Een schriel, schrander, schraal mannelijk scholletje schoof de Schelde af op zoek naar een lekker en mooi vrouwelijk snolletje van ’n scholletje en daar was zij ineens, een schattig, slinks en mooi vrouwelijk scholletje; zij aaide spontaan het bolletje van het schriel, schrander, schraal mannelijk scholletje het mannelijk scholletje schrijnde…

De verward geraakte schrijver Dirk Bottema vindt de schrijfkunst tegenwoordig hoogst zinloos en akelig tijdrovend. Vanwege zijn bestseller 'De laatste koe op Ameland' mocht hij vorig jaar naar het befaamde Boekenbal in Amsterdam, wat hij een vreselijke onderneming vond, zo met al die wanstaltig commerciële amateurschrijvertjes daar, die allemaal boeken…

Ook vandaag struinen meneer T en mijn persoontje richting de winkels, tja we doen onze afkomst eer aan hoor, want wederom zijn er aanbiedingen die er niet om liegen en links- of rechtsom komen die geheid het pand in! Wanneer we in de eerste winkel aankomen, is dat: wat ik nodig heb snel gepakt. Manlief vraagt: is dat wat je nodig hebt? Jazeker, tenslotte…

Op een zonnige middag zat de twaalfjarige Adriaan te mijmeren in zijn slaapkamer. Wat zou hij gaan doen? Opeens zag hij zichzelf liggen in de laadbak van een kleine aanhangwagen. Die ruimte was niet veel groter dan Adriaan zelf. Maar wat wonderlijk! Daar begon het wagentje vanzelf te rijden, zonder dat een voertuig het voorttrok! Adriaan ging wild…

Hele gesprekken voer ik met onze kanarie die de geweldige naam Swiebertje meekreeg, een naam waar hij dus absoluut niet naar luistert, niks mee heeft en we kunnen hem roepen wat we willen, reageren doet ie pas als bijvoorbeeld de radio loeihard aanstaat, de stofzuiger aanstaat of er andere geluiden zijn oren binnenkomen. Dat dus. Praten met het…

Vanmorgen gaan meneer T en mijn persoontje naar Appie, natuurlijk om de kleine boodschapjes te halen en we slagen daar vanzelf prima in, maar nou moet ik eerlijk bekennen dat meneer T er zo eentje is die bijvoorbeeld tot voor een poosje terug allerlei spullen in de kar legde, waar ik vervolgens bij het afrekenen pas achter kwam! Na hem vermanend te…

Zij, enigst dochter van een in hoog aanzien staande notabele van het dorp en voormalige gemeente Haren was verzot op trainen in de sportzaal. Ze had daar ook haar vriendje ontmoet; een beer van een kerel met de nodige bling bling en tatoeages. Ja, daar hield ze van – een kerel met ballen, vooralsnog de spierballen dat wel. Het milieu waar ze tot dusverre…

Daar zaten ze dan eindelijk. Heerlijk genieten van hun weekje in een klein pittoresk Frans vissersdorpje. Het was een heerlijke avond. De laatste vissersboten kwamen de haven binnenlopen. Een prachtig gezicht. De netten gehesen en allerlei vogels die rond de boten cirkelden. ‘Mooi, al die vogels toch, hè schat.’ ‘Ja, het is gewoon een feest – meeuwen…

‘Ach meneer, wat een schattig leuk hondje heeft u daar. Waar heeft u die gevonden?’ ‘Gevonden, gevonden? Mevrouw dat hondje is eigenlijk helemaal niet van mij.’ ‘Nou, hij geeft anders wel de indruk echt bij u te horen.’ ‘Beste mevrouw, het is een hondje met een beetje een kattenverstand.’ ‘Een hond met een kattenverstand? Nog nooit van gehoord…

Een simpel ritje van meneer T en mijn persoontje, we moeten een paar dingen doen en als we naar buiten kijken klopt het weer niet wat de weervrouw en buienradar ons hadden beloofd: het zou droog blijven tot de middag. Tja de donkere wolken zeggen iets heel anders, tot ineens de zon probeert erdoor te komen, manlief had net gezegd: zal ik even alleen…

