Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Achter de geraniums

De dames waren druk aan het praten, soms zelfs erg schel.
Een toevallige voorbijganger zou kunnen denken dat ze woorden hadden.
Ze zaten met zijn vieren aan een tafel te kaarten.
Een simpel spelletje jokeren, maar ze vonden het best wel spannend.
Of in ieder geval deden ze alsof ze het spannend vonden.
Door dit spelletje kwam ook hun karakter naar voren.
Iets wat men vermoedelijk niet eens in de gaten had.

Het was erg leuk dit te constateren door nauwkeurige bestudering van het gedrag van het viertal.
Eén hield geen seconde haar mond, één keek erg strak en onopvallend naar haar kaarten en hield in de gaten wat de anderen weggooiden. Eén was oprecht verdrietig als ze niet de kaart kreeg die ze nodig had en één wilde gewoon ook eens wat zeggen en werd wat stil als het commentaar niet van de lucht was.

De laatste was dan ook totaal niet ontdaan als ze verloor. De vrouw die nog juist op tijd een kaart kreeg om het spel actief mee te kunnen spelen leek zowaar op slag haar verdriet vergeten en gelukkig te zijn.

De vrouw die het hoogste woord voerde, genoot van de aandacht, maar vooral dat de anderen moesten lachen om haar verhalen.
De vrouw wier verhaal weggevaagd werd, voelde zich niet lekker en ging na afloop van het spel bijtijds naar haar eigen veilige huisje.
De vrouw die nog net op tijd zo af en toe de juiste kaart kreeg, nam een pak drinken mee, dat ze voor haar eigen gasten even leende.
De vrouw die alles ongemerkt in de gaten hield, bleef beleefd en hoffelijk, maar ze keek niet alsof ze het meende.

Diezelfde nacht onweerde het verschrikkelijk, de ene knal na de andere en de dames, die allen alleen woonden voelden zich er niet zo prettig bij.
Ze konden niet slapen en lieten zo hun gedachten gaan.
Als ze er over nadachten en eerlijk waren tegen zichzelf hadden ze er geen van allen wat aan gevonden die avond.
Beter was geweest als ze thuis waren gebleven.
Maar het was te belangrijk contact te houden met de andere vrouwen, je kon je dan soms nog net even wat minder ongelukkig voelen dan de ander.

Je hoorde erbij en dat was in deze fase van hun leven het allerbelangrijkste.

Schrijver: Eva Mensch, 30 juli 2009


Geplaatst in de categorie: vrouwen

3.5 met 27 stemmen 768



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)