Boekverslaving

Mijn moeder werd er gek van, toen ik jong was. Altijd zat ik met mijn neus in de boeken en dat was vaak precíes als ik moest afwassen. Leesboeken waren het. Ik was helaas geen wonderkind dat Nietzsche of Freud las op haar elfde. Maar tien boeken per week haalde ik met gemak. Ik was het 'meisje dat de halve bibliotheek al uithad.'

Eerst dacht mijn moeder nog dat ik het deed om haar te pesten. Dat ik niet reageerde als ze me riep, gewoon omdat ik tegen de puberteit aan hing. Dat ik recalcitrant deed, omdat dat bij mijn leeftijd hoorde. Of dat ik alleen iets anders ging doen om niet te hoeven afwassen omdat ik daar een bloedhekel aan had.

Nu ik ouder ben, weet ze, (ook moeders worden wijzer naarmate ze ouder worden) dat het geen onwil of puberaal gedrag was, maar gewoon het talent om me compleet te kunnen afsluiten als ik aan het lezen ben. Ik hoorde gewoon niks. Ik las alleen maar over Pietje, Bianca en wat die allemaal meemaakten. Soms kwam mijn moeder om half twee 's nachts mijn kamer instormen omdat ik écht, écht moest gaan slapen omdat ik de volgende dag naar school toe moest. Ik had wel geprobeerd om het boek weg te leggen eerder die avond, maar dat was niet gelukt. Dan lag ik daar onder mijn dekbed met een zaklamp, omdat ik het einde wilde weten. De dag erna gaapte ik constant omdat ik zo'n slaap had. Maar het boek was wel wel uit, ha!

Een aantal mensen in mijn omgeving vindt deze verslaving maar apart. Ik lees die boeken vast niet helemaal, ik weet vast niet waar het eigenlijk over gaat. Ah, verdorie, ben ik toch gesnapt. Stiekem koop ik alleen maar boeken met plaatjes, en verzin ik gewoon waar het boek over gaat, omdat ik helemaal niet van lezen houd.
Je vraagt toch ook niet aan een pianist of 'ie wel echt piano kan spelen?

Hoe druk ik in het dagelijks leven ook ben, met een boek heb je geen kind aan me. Ik zou vrienden en zelfs vijanden een heleboel geld kunnen beloven als ze dat aan me zouden vragen terwijl ik lees. Gelukkig doen mijn vrienden dat niet en mijn vijanden kennen me gelukkig niet zo goed dat ze het ook daadwerkelijk vragen. Uiteindelijk zou het toch vrij rot zijn als mijn vijand met míjn zuurverdiende geld een enorme villa, stereotoren of auto zou kopen. Mijn voordeel is dan weer dat je gelukkig geen geld kan geven dat je niet hebt.

Hm, dat boek wat ik laatst gekocht heb, is ook al weer uit. En de enorme boekenkast raakt ook steeds voller. Waarom ben ik alleen materialistisch als het aankomt op boeken? Waarom heb ik mijn boeken niet gewoon achtergelaten op vakantie, in plaats van ze te ruilen met andere reizigers? Tja, ik wilde toch ook niet in het vliegtuig zitten zonder boek...

Morgen maar weer eens langs de boekenwinkel en dan heel lang door de winkel struinen. Ach, zo lang ik stapels boeken koop, kan ik het geld wat ik daar aan besteed, weer niet beloven aan mijn vijanden....

boeken verslaving verslaving

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.8 met 6 stemmen 343