik het -waar ik ook woon - meestal prima vinden, maar zodra het over de tuin gaat, zijn we het niet eens. Laten groeien en bloeien, vind ik, maar buren willen alles kaal en kortwieken. Elke paar jaar willen ze een andere tuin – afvalbergen die tot aan de hemel groeien.

Me geforceerd concentrerend op mijn werk weiger ik te kijken naar het tafereel dat zich toch in mijn linker ooghoek opdringt. Een vrachtwagen is gestopt voor het erf van mijn buren en laadt zeven pallets met stenen uit. Even later stopt er een trekker met aanhangwagen. Ik staak mijn verzet en ga gluren door de vitrages heen. Van de aanhangwagen met het sierlijke opschrift ‘Het Tuinparadijs’ sjouwt een drietal mannen in blauwe overall de ene plant na de andere het burenerf op. Daarachter zie ik de aanhangwagen van ‘De Groene’ staan die afgeladen is met de uitgerukte en afgedankte planten. Hoe fier stonden ze gisteren nog groen te wezen ieder in zijn stukje aarde en moet je ze nu toch zien: voortijdig geknakt, gebroken. Een kloeke twijg van een prunus veert dapper op als een groene overall er een seringstruik op kwakt.

Omdat het met schrijven niet wil vlotten, heb ik mezelf ten wandeling gevraagd. De boslucht insnuivend voel ik me stukken beter. Voor me lopen enkele schoolkinderen die net als ik een eindje om gaan tijdens hun pauze. Juist als ik denk hoe positief het is dat de jeugd de natuur in gaat, wordt mijn romantisch beeld verstoord. Een van de jongens gooit zijn zak met brood achteloos weg. Dumpten eerst mijn buren hun levende planten, nu is het een medewandelaar die zijn lunch afdankt. Door het plastic van de zak zie ik ze liggen: smakelijke bruine boterhammen, twee met kaas, één met pindakaas en één met ham. Een troepje kauwtjes komt aanvliegen. De brutaalste kauw stapt parmantig op de plastic zak af en begint er aan te pikken. Hij kan de inhoud ervan gelukkig wel waarderen.

Dumpen Tuinafbraak Tuinafbraak

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 11 stemmen 566