Vrijdagmiddag (voor Gerrie)
Het zit er weer op. Afgestoft, gezogen en als een dweil over laminaat en plavuizen gegaan. Het toilet blinkt als de spiegel boven de wasbak in de douchecel waarin ik mijn norse kop herken. En dan moet ik glimlachen want ik doe het voor jou, Gerrie. Tussendoor zit ik met een praatje en zet ik thee voor jou, rook je shaggie toch gewoon in de huiskamer, en ja zij wil er wel een koekje bij.
Arm in arm gaan we naar afscheidskussen aan de deur waar zij mij soms iets toestopt, onderweg voel ik het gewicht waaronder suiker gebukt gaat, ik heb al mijn krachten nodig om haar overeind te houden. Loslaten is een kunstje dat we beiden beheersen, zij weet dat ik mij aan het eind van de gang omdraai en zwaaiend het einde van de week bereik.
Er komt geen einde aan de vrijdagmiddag, ik zal altijd omdraaien en zwaaien voor Gerrie.
Geplaatst in de categorie: liefde