Dood en verder niks
Want als je dood gaat, is er verder niks als je dood bent, staan mensen misschien wel te huilen, van emotie of vanwege het feit dat je dan ineens gemist wordt? Wie weet. Als je dood gaat,ben je niet meer lijfelijk aanwezig en kunt niet meer meedoen met de rest. Je ligt in een mooi opgemaakte kist, nou ja vaak wel dan.
Waar al die mooi doenerij voor bestemd is, god mag het weten. Je ziet er niks meer van en om nou de mensen die zo graag kissie- kijken een mooie blik te laten werpen gaat me echt te ver. Maar als je dus dood bent, dan komen de mooie verhalen, ze was ( of hij dat kan ook) zo lief, zo goed, zo aardig, zo....ze was zooooo stond voor iedereen klaar, hielp waar nodig was.
Ze was een moord mens, jawel maar nou is ze wel dood hè? Dus dat klopt dan wel weer. Over de doden niks dan goeds maar ik beken: er zijn mensen die er niet meer zijn, oftewel : er zijn mensen dood waarvan ik niets zeggen kan en wil. Er zijn echt mensen dood die ik dan dus niet mis...is dat erg? Welnee, want ik weiger te huichelen, ik weiger om:mooie dingen naar voren te brengen als die niet uit mezelf komen.
Dus ik huichel niet en zeg gewoon niks. Is een optie. Een goeie ook. En weet je, als ik dood ga, wat ongetwijfeld niet lang op zich zal laten wachten, dan hoeft men bij mij dus ook niet te huichelen en aan te komen: ik mis haar zo, ze was de beste, de liefste, want DAT moeten ze bij " leven" doen en niet als IK het niet meer hoor.
Als IK dood ben heb ik niks meer aan dat soort boodschappen, nietwaar? Ik ben een mens, met gebreken, met gebruiksaanwijzing misschien ook nog wel, maar ik zeg je in alle eerlijkheid wanneer men staat te huilen bij mijn vertrek naar het hiernamaals, dan voorspel ik, dat dit tranen van opluchting moeten zijn, zo van: eindelijk ze is pleite!
Geplaatst in de categorie: overlijden
Niks is een heel mooi woord,
en daar hou ik me maar goed aan vast.
Want ik zeg op dit gebied altijd: NIKS.
Ik 'weet' maar dat is van een geheel andere strekking.
Maar toch ook ; niks meer en ook niks minder is belangrijk.
Of je begrijpt wat ik nu wil zeggen, geen idee.
Ik hoop dat je toch nog een mooie tijd mag
meemaken.
Je schreef laatst we/een ieder is uniek...
jij zou niet zo schrijven zoals ik en ik niet zoals jij; dat is duidelijk hier nu dus.
Ik wil je niet kwijt! Omdat je in korte tijd zo bijzonder voor me bent geworden. Bovendien knal-eerlijk en oprecht! Is voor sommige mensen moeilijk..