Fluitend door het Huis.
Voor je kind wil je het beste. Ik geniet als mijn zoon fluitend door het huis loopt. Mijn eigen problemen worden lichter door zijn geluk. G’d wil voor zijn kinderen ook het beste, maar zijn liefde is anders dan die van mensen. Ik zal mijn kind niet aan de schandpaal nagelen! G’d wel.
Mirjam is de enige moeder op aarde die haar zoon zag sterven aan een schandpaal namens G‘d voor alle mensen. Haar zoon werd gelijkgesteld aan de duivel ten overstaan van de hele wereld. Mirjam was de moeder van G‘d; een zwaard ging door haar hart. Is dát de G’d van liefde, van uitredding, de G’d van het Beloofde Land, van melk en honing, van water dat in de beste wijn verandert en van de bergen stroomt?
De beroemdste door G’d geroepen apostel wilde liever dood dan leven omdat hij bij Jezus wilde zijn. Als ik dat zeg, word ik opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Zoek afleiding, zeggen de mensen dan. G’ds liefde is niet hetzelfde als de liefde van mensen.
Ook G’ds kinderen worden steeds opnieuw aan schandpalen genageld, voortdurend bedreigd, verzocht, beproefd, vervolgd, uitgescholden, vermoord. Dit leven is niet ons doel, wij wonen hier niet. En de wereld begrijpt ons niet. Worstel dit maar uit met G’d. Jezus keerde de zondeval en stal de sleutels van het dodenrijk. Want G'd wil, net als mensen, dat zijn Zonen en Dochters fluitend door het Huis lopen.
Geplaatst in de categorie: overlijden
Dat de andere Mirjam Hem als eerste zag, is ook niet het onderwerp van dit zeer korte verhaaltje. Wie Hem kruisigde evenmin en ook niet dat Hij de - in lichaam - opgestane Messias is. [Groot is zijn Naam!]
De rode draad door dit zeer korte verhaaltje is de vraag wat liefde is zonder dwepend sentiment, met Mirjams lijden als voorbeeld.
In elk verhaaltje het hele evangelie uitleggen laat ik over aan mensen die andere mensen willen bekeren. Ik ben geen zendeling.
God wil helemaal geen kortzichtige flierefluiters, maar liever mensen die waardig de Liefde hooghouden, zonder het eenzame lijden weg te moffelen.