Wankel evenwicht

Als een koorddanser, voetje voor voetje glijd ik over het dunne touw tussen dalen van wanhoop en bergen zelfvertrouwen.

De nacht is mijn vriendin, zij stuurt mij dromen en donker lacht ze me uit en giechelt na bij mijn eerste kopje koffie.

Ik haat haar maar ze belooft steeds weer de nacht, de onmacht.
Ik dans het koord, heen en weer.

evenwicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 372