Fantasieën uit een ongelukkige jeugd
In de avonduren, als de avond en de nacht heersen, overdenk ik vaak mijn ongelukkige jeugdjaren in de volkswijk. Ik had een naamgenootje leren kennen; Ineke S. en samen haalden we kunstjes uit op de schommel en doorkruisten we de grauwe straten. De mishandelingen was ik gewoon gaan vinden en ik sprak er met niemand over. Ze waren een gewoon en vanzelfsprekend onderdeel geworden van het dagelijks leven in ons arbeidershuisje. Maar ik overdenk dat de fantasieën die ik met Ineke ontwierp een vlucht moeten hebben betekend. Op willekeurige momenten hielden we halt en dan sprak ik plechtig de woorden "ondergrondse doorgang" uit en dan spiegelde ik mijn vriendinnetje voor dat we nu afdaalden en onderdoken in een ondergronds gangenstelsel dat zich uitbreidde onder de gehele wijk, een fantastisch en feeëriek stelsel waarin we samen rond konden dwalen. Mijn vriendin aanvaardde mijn overwicht en gedachten en later, veel later toen ik haar nog eens heb ontmoet, kon ik me met recht afvragen of zij weleens terugdacht aan onze jeugdjaren en de ondanks alles toch wel merkwaardige voorstellen die uitgingen van haar vriendinnetje.....
Geplaatst in de categorie: kinderen