beroerd....3
Natuurlijk deed ik geen oog dicht, er is zóveel te doen, het wordt ook tijd om de familie te bellen en niet te vergeten zijn dochter uit een eerste huwelijk.
Hoe zal ze reageren, zal ze mij niet de schuld geven van dit alles?
Na mijn telefoontje aan Majorie zak ik op de bank, haar reactie verbaasde mij nogal...een flauw oh en 'nou dan hoor ik 't nog wel', jee mens je vader is dood!
Afin ik maak een afspraak met de begrafenisondernemer, waar ondertussen Ruud net afgeleverd is.
En verder de kaarten, de kist, begraven of cremeren, bloemen of niet, kerk ja of nee? Ik weet helemaal niet wat hij gewild zou hebben, we spraken ook niet over dat soort dingen, we spraken sowieso niet...
Ineens schoot door m'n hoofd dat hij vertelde bestolen te zijn, hetgeen ik nauwelijks in me opgenomen had!
De rekeningen blokkeren, dat moet eerst...m'n hoofd loopt om, ik wil douchen, een bak koffie!
Al struikelend over Ruud z'n pantoffels bedenk ik ineens dat hij dood is, nooit meer hier zal komen, niet meer naast me zal liggen, ik niet meer naar z'n gezeur hoef te luisteren, nog z'n ouwe hondenlucht hoef te ruiken.
Het voelt bevrijdend, maar ook leeg, ik wil niet alleen zijn, geen tijd voor zelfmedelijden, kom op werk aan de winkel...
hotmail.comGeplaatst in de categorie: spijt
beroerd...3
219
Geef je reactie op deze inzending: