Liefde
Zo liggend in haar schoot, graaf ik in mijn gedachten. Haar warmte dringt zich welgevallig in mij op. De zee ruist, de zon staat en hoog aan de hemel vult de ruimte zich met vergeten gedachten. Een vloedlijn komt op, maar trekt zich geleidelijk toch weer terug.
Haar zachtheid vormt zich ongedwongen om mijn lichaam. Dit is een vruchtbare bodem. Ik laat de zandloper voor wat hij is en dein mee op golven van dit spoor. Hier op het duinlandschap van Venus bronst geluk als van goud. Het water bruist tot in de heuvels van Eden en korrel voor korrel kom ik dichter bij de bron. Zie de rust.
Dit is de plek waar het allemaal begon.
Zie ook: http://dichterbijdehertog.blogspot.com/
Schrijver: De Hertog, 27 mei 2012
Geplaatst in de categorie: liefde