Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Laatste woorden

'For my wedding I will dress in black, never again will I look back' Don Henley

Het is niet te geloven, maar het staartje over Mirjam is nog niet geschreven. Een soort Mathilde-cyclus in proza. Perk had ook al geen geluk met jongedames. Na drie weken sporadisch contact lag er vandaag een laatse briefje van haar in mijn brievenbus. Ze was dus dichtbij geweest. Heel even dan en met te verwachten booswichterij. Ze had al mijn mooie spullen (inclusief de Tibetaanse klankschalen) naar de kringloopwinkel gebracht, krengloopwinkel. Nu hecht ik toevallig geenszins aan materie, dus reageerde ik laconiek en gedwee. Ze schreef dat ze nooit meer naar me wil terugkeren, dat ze geen behoefte meer heeft. Eerst deed ik de verscheurde brief door haar brievenbus, later nog een kort bericht, dat ik blij was dat we het eindelijk eens eens zijn, dat ze terugkeer wel kan vergeten, dat ik blij ben dat ik nu voorgoed van haar af ben, verlost ben! Booswicht! Ik hoorde haar rommelen met bestek, maar ik ging er onbezwaard vandoor, laat maar in haar sop gaarkoken, ik zal zorgen dat ze mij niet meer als negatief projectiescherm kan gebruiken. Ze heeft zelf de liefde doen bekoelen. Ik ben er wel klaar mee. Heerlijk bevrijd van al die benauwende zuigkrachten. Annemarie, de directrice van 'Man bijt hond' belde me om te zeggen dat ik aanstaande maandagavond mijn televisiedebuut heb. Velen zullen smullen van het feit dat ik daarin een dwangbuis draag. Mirjam was tijdens die opnamen aanwezig, ik denk dat ze me nu wel een flinke duw zou willen geven. Moeilijk zwemmen met zo'n armloos hemd. Misschien is het wel een opstapje in een carrière als filmacteur en ontmoet ik op die wijze Carice van Houten nog eens echt. Toch al met al een triest verloop, breed uitgemeten, inderdaad, maar mijn pijn om haar ging nog veel dieper, dat heb ik de lezers maar bespaard. Haar raambedekking potdicht, zoals meestal, sterk afgesloten. Ik weet hoe ze worstelt met zichzelf, maar ze kiest er zelf voor om achter de muren te kruipen. Tuurlijk, ergens blijf ik wel van haar houden, maar ik moet ook verder en redders maken slachtoffers. Ik hoop dat ik nooit meer verliefd zal worden, het is gewoonweg een criminele uitvinding van het leven, wat alleen maar geestelijke ellende voortbrengt en gebroken harten. Tja, Mirjam, nu eten we weer vluchtig en smakeloos in ons eentje, terwijl we zo gezellig samen konden genieten van wat jij met name zo goed kon bereiden. Kunstzinnige mensen zijn misschien wel al te origineel om zich aan een ander aan te passen, ik doe er maar een gooi naar, de woordenstroom droogt op, de tranenvloed was al gestopt, nog wat woede over en weer en na die laatste stuiptrekkingen volgt de eenzame stilte, voor ieder van ons, die nooit is weggeweest, slechts tijdelijk overschaduwd met euforie.

Schrijver: Joanan Rutgers, 1 april 2011


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

4.9 met 9 stemmen 239



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Monique Methorst
Datum:
2 april 2011
Niets is zo moeilijk als loslaten. Het woord
"krengloopwinkel" vind ik leuk gevonden.
Ik lees dat U zich misschien 'n beetje aangesproken voelde door mijn tekst? Niet nodig: ik schrijf maar heel zelden over één persoon, tenzij ik diegene persoonlijk zou kennen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)