En zo komt er weer een medicijn bij, iets waar ik niet erg blij van wordt, zeker niet wanneer de bijsluiter gelezen wordt, huiverig wordt je hiervan echt waar immers slikte ik ooit een antibiotica die me bijna het leven koste en die nu rood oplicht in alle computers van huisartsen, ziekenhuizen en apothekers. Levensgevaarlijk spul dus. Of ik zit te springen om dit nieuwe medicijnin te nemen, nee natuurlijk niet, sterker nog ik laat het even voor wat het is en besluit maar contact te leggen met…

Gaan we morgen boodschappen doen vraagt eega gisteravond en ik zeg jazeker, tussen de buien door die ons beloofd zijn door de weervrouw. Of het nou Piet of Jan is, ze zitten er steevast naast, maar dit terzijde. Ook de buienradar zit zelden goed, want vanmorgen kijk ik op twee manieren, de plaatselijke en de landelijke radar, waarbij ik toch echt constateer dat het rond de klok van tien uur droog is in onze omgeving. Qua tijd zat ik er maar een krap kwartiertje naast, meneer T roept: het is…

In de grote zaal van de gevangenis zaten drie moordenaars aan een tafel. Jacob, Pedro en Kevin speelden een partijtje ganzenbord.
Alle drie hadden ze achttien jaren in dit gebouw doorgebracht. Over twee maanden zou de vrijheid hen terug roepen. Nog toonden deze kameraden hun driftige aard.
"Pedro, kijk niet naar je dobbelsteentjes, terwijl je aan het schudden bent!" En Jacob gaf zijn maat een flinke kniestoot. Daarbij schoof het speelbord een eindje opzij. Pedro kneep heel hard in Jacobs hand.…

Als je al zo lang niet meer naar de kerk bent gegaan dat het geen gewoonte meer is, dan wordt het iets wat je jezelf pas toestaat als al het andere het toelaat. Dat dacht Pip terwijl ze op de ochtend van 1e kerstdag was stond te vouwen en ze in de verte de klokken van de st. Barbarakerk hoorde luiden. Ze zag een paar mensen in die richting lopen, diep weggedoken in hun jas en hun paraplu stevig vasthoudend tegen de straffe wind. Haar voornemen was duidelijk geweest, en vastberaden, en haar…

Gelijk val ik maar met de deur in huis – nee dit is niet een verlaat eerbetoon aan Johan Cruijff of een hint aan Johan Derksen. Nee, aan de velen vermoedelijk onbekende Johan Mostertman, zoals hij vermoedelijk heet. Althans ik trek die conclusie naar aanleiding van het verhaal van An Terlouw, in combinatie met de boven deze site en die van gedichten.nl staande dramatische mededeling dat het deze meneer is, die de site heeft opgezet en er mee stopt.
Ook ik liep al met de gedachte rond, er…

Oh hemel, na ( zo lijkt het dan toch) een hele lange tijd, al in de vorige eeuw begonnen zelfs, gaat onze hoofdredacteur stoppen, met www.nederlands.nl. Is het terecht,
ja dat denk ik wel, want ook onze Johan wordt er niet jonger op, bereikt een fantastische leeftijd en natuurlijk zouden we allemaal ( ik zeker) willen dat hij er nooit mee stopte
maar die keuze ligt niet bij ons, maar bij hem.
Respecteren we die dan, tja, we zullen moeten, want wanneer Johan een besluit neemt dan neemt hij…

In mijn jeugd begon het echt een beetje schrikbarende vormen aan te nemen – de generatiegreppel groeide uit tot een echte generatiekloof. Eerlijk gezegd, ook ik had er last van. Niet dat ik nou in gedrag zo vreselijk afwijkend was; nee dat niet echt, ik heb geen hasj gerookt en dergelijke. Om eerlijk te wezen, ik was er een beetje huiverig voor, want een jongen in onze klas werd in het examenjaar door het intensieve gebruik van dat spul opgenomen. Douwe was de kluts even kwijt geraakt. De…

Het is misschien een merkwaardig verhaaltje wat ik nu ga vertellen, maar daarom niet minder waar.
Bij aankoop van onze huidige woning hebben we destijds ook de kasten van de verkopers overgenomen – lekker makkelijk. We konden onze spulletjes er gelijk in kwijt. Handig alles gelijk op z’n plek, denk je dan.
Nee dus, eerst moest er verschoven worden en verplaatst. Ook al staat mij alles naar de zin, de vrouw wil er toch weer een eigen ‘touch’ aan geven. Ach ik snap dat wel, je wilt het…

Het achtjarige jongetje Paul lag 's avonds warm in zijn knusse bed.
Tik, tik, klonk het achter het raam. Paul tuurde scherp. Daar buiten sloeg een nachtzwaluw met zijn kopje tegen het glas. Een dof roepend "rrrorr" kwam uit het bruine lijfje.
"Kom met mij mee," meende Paul te verstaan. Gauw kleedde hij zich aan, op zijn tenen de trap af. Heel, heel voorzichtig de keukendeur open. Gelukkig waren vader en moeder druk aan het babbelen in de huiskamer. Ze hadden niets gehoord.
Wonderlijk! Daar kwam…

