Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Ben ik geboren?

Het verbaasde me dat ik überhaupt geboren werd.
Wat had ik hier te zoeken, vreemde mensen, fel licht.

Dat gevoel werd alleen maar sterker naarmate ik ouder werd. Vol verwondering bleef ik naar alles om me heen kijken. Ik kan het me nog zo duidelijk herrineren. Zeven jaar en al zulke moeilijke gedachten. Wie waren die rare mensen? Hoe konden zij zich mijn ouders noemen. Ik was namelijk anders, eigenlijk voelde ik me al beter, sterker.

De verbazing duurde voort, vragen bleven opkomen als een overstromende rivier, niet in te tomen.
Waarom ben ik geboren, wie heeft mij gemaakt, wie heeft de wereld gemaakt. Waarom zijn er sterren, leven daar ook mensen?
Is de hemel oneindig en zo niet waar stopt het dan.
En wat is daar te vinden.
Verder en verder gingen mijn gedachten tot het moment dat ik 's avonds in bed lag, een jaar of 16 denk ik. M’n gedachten gingen zo ver weg, de lucht was blauw. Verder ging ik, de lucht werd zwart, zwarter. Een raar gevoel van beklemming kwam over me. Maar ook een vertrouwd gevoel, de verbazing die ik zo goed kende kwam mee. Hoger ging ik tot ik zweefde in een universum waar ik m’n lichaam kwijt was. M’n geest was te ver weg.

Hallo..

Voelde ik wat? Een aanwezigheid?

Ik werd bang, heel bang. Het gevoel van verbazing veranderde in angst. Angst voor het onbekende. Wat is er gebeurd, waar ben ik. Ik kon niet meer terug.
Verloren..eenzaam..maar m’n geest zei “niet alleen…”.
Even dacht ik God? Maar dat kan niet, die was geschapen door de eenzame mensengeest. Of toch niet? Maar waarom dan die angst. God was toch goed?

Ik voelde het dichterbij komen terwijl ik hulpeloos in de ruimte zweefde, kwetsbaar.
Het leek of grote armen zich om me heen vouwden. M’n geest slaakte een angstige schreeuw die niet gehoord kon worden. Het voelde of m’n geest ingezogen werd door zwart. Zwart..alleen dat overheerst.

En nu verbaast het me waar ik ben. Opnieuw geboren.
Wat heb ik hier te zoeken, vreemde aanwezigheid, geen licht.

Thuis bij mijn bed huilden mijn ouders. Het lichaam was koud.
Ik was niet meer.

Schrijver: Karin Poot, 26 januari 2010


Geplaatst in de categorie: heelal

3.3 met 3 stemmen 983



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)