Live-beelden uit de Tweede Kamer

Gistermiddag keek ik een tijdje naar NPO-Politiek met live-beelden van een debat, dat werd aangezwengeld door het 29-jarige FVD-Tweede Kamerlid Frederik Jan Harm (Freek) Jansen. Hij verdedigde zijn standpunten over de genderproblematiek, zoals die tegenwoordig op de scholen wordt aangepakt. Hij is fel tegen die aanpak van de huidige jeugd overspoelen met informatie over (trans)gender(on)gelijkheid en wat niet al omtrent deze populaire term/hype. Hij vind dat de jeugd daarmee wordt geïndoctrineerd en in bepaalde richtingen wordt geduwd. Volgens hem moeten kinderen vooral kinderen blijven, lekker kunnen rekenen en lekker kunnen spelen. Hij vindt het vreselijk overbodig, dat er zoveel geld in al die gendercampagnes wordt gepompt en hij noemde met name de Rutgersstichting, die bakken aan subsidiegeld krijgt, als voor hem uiterst verfoeilijk. Hij zei, dat depressieve jongeren niet gebaat zijn met al die informatie over gendergedoe. Volgens hem kampen operatief qua sexe omgebouwde jongeren nog steeds met hun depressie van voor hun operatie en is het suïcidecijfer onder hen erg hoog. Hij noemde Netflix en andere kijkkanalen als opgefokte bronnen van genderinformatie, waardoor de jongeren er nauwelijks meer omheen kunnen gaan. Zij worden letterlijk overspoeld door genderinformatie en daardoor gepusht om ook maar aan zichzelf te gaan twijfelen en voor een ander lichaam te kiezen. Freek zegt, dat de doktoren spreken van een alarmerende toeloop van jongeren, die omgevormd willen worden. Zoiets is nog nooit voorgekomen. Zoiets was dan ook nog nooit eerder zo goed mogelijk. Ik zag drie vrouwelijke Tweede Kamerleden naar de interruptiemicrofoon lopen om zich tegen zijn standpunten uit te spreken. Er liep er één zelfs de Kamer uit, nadat zij haar afkeuring had geuit. Wie had dat gedacht, spannende, politieke tv-beelden op een saaie, grijze woensdagmiddag. Dat de Kamer uitlopen van nukkige ministers is op zich ook een raar fenomeen aan het worden. Ëén van de tegenspreeksters zei, dat ze ook een schooljuf was en dat ze had meegemaakt, dat een meisje vanaf het begin erg worstelde met haar genderidentiteit en dat zij/hij als jongen de school verliet. Zij hamerde ook op het feit, dat deze worstelende jongeren vaak enorm veel leed te verduren hebben en dat Freek daar geen enkele rekening mee hield. Vervolgens zei hij wel om hen te geven, maar dat leek meer een politiek automatisme van hem, dan dat hij werkelijk uit zijn hart en inlevingsvermogen sprak. Dat was nou ook precies wat er bij Freek aan ontbrak, inlevingsvermogen. Rap van tong, onvermurwbaar, niet omver te krijgen, hoog in zijn bol intellectueel tekeer gaand, maar totaal geen compassie tonend met jongeren, die werkelijk worstelen met hun genderidentiteit en het gevoel in het verkeerde lichaam te zitten.

Freek is geboren op 6 december 1992 in Oldebroek en hij ging net als Jan Terlouw en Martijn Koning, ook in Oldebroek geboren, naar het christelijke Carolus Clusius College in Zwolle. In de zogenaamd christelijke, calvinistische/roomse kringen van ons land werd en wordt nog steeds heel ouderwets met genderverschil omgegaan. In die sferen wordt de cultuur van wat jongens doen en wat meisjes doen stug in stand gehouden. Dat is door de leegloop van de kerken echt niet minder geworden, want onze maatschappelijke cultuur is helemaal geïnfecteerd door de genderdwang van alle soorten kerksferen. Na zijn VWO-diploma studeerde Freek politicologie aan de Universiteit van Amsterdam. Dat hij hoog op de ranglijst van FVD staat, is bekend. Het Tweede Kamerlid van JA21 Nichi Pouw-Verweij (1991, IJsselstein) gaf hem ook van katoen, maar ondanks de tegendruk bleef hij bij zijn standpunten. Zijn voorgeprogrammeerde riedel denderde onverstoorbaar voort. Nichi deed het gymnasium in Nieuwegein en zij studeerde geneeskunde aan het VU-Medisch Centrum in Amsterdam. Zij is rooms-katholiek en moeder van 3 kinderen. Zij woont in Maarssen en zij was eerder lid van FVD en ook zij stond hoog op de ranglijst. Mooi om te zien hoe ze dan nu tegen haar vorige medestander/bondgenoot op botst. Mij leek het hele pleidooi van de extreem-rechtse Freek gebaseerd op zijn eigen oerangst om maar niet in een identiteitscrisis te geraken. Hij verdedigt gewoon de meningen, die hij van huis uit en op zijn christelijke school heeft meegekregen, waar hij zich veilig bij voelt en wat hij graag heel conservatief in stand wil houden. Hij is bang voor beweging en verandering. Hij is bang dat al die voorlichtingen over gender hem ook zullen raken, dat hij straks ook gaat twijfelen aan zijn genderidentiteit en dat hij wellicht over een tijdje in een mooie jurk en met hoge hakken de Tweede Kamer betreedt, zijn baardje eraf scheert en oogschaduw en lippenstift gaat gebruiken. Hij is bang, dat hij straks ook borsten wil kweken en een vagina inplaats van een piemel wil hebben. Dat de zelfacceptatie vooral geestelijk van aard is, begrijpt hij nog niet. Op het punt van de fysieke veranderingsdrang ben ik het deels wel eens met hem, want dat is in veel gevallen echt niet nodig en vaak ook beschadigend en onnatuurlijk. Met de natuur moet je volgens mij niet gaan rommelen. Uitzonderingen daar gelaten, maar dat gaat ook vaak mis. Nogmaals, de kern van het veranderingsproces zit in de geest/ziel en daar kan in al die campagnes wel meer aandacht naartoe gaan, de spirituele kant van de zaak. Het ombouwen an Sich blijft leeg zonder de nodige spirituele diepgang en transformatie. Dat het mannelijke en het vrouwelijke in iedereen zit, mag wel eens als eerste op de scholen geleerd worden. Dat zou al heel wat misverstanden kunnen voorkomen. En dan zou de quasi-macho Freek ook wat minder hoog van de toren blazen.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
24 november 2022

Geplaatst in de categorie: politiek