"Mijn achterband is wel wat zacht,
maar het geeft niet, lieve pop, spring maar achterop...”
Dat was hun liedje. In die tijd, zoveel jaren geleden, hoorde je dit liedje bijna dagelijks op de radio.
Glimlachend denkt ze aan hun eerste ontmoeting. Hij bracht haar naar huis na een feestje, zij zat op de bagagedrager. Na die eerste keer volgden nog vele keren dat ze bij hem achterop zat. Vaak zongen ze luidkeels hun liedje: “Spring maar achterop”.…

Ze zijn echt de wereld nog niet uit, al denken we soms van wel- de kleine wonderen - ze zijn er nog steeds en waarom ik dat denk ga ik even op papier zetten…. Het is namelijk zo dat: hij vorig jaar te horen kreeg ( waar zij natuurlijk bij zat ) dat ie niet lang meer te leven had…
Een rot bericht en beiden zagen het wel aankomen maar dat is altijd nog iets anders dan: onverbloemd te horen krijgen dat artsen niets meer kunnen doen, dat ze uitbehandeld zijn als het ware!
Hij hoefde niet meer…

De trein naar de stad waar ze ooit gelukkig was, staat klaar. In die stad was ze jaren geleden opgenomen in een pleeggezin, omdat haar moeder het niet meer aankon. Ze was toen twaalf jaar.
Het was een gezellig gezin, met vier kinderen. Ze moest wel erg wennen aan de drukte. Thuis moest ze altijd stil zijn, haar moeder kon niet tegen lawaai en drukte. Ze liep altijd op haar tenen.
In dit gezin ging het heel anders. Iedereen praatte door elkaar, totdat één van de ouders het genoeg vond. In het…

Het relaas dat ik hier vertel begon op een wolkeloze avond, misschien was het zelfs al nacht.
Ik keerde terug van een lezing die ik had gegeven op uitnodiging van Het Genootschap. Zelf was ik al enkele jaren geen lid meer, maar voelde me ten zeerste vereerd dat ze mij nog niet vergeten waren en mijn werk wel konden appreciëren.
Omdat ik op de heenweg af te rekenen kreeg met meerdere verkeersomleidingen en ik maar net op tijd was voor het introductiegesprek, vroeg ik de Pretor, die deze streek…

Willem van Geloven wilde eens een gokje wagen en hij belandde op een site, waar vakanties worden geveild. Het zag er allemaal even aantrekkelijk uit, maar hij besloot toch voor een 3-daagse vliegreis naar een vooralsnog onbekende hoofdstad in Europa. Er waren meerdere gegadigden en de prijs werd alsmaar opgevoerd. Om kans te maken moest hij het hoogste bod leveren en zorgen, dat hij als laatste zijn bod doorstuurde. Door de spanning verloor hij bijna de grip op zijn iPhone, maar het lukte hem…

Opletten nu, ging daar net met dat typerende loopje de kroeg in. In ieder geval op schema, en staat nu binnen zich vast en zeker een plek uit te zoeken... alsof hij niet weet dat het tafeltje aan het raam vrij is.
Okay, daar schuift hij al aan, jas en sjaal aan de stoel. Je kunt er donder op zeggen dat hij geen contact maakt en zich door de kastelein, die er ongetwijfeld ook het zijne van denkt, ongevraagd een koffie verkeerd laat bezorgen. Zijn grimmige snoet, ongedurig bewegend.
Op…

Ja, ik liep er gewoon naar binnen...
In m’n eentje, zoals menigeen… Want m’n ogen zijn nog best. En eenieder die dan zo voorzichtig over de gevolgen begint kan het zelf maar beter laten... niet dan? En nog gewoon aan het raam ook, waar Jan en alleman mij had kunnen zien zitten. Trouwens, ik had geeneens kans om iets te bestellen waar ik zelf zin in had! Het stond er al toen ik net goed en wel op die stoel zat en m’n jas en sjaal had opgehangen.
Terwijl ik zat, snap je, dus moest…

Beste luitjes,
Bij deze wil ik ff laten weten heel graag in dienst te komen van de gemeente als ambtenaar, niet alleen om te kunnen komen werken (zeggen ze) maar ook omdat het me leuk lijkt om weer telkens een punt aan m’n potlood te moeten slijpen!
Nog een groot voordeel is: dat mijn pensioen lekker wordt opgebouwd en daar word ik wel vrolijk van hoor!
Natuurlijk verwachten jullie een uitgebreid CV en dat stuur ik later wel op met alle kopietjes van de talloze diploma’s die ik al in mijn…

De vrouw zit op het strand, vlakbij de rustig kabbelende zee. Dat was vandaag vier maanden geleden wel anders. Toen was de zee woest, hoge bulderende golven sloegen neer op het strand. Ze was toen hier met haar zoontje van vijf jaar. Haar zoontje vond het prachtig, die woeste zee. Hij rukte zich los en met wijdopen armen rende hij juichend de zee in, lachend om de druppels die zijn gezicht kletsnat maakten. Ze schreeuwde dat hij terug moest komen, maar haar stem ging verloren in het gebulder.…

‘Mam, dat speeldoosje, dat in de kast op de zolder staat, mag ik dat hebben? ‘
De veertienjarige Mieke kijkt haar moeder smekend aan.
‘Nee, dat speeldoosje heb ik van oma gekregen en zij kreeg het van haar moeder. Het is al heel lang in de familie. De traditie is dat de oudste dochter het speeldoosje krijgt als ze op zichzelf gaat wonen. Dus je zal nog een poosje moeten wachten. Het is alleen jammer dat het sleuteltje weg is. Daar moet je het doosje mee opwinden, zodat de muziek gaat…

