Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Ik snak naar gewoon.

Wie had ooit gedacht dat we zouden hunkeren naar ‘gewoon’? Wie had verwacht dat we gewone acties en gewone dingen zouden missen, dat we er alles voor over zouden hebben om alles weer ‘gewoon’ te laten zijn. Hoe mooi zou het zijn, op een avond naar bed te gaan en de andere ochtend op te staan, te horen, alle narigheid is voorbij, virussen zijn bedwongen, je hoeft je niet meer op te sluiten in huis, je hoeft je niet meer te beschermen, kortom, alles is weer als vanouds?

Hoe schitterend zou dat zijn. Ik overdenk de dagen en het complete nieuws gaat alleen nog over virussen, beschermen, winkels gesloten en vooral, het hamsteren en de oorlogen die nu gevoerd worden wanneer de laatste toiletrollen net voor iemands neus weg worden gekaapt. Handgemeen om toiletpapier, ruzies en vechtpartijen om een potje groenten, hoe werelds zou het zijn, als het voorbij was, de scholen weer open, de kinderen op straat, hoe mooi zou het zijn te weten dat de zorg gewoon weer zorg was...er geen idioterie was om zoveel mogelijk naar je toe te trekken zodat JIJ niks te kort komt maar de mensen die er juist voor zorgen dat de slachtoffers verzorgd worden, ook nog gewoon hun boodschappen kunnen doen? Hoe heerlijk zou gewoon zijn, hoe geweldig is gewoon, ordinair gewoon?

Heerlijk ontspannen gewoon, zoals een paar weken geleden toen de virusvijand alleen nog heel ver weg was. Uren vliegen hiervandaan, gewoon....een paar weken later is het gewoon hier, gewoon nee zeker niet gewoon, het is eng, naar, vervelend en behoorlijk beangstigend te weten dat je er weinig aan kunt doen....het piept overal tevoorschijn, het overkomt iedereen, of je nu in een risicogroep zit of niet, het is een nietsontziende onzichtbare vijand die misschien ‘gewoon’ zichtbaar is onder een elektronen microscoop, maar niet met het blote oog dus.

Een geduchte vijand die, in tegenstelling tot de oorlogsvijanden die gewapend en wel zichtbaar waren, slachtoffers maakt onder alle lagen van de bevolking. Gewoon? Wat is er nog gewoon? Zelfs de voorheen meest gewone dingen zijn nu helemaal zo gewoon niet meer.

Een bruiloft in het verschiet, het bruidspaar is al heel lang bezig om deze zo geweldig mogelijk te laten verlopen, de kaart kwam binnen, ligt in het zicht en we dachten van de week: als dat maar.....zonet een berichtje tja ze wachten even de 6e april af en dat het aangepast moet worden, zoveel is wel duidelijk gewoon! Een heel andere interpretatie van gewoon, wordt het dan ineens.

Wat de dag van je leven moet worden, staat nu in het teken van....voor de ene persoon een bijkomstigheid voor de twee in kwestie helemaal niet zo vanzelfsprekend. Dan een telefoontje, mam, ik ga even boodschappen doen, maar het gaat hier loeihard met toiletpapier, ik hoor de kleindochter op de achtergrond die zegt, wat moet ik dan als dat er niet meer is?

Ik zeg, lieverd luister: (het kind heeft namelijk colitus ulserosa) als je geen wc papier kunt kopen heb ik hier een pak voor je staan hoor dus dat kom je gewoon, jawel gewoon halen. Dit is gewoon zoals ik gewoon graag heb, dit is gewoon zonder narigheid, zonder virus, zonder besmettingen, dit is gewoon zonder latex, zonder mondkapjes, zonder gesloten grenzen! Ik wil terug naar gewoon, heel gewoon, ordinair gewoon zeg maar. Zonder restricties, zonder vecht- en lynchpartijen, zonder...

ohhhh An, doe gewoon!

... Gewoon is ongewoon geworden ...

Schrijver: An Terlouw, 19 maart 2020


Geplaatst in de categorie: actualiteit

5.0 met 2 stemmen 68



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)