Eenzaamheid (vervolg)

Dag aan dag observeer ik de lange stoet, de triomfantelijke optocht van auto's op de snelweg naast mijn huis, gezeten aan mijn met nerven doorgroefde oude bureau, aan mijn venster. In de avond volgen de koplampen elkaar snel op, in een nooit eindigende sequentie.

De eenzaamheid regeert, maar sinds kort is er meer reuring in het appartementencomplex. Door de fragiele plafonds heen is het geluid hoorbaar van krachtige drilboren en hamers. Eén van de kleine, haast bouwvallig te noemen flatjes wordt gerenoveerd. De voormalige bewoner heb ik nog ooit gesproken in het trapportaal. Hij ging onopgemerkt zijn stille, geruisloze gangen, jaar aan jaar, dag aan dag. En zo sprak ik ook mijn bovenbuurvrouw die anoniem, als een schim, als een vreemde naast de man heeft gewoond. Zij nam onbeschaamd het "d-woord" in de mond: "Hij is misschien dood" verklaarde ze in haar grenzeloze onwetendheid, hardheid en onverschilligheid.

Een nieuwe lente zal een nieuwe huurder verwelkomen.....

eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 68