Verstrengeling.
Ik dans in gedachten op een gladde vloer. Al draaiend probeer ik te ontwaren wie ik in mijn handen vasthoud. Ik verlang vurig naar een sprankelende vrouw die ik teder mag kussen aan het einde van deze sportprestatie. Dansen is nooit mijn sterkste punt geweest,maar nu draaide alles heel gesmeerd. Ik vroeg mezelf af hoe het kwam dat ik mijn danspartner niet kon zien. Wie heeft mij ontmoet zonder zich bekend te maken? Hoe was het dan begonnen deze avond of was het nog middag ? De lichten waren aan en het lukte mij niet om ergens naar buiten te kijken. Net zo moeilijk als het visualiseren van mijn keuze bij dit dansfestijn. De muziek schalde in mijn oren en ik dacht na over een tijdschrift artikel dat waarschuwde voor gehoorbeschadiging bij de disco jeugd. Moest ik me daar zorgen over maken? Behoorde ik tot deze gevaar lopende categorie? Hoe oud was ik eigenlijk? Geen idee,geen flauw idee. De muziek veranderde in een langzamer nummer en ik voelde de vrouw met wie ik danste, dichter tegen me aan komen. Ze voelde heel licht, zo licht als een dwarrelend veertje opgejaagd door de disco wind. Ik verplaatste mijn handen om een betere grip te verkrijgen, maar ik voelde een tijdlang niets, helemaal niets.
Opeens voelde ik de stof van een jurk of zo iets en schrok omdat ze nu wel heel erg mager moest zijn. Ik voelde door de stof van haar kleding mijn eigen lichaam. Dat geeft je te denken. Wat gebeurt hier eigenlijk op de dansvloer? De druk op mijn lichaam werd intenser en het leek bijna op een intense verstrengeling van twee lichamen. Ik voelde mijn hoofd rood worden en mijn lichaamstemperatuur steeg boven ziekelijke waarden. Het zweet brak boven mijn overhemdboordje uit en ontmoette daar de zoute druppels welke van mijn voorhoofd parelden. Steeds wilder speelden de gedachten door mijn hoofd en ik voelde geleidelijk aan dat de situatie waarin ik mij bevond, steeds onwerkelijker werd. De muziek stopte, maar de dansbewegingen gingen door. Mijn mond was warm en droog en verlangde naar iets koel en drinkbaar. Mijn voeten voelde zich opgesloten in te nauwe schoenen en mijn benen werden slapper en de vloer leek langzaam te zinken.
Mijn persoonlijkheid begon te desintegreren. Ik hield me krampachtig vast aan de zinnelijke versnapering die aanvankelijk mijn dansen paarde. Het geluid verstomde en ik lag op de grond verstrengeld in mijn witte laken,met een nat gedeelte in mijn mond. Jammer dat ik haar gezicht niet heb gezien bij dat dansen.
Zie ook: http://www.spirituelefilosofie.blogspot.com
Schrijver: J.J.v.Verre, 17 november 2011
Geplaatst in de categorie: vrouwen