De zwervers zaten al vroeg op deze zonnige morgen op hun bankje aan de rand van het park. Beiden hadden hun eerste blikje ontbijtbier al aangebroken. Ze keken richting de ochtendzon en zagen de eerste fietsers voorbij komen op weg naar hun werk in de torenflats. ‘Arme ambtenaren, gewoon zielig toch.’ ‘Hoe bedoel je dat nou weer Sjors.’ ‘John jongen…

Hij kwam ze tegen op het bospad. Een beetje een triest stel. Man en paard – stapvoets. De man met een beetje een ochtendhumeurige blik op z’n gezicht en een paard dat het enigszins 'chagrijnige' leek te hebben overgenomen. Typisch zo’n ruiter, die je eigenlijk helemaal geen ruiter mag noemen. Zo’n man die enkel paarden heeft, omdat dat in zijn kennissenkring…

De schrijver van korte verhalen reed in z’n rolstoel door het winkelcentrum en kwam daar een hem onbekende tegen, die hem wel 'kende'. ‘Goedendag, u bent toch die schrijver van korte verhalen? Ja, ja, zeker weten, ik herken u van internet. Uw laatste verhaal was weer fraai.’ ‘Dank u wel meneer, erg aardig van u.’ ‘Waar haalt u het iedere keer weer…

'Er zijn nu vijf minuten verstreken, sinds ik achter u ben komen te staan', zegt de man in zijn sportbroek en met het slaphangende heuptasje. 'Sorry, meneertje ongeduld, maar ik zie hier nergens een bordje met de wettelijk geregelde maximum tijd van in gebruik name!', antwoordt de onverstoorbare Penny Centen. 'Is here another moneymachine nearby…

Tot mijn verbijsterende verbazing laat het nieuws nu ook al weten dat het Anne Frank Huis op dezelfde lijst voorkomt als de moorkop, de negerzoen, zwarte piet en al die verdere dingen die tot ons erfgoed behoren, jawel! Terwijl ik het nieuws op me laat indringen, nadenk over wat er de laatste dagen allemaal via het nieuws naar ons werd toegeworpen denk…

Even voor de duidelijkheid, ik heb er niets mee, dat Valentijnsdag gedoe. Het heeft iets Duits, u weet wel wat ik bedoeld iets Wiedergutmachungsachtigs. Iets om de in het verleden gemaakte fouten weer recht te buigen. Iets wat onmogelijk is, want iets wat fout gegaan is, kun je echt onmogelijk rechtzetten – hooguit compenseren. Als jij je partner…

Ring, klinkt de telefoon en ik neem op, want tja dat hoort tenslotte zo, als je telefoon gaat, dan neem je die op, waarbij ik meteen de kanttekening plaats, dat in tegenstelling tot voorheen ( nee ik zal geen vroeger zetten) wanneer ze overging ik braaf opnam met mijn naam. Tegenwoordig doe ik dat niet meer, teveel dwazen willen juist je naam horen…

Soms zie je dingen in de natuur verschijnen die er niet horen, althans niet in onze omgeving. Vooral op insectengebied komen er steeds meer wezentjes onze kant op die hier niet thuis horen. En we kennen de oorzaak – laten we de opwarming de schuld maar geven. Iemand of iets moet de schuld hebben toch. Ach laten we eerlijk wezen het is gedeeltelijk nog…

hij pakt me, draait me rond neemt me uiteindelijk in de mond. Ik wacht tot hij heeft bedacht wat hij met me gaat doen. Het zal u niet verbazen dat ik vele woorden heb aangedragen om zijn gevoelens te verbeelden. Wat ik al wel niet aan levenslust en verdriet en zakelijke beslommeringen door me heen heb voelen stromen. Zijn onvervulde dromen, z’n bekommeringen…

Wat een doodgewone actie had moeten zijn, ontaarde in een waar bloedbad. De nagels van de kanarie waren te lang en eens in de zoveel maanden als ik zie dat ie zit te pikken, niet meer goed op zijn stokjes kan komen, dan wordt ie even onder handen genomen. Op zich stelt het niet veel voor, een fluitje van een cent, maar omdat centen er niet meer zijn…