Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Rare flitsen

Er is een geheugenprofessor gestorven, niet leuk voor die man, maar dat herinnert hij zich nu vast niet meer. Spotgoedkope humor, maar het werkt. Ik heb ook wat met mijn geheugen, het werkt namelijk voor geen meter, alles is in de war en ik kan er geen touw aan vastknopen. Ik ben een reusachtig vergiet, alle herinneringen sijpelen weg. Ooit, ja, ooit had ik een kristalhelder geheugen, maar rond mijn zestiende ben ik gaan drinken, goedkope notenwijn, te smerig om te zuipen, maar ik deed het toch. Ik ben nu bijna zes-en-veertig en ik drink nog steeds, want ja, een grote inspiratiebron en verwerkingsmethode. Toen mijn huisdokter dacht dat ik mogelijk Korsakovsymptomen kreeg, besloot hij me extra B1-vitamines te geven. Leuk gebaar van hem, slik ze nu iedere dag zonder resultaat. Hij is nu geen dokter meer, kom hem nog wel eens tegen, heel raar allemaal. Hij schijnt secretaresses lastig gevallen te hebben, daar zit ik niet mee, zou ik ook doen in zijn geval. Tegen mij deed hij altijd superaardig. Soms ervaar ik mijzelf als een lege huls, een medium voor dolende zielen, die maar willen. Dat dringt maar binnen, dat wil maar aandacht, al die nare stalkers, ik zou ze de guillotine moeten wijzen, maar dat doe ik niet, want ze takelen mijn imago op en dat is de deal. Een chronologisch geheugen heb ik niet meer, het zijn absurde, onbegonnen, geheel buitensporige, krankzinnige flitsmomenten geworden. Zo zie ik dwangmatig weer die medestudente voor me met de keihard uitstekende, extreem grote tepels in haar zomershirt. De leraar Nederlands, een bekende schrijver overigens, naast me staande, die net zo verbouwereerd was. Hij was ver in de veertig, ik nog geen twintig, beiden sloegen we op tilt. Waarom doemen zulke beelden in mij op? Soms zie ik haarscherp de wimpers van een ex-geliefde voor me of haar pinknagel, of zelfs de traan die ze zomaar liet, duizendmaal uitvergroot. Erotische momenten herinner ik me ook wel, maar meestal zijn het de tederste momenten die zich echt opdringen. Daarom denk ik ook dat erotiek ondergeschikt is aan de ware intimiteit, de tederheid, de hartenverstrengeling. Zie nog een geliefde voor me, die me haar borsten gaf alsof het losgelaten speelgoed was, ik vond er niks aan. Passie graag en geen frigide gedoe. De fragmentarische geheugenbeelden worden steeds groter, ik kan er geen puzzel meer van maken, een modern schilderij misschien, Karel Appel klodders, verder niets, zie de laatste tijd mijn eigen bloeddoorlopen ogen terug, terwijl ze kijken naar de buste van Brigitte Bardot, die bazelt over dierenmishandeling. Ze zal inmiddels met ingezakte tieten in een bejaardentehuis moeizaam haar tomatensoep naar binnen werken. Niets klopt meer, zelfs klopgeesten niet. De waanzin regeert meer dan men denkt, ondanks de dwaze orderegelaars.

Schrijver: Joanan Rutgers, 3 mei 2011


Geplaatst in de categorie: filosofie

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)