Winterleed

De winter is bij uitstek het jaargetijde van de inkeer, de natuur stompt af, het wordt koud en we zoeken massaal de intieme warmte op, onze woonhuizen dus.
Romantici zitten met whisky of hete chocolademelk bij een knapperend haardvuur of zuigende houtkachel, realisten zetten de CV op 22 graden of meer.
Sinterklaas is weer naar Spanje en dat is maar goed ook, want we braken onze kiezen op die chocoladeletters en pepernoten. De gaten in onze gebitten namen verontrustend toe en we lagen er 's nachts wakker van, vol ongenot. Verrek, oude tandonvriendelijke, verschrompelde lullepul.

Na Sint barst de Kerstexplosie los, overal kitschgedoe, op alle hoeken van de straten zenuwachtige rokers en we fokken elkaar op tot ondraaglijke hoogtepunten, dit moet gegeten, dat moet in huis, onze harten slaan absurd hard om debiele koopzucht en plastic schijnsferen, terwijl onze natuurlijke liefdesbanden eronder lijden.

Na al die (nog steeds oplopende) sexschandalen binnen de roomse traditie, ben ik vol afschuw over het pauselijk misgebeuren, dat deze maand weer 'zonder kleerscheuren' wordt opgevoerd op het Sint-Pietersplein met dat nepbeeld van het kind Jezus. Hoe durven ze nog! Blinde aasgieren! Ouderwetse hardnekkigen zonder geweten!

Ik wil dat alle religies eensklaps verdwijnen en de Liefde opnieuw ontdekt wordt, allereerst in het eigen hart en dan naar de andere harten toe. Nieuwe vormen graag.

Ik mis als velen de Elfstedentocht, hét kenmerk van een zuivere winter. Nu moeten we het doen met een dag of twee schaatsijs, vroeger was dat inderdaad veel beter. Ik wil Willem-Alexander best nog een keer die tocht zien doen, liever dan dat hij voor het koningschap kiest.

Ik ben net als velen in de winter extra depressief, het is een periode, waar iedereen zich met de grootste moeite doorheen slaat, alcohol en drugs, ondersneeuwd natuurlijk, gecamoufleerd, opgesierd.

Maar de winters zijn niet meer als vanouds, er wordt teveel gekwakkeld en opgehemeld, terwijl de realiteit zwaar teleurstelt, ondanks de opportunistische berichten, die ons als zoete koek en goedkope zuurtjes bedriegen. De winter is als jaargetijde aan het verdwijnen en dat is de ware onthulling van ons wankelende winteridee. We gaan in de toekomst gelijk van de herfst naar de lente, de sneeuwklokjes zullen in november al hun kopjes opsteken, de narcissen zullen al snel volgen en dan natuurlijk de verse tulpen, de lente rukt versneld door en het jaargetijde 'winter' zal een fossiel blijken.

Winterleed verdwijne verdwijnend jaargeti fossiel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 9 stemmen 522