Eendjes voeren
Als kind vond ik dat prachtig, die waggelende lijven die desnoods de oever beklommen om de korstjes te consumeren van mijn onwelbehagen. Wij aten indertijd goedkoop brood, knip dan wel krop, die harde punten bovenop dat brood waren niet te nassen. Mijn moeder sneed snedig dikke sneden en wij kregen het op ons brood. Geen kaas van gegeten en nog minder of we worst lustten, slechts margarine en een laagje suiker, maar wij aten om de harde punten heen. Die zijn voor de eendjes zeiden wij, en mijn moeder glimlachte.
Geplaatst in de categorie: welzijn
maar om ze zo nu en dan eens op te zoeken, ach....