Boven het maaiveld
Het blijkt in het oppervlakkige, zelfgenoegzame, arrogante Nederland nog steeds het geval te zijn, dat je met een kapmes onthoofd wordt, zodra je je onnozele hals boven de grens van het collectief toelaatbare heft. Het gif van de afgunst hoeft niet eens toe te schieten als een vliegensvlugge koningscobra, nee, botte regels uit het algemeen boerenverstand maken al gauw de weg vrij tot heksenverbranding en zondeboktheorieën. Kwaliteit mag er zijn, maar niet als het op gelijke tred met de kwantiteit gaat, want dat stuit de gemiddelde amateurschrijver al gauw tegen de ingekrompen kippenborst. De meeste Hollanders zijn maar miezerige voortbrengsels, die na-apen en slijmen, aangepast en fantasieloos rondhuppelen als speelgoedkonijnen zonder authentiek i.q., doodsbang om niet aan bod te komen in de huidige, elektronische wirwarwereld.
Ondanks de valse tegendruk geloof ik onverminderd sterk in mijn zelf opgebouwde schrijverschap, opgebouwd met boeken van wereldwijde schrijvers over diverse onderwerpen, niet alleen literatuur, maar ook (para)psychologie, esoterische, theologische en filosofische boekwerken, occulte werken en veel heel veel poëzie. 'I'm a poet, hope I don't blow it', zei Bob Dylan zo mooi. Ik kreeg al een uitnodiging van De Gedichtencorner, voor de gevorderde schrijver weet je wel, maar die overstap kan altijd nog. Als je mij kwaad maakt, dan groeit mijn taalliefde alleen nog maar meer en mijn strijdlust ook, dus merci beaucoup, zogenaamde luizen in de pels. Dat ik een sociaal geïsoleerd leven leid, is geen pree voor mij, nee, als ik slimmer in elkaar zou steken, dan had ik allang een grote uitgeverij kunnen strikken, had ik ook kunnen zuipen op het boekenbal. Trouwens, ik heb zijdelings en vluchtig genoeg connecties hoor, heb banden met vele gearriveerde auteurs. Al die lachwekkende, machtswellustige gorillarots-taferelen glijden als mugjes langs mijn stalen lichaam. Het is allemaal de kift en dat soort zaken associeer ik met Neanderthalers en taalloze grotbewoners. De aanvallen zijn dan ook met name van woordelijk minderbedeelden, wat niet mij, maar hen te kijk zet. Er zijn genoeg collega's op Nederlands.nl, die ik als mijn gelijke beschouw, hen roem ik dan zo af en toe graag. Respect is waarschijnlijk het beste mogelijk tussen gelijkgezinden, niveaugelijken, al kunnen ruimer denkenden die grenzen wel overschrijden. 'Nobody loves you when you are still alive, everybody loves you when you're six feet under the ground' herinner ik me opeens, even niet wetend wie dat zong, maar het is zo vaak het geval en afgezien van het feit dat ik, ondanks mijn hartuitpikkende liefdestragedie, weer stevig in het zadel zit, ben ik uiterst somber over de Hollandse mentaliteit, die gedreven en wie weet geniale artisticiteit botweg uitkotst, omdat het met een galante giraffennek de lucht insteekt en inderdaad voldoet aan de artistieke kwaliteiten, waar men in de omringende landen hun hoeden respectvol zouden afnemen en de vrouwen eerbiedig knikken met hun gerokte knieën. Eerlijk gezegd ben ik de Hollanders beu, maar de Hollandse taal niet. Ik ga lekker in een luchtballon verder.
Geplaatst in de categorie: woede
Boven het maaiveld
257
Geef je reactie op deze inzending:
Het is ook geen aanklacht, eerder een riddertoernooi, waarin ik hen die zich aangesproken voelen ontmasker, onthelm in dit geval en zonder dat ik mijn lans hoef te gebruiken bijten zij al in het stof, lossen op als waanbeelden, feitelijke niemandallen binnen het woordenstrijdperk.