Een dromerig jongen die zich veel in de natuur ophield, omdat hij die zo mooi en verwonderlijk vond, vroeg zich af hoe het toch mogelijk is dat alles wat er is – is, en ook nog eens zo mooi en zo doordrongen van die oerkracht om te willen zijn. Hij begreep het niet precies en dus bedacht hij de zonderlinge kluizenaar, die halverwege de berg woonde en daar zijn eenvoudige leven leidde, te bezoeken. Hij vermoedde dat die er meer over wist.
Hij vroeg aan de man: ‘Waarom heeft u zich eigenlijk…

Ze komt om te helpen, gewoon als meer mensen, stelt zich voor en ik begin een soort gesprek van: hoe lang werk je al, kortom een huis- tuin en nee, geen keukengesprek maar een gesprek waar, hoe langer ze aan het woord is, mijn haren in m’n nek overeind gaan staan. Onder het kopje koffie horen we een horrorverhaal wat maar liefst meer dan dertig jaar duurde. Ze is een onwetend mens gehouden, weet niets van de grote wereld, verdwaald waar een ander klakkeloos de weg weet en is radeloos als ze…

We zitten nog even in het “oude” jaar, 2019, wat gebeurde er ongelofelijk veel dit jaar, geweldige leuke en ontroerende dingen, maar ook keiharde nare moordlustige acties die het nieuws haalden op een haast krankzinnige manier. De meest recente is die van de jonge knul die een dag na zijn 16 jarige verjaardag overleed aan de gevolgen van een steekpartij! Dit zijn dingen die ik krankzinnig noem, een ander woord is er domweg niet voor....en buiten knalt het! Een gezin in Drachten moet een…

Soms kun je dat zo hebben een weekje dat het een beetje tegenzit. Zo’n periode dat alles even niet loopt zoals je hoopt of vindt dat het zou moeten lopen. Zo’n weekje dat een vervelend griepje dat je natuurlijk al onder je leden had, besluit een plekje op de voorgrond op te eisen, ten koste van jou. Zo’n weekje waarin je je gewoon beroerd voelt, soms zo erg dat je jezelf één voelt met de lappenmand waar je dan in vertoeft.
En een enkele keer kun je dat zo hebben, dat alles wat er…

Het leuke van wandelen met je honden in een rustig bos is dat je, je gedachten eigenlijk ook een beetje uitlaat. Ze zwerven rond en pikken ideetjes op die je anders niet op zou doen. Vrij als vogeltjes fladderen ze in het rond.
Vandaag zag ik vanuit de auto, naar het bos toe rijdend, enkele jongetjes rondrennen op een erf bij een boerderij. Ze waren helemaal in hun spel verzonken.
Toen ik tien minuten later de honden speels uit de auto liet springen en aan de wandeling begon, moest ik weer aan…

Natuurlijk zijn er genoeg mensen die aan het eind van het jaar voor zichzelf, in gedachten, de balans opmaken. Geen verkeerd iets lijkt me om de plussen en minnen te inventariseren. Toch nodigt het vooral ook met de kerstgedachte in het achterhoofd uit, om het grote geheel in ogenschouw te nemen. Hoe verging het de wereld? Is er meer oorlog gekomen of juist meer vrede? Komen we dichterbij bij het naïeve vredesideaal of dwalen we verder af?
Ach, laten we eerlijk zijn de wereld vormt helaas…

Het is weer zover, ze moeten weer geschreven worden, de kerstkaartjes. Een, ik zal het maar eerlijk zeggen, crime. Eerst de adressenbestanden napluizen wie er niet meer in hoort te zitten. Wie je bent vergeten te schrappen wegens emigratie naar ver weg of naar Hemelse sferen.
Dan nog die verwijderen waar je niks meer van hoort, uit wiens bestand jij blijkbaar, om de een of andere duistere reden, bent geschrapt en dan ga je zelf nog een nadere interne zuivering van je eigen bestand toepassen.…

Het is zo ver, mijn vrouw is toe aan een nieuw mobieltje – een ramp. Vrouwen weten nu eenmaal niet waarom en hoe ze overbodige mailtjes en andere onzinnigheden moeten wissen. Alles blijft immers belangrijk voor hen. ‘Wis toch eens wat, je geheugen raakt overvol,’ adviseer ik haar weleens. ‘Ja, maar dan ben ik het definitief kwijt.’ Lelijke foto’s, half mislukt, of van figuren die al lang geen rol meer in ons leven spelen, alles wordt bewaard.

Goed dus, dan maar een halve week…

Wijzend met haar kleine vingertje zei de kleine meid, kijk daar woon ik en beiden lopen het tuinpaadje op, ze schuift haar handje in die van Nancy en die klopt aan de deur. Even gebeurt er niks dan: kleppert Mieneke met de brievenbus en gaat vlak erna de deur open. Vader staat in de deuropening en kijkt op de twee neer, zegt tegen Mieneke, je bent snel terug en kijkt de dame aan die hij vaag kent...heel vaag.
Nancy vraagt of ze even binnen mag komen en de man kan niks anders doen dan opzij…

Afgaande op wat vader had gezegd: je komt niet zonder geld thuis, sjokte het kind van net vijf jaar de straat uit, de smalle schoudertjes schokten onder het enorme begrip dat ze echt vandaag met geld moest thuiskomen. Maar hoe, maar wat en waarmee? Ze wist het niet en de wanhoop maakte zich dusdanig meester van het kind dat ze stopte en leunde tegen de lantarenpaal...oh lieve Heer, wat moet ik doen, als ik niks meebreng durf ik niet meer naar huis, eten is er niet maar slaan des te meer....
Ze…

Haiku
Eindelijk komt het
glas jenever leeg: 't vliegje
kan eens gaan drinken.…