Pesten, oorzaak en gevolg.
Begin jaren '80 had ik een druk gezinnetje, 3 dochtertjes en de huishouding erbij. Toen ze alle drie naar school gingen, namen ze vaak vriendjes en vriendinnetjes mee, dus het huis was al gauw vol! Ach, ik vond het óók wel gezellig.
Tegenover ons huis was een speelplaatsje en daar stuurde ik ze vaak naar toe. Al gauw kreeg ik in de gaten dat een zeker meisje, ik noem haar maar Elske, veel pestte en gepest werd. Als één van mijn kinderen huilend thuis kwam, lag het vaak aan Elske. In het begin suste ik de boel, maar het was èlke keer weer raak! Ik besloot Elske een keertje uit te nodigen, gewoon, om haar te leren kennen. Het viel me op dat ze er verwaarloosd uitzag en dat ging me aan het hart. Ik vroeg haar waar ze woonde en ze gaf me haar adres. Het was vlakbij.
Op een ochtend besloot ik om daar eens op bezoek te gaan, voor een kopje koffie. Een vrouw deed open en ik vroeg haar of zij de moeder van Elske was en dat was ze. Ik stelde me voor, maar ze bleef in de deuropening staan en ik vroeg haar of ze tijd had voor een kopje koffie. Na enige aarzeling liet ze me binnen. 'Kijk maar niet naar de rotzooi, hoor, ik moet nog van alles doen'. Waarop ik zei dat dat niet erg was.
Eenmaal binnen, kwam er een onaangename lucht op me af, muf en bedompt. De woonkamer was rommelig, de gordijnen half dicht, maar ik ging maar gewoon zitten.
Ze gaf me koffie in een wat kleverige mok en zelf nam ze een pilsje. Ik zei daar niks over en raakte met haar in gesprek. Eerst ditjes en datjes en toen barstte ze in tranen uit...ze lag in scheiding, haar man was alcoholist en ze kon Elske niet meer aan.
'Elske is een kreng, ik kan haar soms wel wat áándoen, ik ben een waardeloze moeder!'
Ik viel even stil..tjónge...wát een ellende!
Na nóg een relaas kon ik me voorstellen dat Elske slachtoffer was van de thuissituatie. Ik vroeg of ik haar ergens mee kon helpen, waarop ze haar schouders ophaalde. 'Waarmee dan?'
Enfin, we raakten bevriend en ik hielp haar een paar keer per week met de huishouding en ving Elske vaak op.
Uiteindelijk is ze gescheiden en dat was een pak van haar hart. Het wàs dan ook niet meer uit te houden zo.
Gelukkig mocht ze daar blijven wonen.
Elske kreeg hulp van een psycholoog en na een jaar was ze èrg veranderd. Ze bleef ondeugend, maar het pesten had ze afgeleerd.
Geplaatst in de categorie: pesten