Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten over dieren

Het tijdstip van de kauwen

Het is vroeg in de ochtend en er valt een miezerige regen. Er is geen mens op straat en het is eens heerlijk rustig. Aan de lantaarnpalen hangen plastic zakken met plastic troep. Ik groet de familie kauw, die aan de hangende en neergesmeten zakken pikken. Ze trippelen statig en eigenwijs over het asfalt en de stenen. Het zijn er tientallen. Opeens zijn zij heer en meester over de wegen en trottoirs. Ik moet vreselijk om hen lachen. Ik hou van die brutale vogels met hun kwajongensstreken. Sommige mensen ergeren zich over de rommel, die zij maken, maar ik vind hen alleen maar komisch en vindingrijk. De auto's staan als dreigende monsters langs de kant van de weg. Hun baasjes zijn gelukkig nog niet wakker of klaar met hun ontbijt. De huisdeuren blijven overal gesloten. Je hoort alleen de piep- en krijsgeluiden van de zwarte brigade. Ik denk dat niemand nog naar buiten durft te gaan, zolang de zwarte vliegeniers de straten bevolken. Zo van 'Zijn ze al weg, schat? Kan ik al naar mijn werk?' achter de voordeuren. De domme bezitters van milieuvervuilende automobielen in zak en as. Bang dat ze voor plastic Playmobilpoppetjes worden aangezien. Bevreesd om in hun dikke konten gepikt te worden. Scared dat die krijgshaftige vogels hun ogen eruit zullen pikken. Wat gezien hun trillende uitlaten vol uitstotende gifstoffen een rechtvaardige reactie zou zijn. Die speelse vogels drijven de spot met die burgerlijke verzamelaars van plastic, die hun geweten trachten te verschonen, maar zonder nadenken in hun stinkende, aardevernietigende, herriemakende, sfeerverpestende, luiheid bevorderende vervoersmiddelen stappen. De kauwen fungeren als wijze narren, die hun plastic troep lekker verstrooien om een doorn in hun ogen te zijn. Ze dachten hun burgerplicht te hebben gedaan door hun gevulde zakken keurig aan een haak te hangen. Het lusje extra rondgedraaid om vallen te voorkomen. Gebroederlijk naast de andere zakken van andere brave burgers. Of netjes op een hoop. Gelukkig waait het niet. Er zijn zelfs plastic-zakken-dragers, die het niet aandurfden om hun zak op de avond voor de ophaaldag op te hangen. Uit angst voor een boete van de controleurs, die via de botervlootjes en bierblikjes kunnen achterhalen waar de zakken vandaan komen. Die angsthazen hebben hun zakken bij de voordeur gezet om ze vlak voordat ze hun auto's starten aan de haken te hangen of op een hoop te gooien. Maar door hun keukenramen hebben ze de kauwen opgemerkt en nu durven ze niet naar buiten, zolang die pikvogels daar de baas zijn. Stel dat ze het meteen op hun zakken gemunt hebben, dat ze meteen een flinke rotzooi van hun stevig dichtgeknoopte zakken maken. Van de weeromstuit zouden hun auto's wel eens niet meer kunnen starten. Die vervelende, slordige vogels zijn in staat om hun dag vanaf het prille begin te verpesten. Dus verzinnen ze een oponthoud binnenshuis en blijven ze dromerig in de gang staan. Hun stinkende zak koesterend als een vrijbrief richting hun veilige automobielen met de watjesachtige couveusesferen en de verdovende autoradio's. 'Ben je nou nog niet weg?', vraagt een verbaasde vrouwlief. 'Ik ben nog even wat moed aan het verzamelen!', antwoordt de laffe wegridder, terwijl de kauwen in zijn hoofd net zo groot als alles verslindende dinosaurussen zijn geworden. Inclusief de vreeswekkende oerklanken. Zodra de kauwen klaar zijn met hun verstrooispelletjes vliegen zij naar de daken, vanwaar zij hartelijk lachen om de voordeuren, die voorzichtig op een kier komen te staan om dan ineens open gegooid te worden en haastig dichtgesmeten. De laatste zakken met plastic worden aan de lantaarpalen gehangen en de gluiperige mannen en vrouwen rennen als maratonlopers naar hun op afstand geopende wagens. Met gierende banden slaan ze de snelwegen op. Ver weg van hun plastic veldslagen. Ver weg van hun gevleugelde kwelgeesten, die hoogst geamuseerd gieren van het lachen. Hun dag is weer volop geslaagd. Ze hebben die kwezelige, hardnekkige, onverbeterlijke milieuvervuilers weer eens flink de stuipen op het lijf gejaagd. De overwinning is geheel aan hun kant. Het wachten is op het volgende tijdstip.

Schrijver: Joanan Rutgers, 17 juli 2020


Geplaatst in de categorie: dieren

4.3 met 3 stemmen 196



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)