Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Kniezen

'And if you don't love me now, you will never love me again'
Lindsey Buckingham

In de film over Tristan en Isolde krijgen ze elkaar uiteindelijk niet, want Tristan sterft, terwijl ze elkaar in het boek tenslotte wel krijgen. Een ogenschijnlijk tragische liefdesaffaire behoeft dus niet altijd slecht af te lopen, ook bij heftige liefdesperikelen kunnen wonderen het tij doen keren. Onverwerkte kindertrauma's kunnen de boel in het hier en nu nog danig in de war schoppen, maar ze kunnen ook plotseling uitgekristalliseerd worden, als bij toverslag oplossen. Ik laat Mirjam nu maar flink uitrusten en tot zichzelf komen, dat geeft de meeste kans op een ooit mildere visie over mij. Ik moet er zelf ook niet aan denken, als een verliefde vrouw de hele tijd achter me aan zou jagen, hoewel? Geintje. Zij is meer het type middeleeuwse jonkvrouwe, die aanbeden wil worden en waarvoor je eindeloze toernooien met andere mannen moet aangaan om haar te krijgen. Glijdt zo'n vijandige lans dwars door je lichaam, dan heb je pech gehad. Haar vorige vriend gooide haar ruiten kapot en kalkte steeds weer 'hoer' op de tegels voor haar huisje en hij poepte in haar tuin. Daarvan ben ik toch zeker het extreme tegendeel, dat zal ze nu toch wel inzien. Ik zie nog de afdrukken van mijn lippen op haar ramen staan, die zijn nog van voor haar Italiaanse debâcle. Ik sprak een buurman van haar op straat en die bevestigde dat zij met niemand lang kan samenzijn, dat ze haar eigen ruimte heel sterk nodig heeft en het mislukken van ons samenwonen verbaasde hem dan ook niks. Ik hoef me dus nergens schuldig over te voelen. Dat is het ook niet echt, het is meer dat mijn liefde voor haar, haar veel meer geluk wil schenken. Het zijn geen karaktermankementen bij haar, dat geloof ik niet, onverwerkte ervaringen, waarvan ze nog niet echt bevrijd is, zoiets. Mensen afstoten is een kenmerk van depressie, dat weet ik, dat baart me dan ook de nodige zorgen over haar, hoe anderen ook bazelen dat ze een volwassen vrouw is en veerkrachtig genoeg. Nou, ze heeft mij wel iets heel anders getoond, wat mij herinnerde aan mijn eigen meest zware depressies. Ze moet ergens gevoeld hebben dat ze die kant gemakkelijk bij mij kon tonen/kwijt kon, daar ik daar zelf geweest ben. Heel verklaarbaar allemaal, maar nu sluit ze zichzelf op in haar huisje en zit ze waarschijnlijk te kniezen en in het ergste geval zelfs weg te kwijnen. Natuurlijk pakt ze de draad naar de buitenwereld wel weer op, misschien wil ze wel nooit meer iets met een man en gooit ze al dat soort geluk nu domweg overboord, terwijl haar biologische klok inderdaad voorttikt richting de veertig. Kom op zeg, we leven allebei nog en we hoeven er geen melodrama van te maken, dan zou de depressie ons hebben. Wat mij betreft, even goede vrienden, zelfs als ze vriendschap ook afwijst, hoe moeilijk te verkroppen, te verwerken ook, voor mij dan. Zo extreem explosief had ze niet hoeven te reageren, maar blijkbaar moest dat er op deze manier uit, heeft ze via mij nu die andere gast verwerkt, maar zit ze nu (nog?) wel zonder mij als een treurende Isolde paffend aan haar Indian shag. Al of niet gelukkig met haar koninkrijk alleen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 3 april 2011


Geplaatst in de categorie: liefde

3.4 met 11 stemmen 223



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)