Sinds de gepensioneerde Commandant Korps Commandotroepen Marcel van Marle zijn Ierse kasteel voor een prikkie heeft gekocht, heeft zijn leven een merkwaardige wending genomen. Zijn kasteel, meestal Strongfort Castle genoemd, stamt uit de 15-de eeuw en het heeft de vorm van een donjon. Naast de ingang hangen twee grote lampen en staan twee beelden van waakzame leeuwen. Vanuit zijn riante zitkamer kijkt Marcel via grote ramen over prachtige tuinen en landerijen. Zijn grote slaapkamer met een…

Vroeger spaarde m’n moeder de Douwe Egbert punten die je moest uitknippen van de omslag om de koffiepakken. Echt een klusje voor ons kinderen. Het hoofddoel was het hele ‘boerenbont’ servies bij elkaar te sparen. Het is haar gelukt want in een groot gezin is de omzet wat koffie betreft groot.
Het complete servies werd opgeborgen in een kast die in de voorkamer stond, waar wij normaal gesproken niet mochten komen. Het werd dus niet gebruikt want in een groot gezin wilde ook wel eens per…

Het meisje was alleen, ze had geen broertjes en zusjes. Op school had ze geen vriendinnetjes, ze was erg verlegen en zei bijna nooit wat. Als haar iets gevraagd werd gaf ze heel zachtjes antwoord. Ze was het liefste thuis, bij haar poppen en ander speelgoed. Ze had veel speelgoed, haar ouders verwenden haar graag met spullen. Ze waren bijna nooit thuis, haar vader was directeur van een groot bedrijf en haar moeder was stewardess. Ze zagen haar bijna nooit en elkaar ook niet vaak. Soms gingen ze…

Nog even en Willem van Geloven zal het voormalige woonhuis van de heilige Bernadette Soubirous betreden. Na jarenlange aarzeling heeft Willem eindelijk de knoop doorgehakt en is hij met een reisgezelschap in een bus naar Lourdes gegaan. De hoofdmoot van de busreizigers bestaat uit vroom-katholieke ouderen met één of meerdere gebreken. Afgezien van een dikke puist boven zijn rechteroog mankeert Willem fysiek gezien niets, maar psychisch is hij niet helemaal in orde, schijnt het, volgens zijn…

Ergens binnen steile bergkammen was een diepe kloof. Tussen de hoge rotswanden lag echter een leuk dorpje. De mensen, die op de bodem van de kloof woonden, kwamen er nooit uit. Maar ze konden er goed leven.
Een bruisende beek zorgde voor de groei van planten, groente en fruitbomen. Koeien en varkens dronken uit de beek, aten van gras en kruiden, die op de kanten groeiden.
Toch werden de jonge bewoners van het dorp nieuwsgierig om eens buiten de kloof te kijken. Een heel sterke geitenbok…

'Jij hebt het ook niet gemakkelijk gehad he jij?'
Ik keek hem zwijgend aan. Hij had mij nog nooit eerder op zo'n directe, persoonlijke wijze toegesproken. Ik schrok er gewoon van. Hij was zijn hele leven erg gesloten geweest. Namen hij of ik eens een aanloopje tot een vraag, sprong mijn moeder ertussen en gaf zij antwoord voor ons.
Ik denk dat ik als kind al aanvoelde dat hij de tijd niet kreeg om de oorlogen te verwerken die hij had meegemaakt. Uitgeteerd terug van Arbeitseinzats kon hij zodra…

De meeste winters in mijn jeugd waren lang en streng. Het vroor dat het kraakte, er was sneeuw en ijs. Ondanks de kou heb ik heerlijke herinneringen aan die tijd. We woonden in een huis aan de gracht. Als het een paar nachten flink had gevroren lag de gracht dicht.
Mijn broertje en ik zaten elke dag met onze neus tegen het raam te kijken of er al iemand op het ijs was. Je had altijd waaghalzen, die het uitprobeerden. Levensgevaarlijk, maar daar dacht je als kind niet aan.
Op een dag zagen we…

'Ik ben het spuugzat!', mompelt de neo-nazistische, extreem-rechtse Heinrich Steinmann, 'dat irritante beeld gaat vandaag nog tegen de vlakte!'. Voor het gemak heeft hij even de bulldozer van zijn werk geleend en is hij op weg naar hartje Laren, waar zijn vijand zich bevind. De niets vermoedende kamergeleerde en succesvolle romanschrijver Ludovico Liefrinck staat pal voor het kolderieke standbeeld van Albert Mol. Hij kijkt vol bewondering naar het bronzen meesterwerk van Anton ter Braak. 'Het…

In een dorp hier ver vandaan, woont een hondenfamilie naast een kattenfamilie. De familie Poedel is rijk en deftig. Ze hebben vier kinderen, vier goed opgevoede puppy’s. Ze wonen in een mooi huis, met een goed onderhouden tuin en een prachtig grasveld.
Maar dan het huis van de buren! Het huis van de familie Kat met hun vier drukke kittens. Meneer Poedel ergert zich groen en geel aan die kleine katjes en aan hun huis en tuin.
‘Wat een zootje ongeregeld is het daar,’ zegt hij boos tegen…

'Ik wil een omelet,’ zegt het boze jongetje, terwijl hij met een vies gezicht naar zijn gekookte eitje kijkt.
'Ik wil geen harde schil om mijn ei, die ik af moet pellen. Als ik geen omelet krijg, gooi ik dit ei tegen de muur,’ dreigt hij.
Zijn moeder doet net of ze niets hoort en gaat rustig door met het pellen van haar ei. Ook zijn vader reageert niet.
Het jongetje zegt nog een keer met stemverheffing:…