Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Eindelijk gerechtigheid

Ik had last van mijn linkertepel, want ik voelde duidelijk een verharding, die wat pijnlijk was als ik erop drukte, dus ging ik maar eens naar mijn huisdokter. De afspraak was voor mijn doen nogal vroeg, maar voor de gelegenheid had ik mijn oksels maar eens ingesmeerd met een synthetisch goedje, wat mijn originele vrouwenlokgeur overnam. De huisdokter bevoelde mijn beide tepels, terwijl hij achter mij stond. Hij verwees mij door naar het ziekenhuis voor een echo. Ik dacht aan een echoput en bleef onnozel.

Drie dagen later verscheen ik op de afdeling Röntgen en ik nam plaats in wachtkamer B, een soort bijenkorfdeel. Daar zat ik dan met mijn mannelijke borstvorming (duur gezegd gynaecomastie), een aandoening die heel veel bij mannen voorkomt. Soms duidt het op borstkanker en dan ben je verder van huis. Als je het te erg vindt, kun je het een en ander laten wegsnijden onder plaatselijke of algehele verdoving. Er resteert dan wel een naar litteken.

Juist ik, die zoveel houdt van de vrouwelijke borsten, krijgt nu zelf één of twee borsten door teveel vlees of medicijngebruik. Dus daar zit ik niet mee, al beweer ik niet dat ik een transgender ben, want dat gaat mij te ver. Als puber trok ik wel eens een BH en een slip aan, maar dat was louter seksuele fascinatie voor het andere geslacht. Daar zat ik dan, vermoeid door mijn prestaties op Nederlands.nl, samen met vier oudere vrouwen, die duidelijk grotere borsten hadden dan ik. Ik was in de minderheid en ik geneerde me toch wel een beetje, zodat ik voortdurend nerveus naar een binnenplaats keek, die wat planten herbergde.

Ik mocht meekomen met een jonge verpleegster, die mij naar het apparaat voor mammografie loodste. Ik ontdeed mij van mijn bovenkleren en de glimlachende verpleegster prutste mijn linkerborst tussen de plettende elementen van het grote foto-apparaat. Ze raakte daarbij mijn rechterschouder aan met haar stevige boezem, wat ik zeer welkom vond en ik dacht nog, dat dat bij het kalmerende protocol voor mannelijke borstendragers hoorde. Ik vond het ook wel aangenaam om met mijn borst op een plek te liggen, waar vele vrouwen ook met hun borst(en) hadden gelegen. Dat maakte een diepgaande verbinding, die ik zo graag wens.
Ze maakte ook een foto van mijn rechtertepel om de boel te vergelijken. Heel in de verte droomde ik van een onkuise handeling met haar, maar ik wist me in te houden en als een gentleman nam ik afscheid en kwam ik achter adem weer in de wachtkamer terecht. Niet lang daarna verscheen de verpleegster weer en mocht ik vertrekken, een echo was volgens de onzichtbaar gebleven deskundige arts niet nodig gebleken.

Denk nu niet dat ik net als Maarten 't Hart ook tijdelijk als vrouw verkleed door het leven zal gaan, al heb ik wel ooit tijdens een jeugdkamp als leider en als charmante travestiet rondgewandeld, waarop ik menige afkeuringen van dikke bierbuikdragers en Hazes-fans kreeg, die me nog net niet niet lynchten. Door mijn borstvorming voel ik mij des te meer één met het vrouwelijke geslacht en dat stemt mij extra gelukkig, want in wezen geloof ik in de Oergodin, die alle mannelijke godheden nadien ruimschoots blijft overtreffen!
Het mannelijke is kort gezegd destructief, het vrouwelijke vruchtbaar. Op naar cup E of zo!...

Schrijver: Joanan Rutgers, 21 januari 2013


Geplaatst in de categorie: lichaam

2.0 met 5 stemmen 1.521



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)