Trauma´s
Natuurlijk is dat drama in Alphen verschrikkelijk en natuurlijk is het volkomen terecht dat hulpverleners trachten betrokkenen te behoeden voor blijvende trauma´s. Maar ik zie wel dat in grofweg dertig jaar de visie op de kwetsbaarheid van mensen in dit land bijna is omgeslagen.
Eind zeventiger jaren gaf ik les op een school voor voortgezet onderwijs ergens in het Noorden. Op een maandagochtend kregen wij op het school het bericht dat drie kinderen tussen de zestien en de twintig bij een ongeluk om het leven waren gekomen. Ze waren na overvloedig drankgebruik in de auto gestapt en ook de bestuurder had een paar glaasjes op. Vervolgens zijn ze met tegen de tweehonderd kilometer per uur tegen een boom gereden. Schokkend.
Eén van de leerlingen zat in een klas die ik ook had en de klasgenootjes vroegen of ze vrij kregen voor de begrafenis. Uiteraard kregen ze vrij. Gejuich. Toen was ik daar boos over, nu ben ik geneigd aan te nemen dat het ook een manier is om met je pijn om te gaan.
Twee of drie dagen later was de begrafenis. Een paar mensen deden hun zegje en dat was het dan. De dag daarna draaide de school weer als normaal en ik kan mij niet herinneren ooit nog iets over het drama te hebben gehoord. Ook niet over diepe trauma´s bij klasgenoten.
live.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
trauma
2.586
Geef je reactie op deze inzending:
Ik heb ook niet gesuggereerd dat de hulpverlening in Alphen overbodig zou zijn. Wel houd ik staande dat er pakweg veertig geleden nauwelijks aandacht was voor mensen die betrokken waren bij gebeurtenissen die men nu zeer traumatiserend zou noemen.