Alle inzendingen van Bjarne Gosse

Er was iets vreemds aan de hand met mijn geestelijke leven. Ik begon me steeds meer toe te leggen tot het verzamelen van informatie over intelligente mensen die aan de onderkant van de samenleving leefden. Ik had niet veel met de mensen die het gemaakt hadden, de gelijkvogels die in de praatprogramm...

Toen ik uit de kast was gekomen om de sensuele kanten van mijn homoseksuele genegenheid te ontdekken, kwam ik een aantal keren in contact via het internet met jonge mannen die moesten hosselen omdat ze uit een arm Pools gezin kwamen en van de seizoensarbeid in de Nederlandse rozenteelt geen luxe lev...

Ik moest diep in mijn ziel graven om mijn affectie niet te verkopen aan het zinderende hedonisme van de duivel. Met wat korte berichten in mijn gebrekkige Engels maakte ik de hosselende man uit Ghana duidelijk dat mijn ontroering echt was geweest, met warme tranen en zoete dromen in de nacht. Sinds ...

Langzaam zag ik ze weer achter een horizon verdwijnen, de droombeelden die ik had gemaakt, van mannen, vaak naakt in het bestaan, die niets anders deden dan geld verdienen aan de belofte der liefde. Ik hield er niet langer een kater aan over, en als het wel om een kater ging, dan was het dikwijls ee...

Er was een Nederlands woord voor hetgeen de door mij aanbeden jongemannen, uit verre buitenlanden, in het dagelijkse leven deden om via het internet in leven te blijven. Hosselen, geld verdienen door mensen op te lichten, door ze of een relatie of seks te beloven, na overmaking van geld waar vervol...

“Ze stuurden zo'n jong blond vrouwtje op me af, strak in de jeans, want dat was mode in de lente van het zingende hart, en ze hielden totaal geen rekening met mijn overspannen libido, zo sappig was ze gekleed, ze zouden ze voortaan beter in een boerka kunnen sturen”, overdacht ik, maar ik begre...

Tijdens onze eerste uitgebreide chatsessie toen ik mijn donkere chatvriend met de slaapkamer-ogen vertelde dat ik op internet had gelezen dat er veel goud in Ghana werd gevonden, vertelde hij me in de chat dat zijn vader een goudklompje had gevonden en ondergebracht had bij een geheime organisatie. ...

Op het braakliggende terrein bij het zoetwatermeer was vroeger de puinstort waar het afval uit Amsterdam met grote vrachtwagens werd gestort. Omdat wij het niet breed hadden, gingen we soms kijken of er nog bruikbare spullen lagen. We vonden een keer een hele serie hondenriemen afkomstig uit een fai...

Een verlegen donkerblonde tengere jongen met donkere bruine ogen was ik toen we, de kinderen van de zesde klas van de lagere school, op schoolreisje gingen. Jongens en meisjes om afscheid te nemen van zes schooljaren samen leren over rekensommetjes, woordenzinnen, aardrijkskunde, biologie en andere ...

De weerman van de publieke omroep had op het acht uur journaal laten weten dat de meteorologische lente was begonnen, maar wij mensen die de straat op moesten wisten wel beter, het was pas lente wanneer de zon hele dagen scheen, en de liefde weer begon te jeuken, omdat de wind warmer werd in onze st...

“Hoe ouder we worden hoe meer we ons verbazen over de hoeveelheid onwetendheid die een mens kan bevatten zonder uit zijn kleren te barsten." Mark Twain De woorden van Mark Twain brachten mij rust, wanneer ik weer op een of andere schrijverswebsite een column had gelezen, die bol stond van o...

Terwijl de journalistiek en het schrijversgilde zich bogen over een nieuw fenomeen in de Nederlandse politiek, de inzet van trollen om de publieke opinie te beïnvloeden, moest ik het moederziel alleen zien te klaren met de trol die mij met geveinsde liefde had bedrogen met zijn nep account en bedri...

Het huis zonder liefde moest ik verlaten, niet omdat ik het zelf wilde, maar omdat er een renovatie op komst was en ik geen zin had om twee keer in een jaar te verhuizen. Het was het eerste huis, een woning, waarin ik met niemand ooit had gevreeën, en dat had zijn sporen nagelaten op het behang en...

Vergeleken met de erudiete, weloverwogen, onderhoudende gesprekskunst van Emma Petronella, leek alles wat een ander zei een lege woordenpraal. Zelfs wanneer ik mij van mijn straattaal bediende, bleef er niets anders van mijn woorden over dan een lege retoriek, te weinig onderbouwd om iets van beteke...

Het was de vijfentwintigste dag van de maand november in het trieste jaar 2016. Ik had me na het debacle met de hulpverlening bij de huisartsenpost op het Amsterdamse plein hier niet ver vandaan met volle overgave op het leggen van contacten gestort, door lid te worden van een populaire datingsite w...

Het waaide zo hard die middag dat ik me afvroeg waarom het niet regende. Wind en regen hadden een verbond in mijn verstand, maar het regende niet, het waaide en ik moest haast maken om niet weg te waaien nog voordat ik de expositie kon bereiken. Terwijl ik mij afvroeg waarom ik op rijpere vrouwen v...

Het was de dertiende lente uit mijn jonge leven. Alles was aan verandering onderhevig, gedachten over mezelf en de wereld, de verhouding tot mijn ouders en mijn broers en zus, het beeld dat ik had van de mensheid, de grapjes die ik niet altijd begreep, ze veranderden met mijn leeftijd en het heengaa...

Ze reden op de snelweg, ergens in Nederland, polderlandschap, ze namen een afslag met de donkerbruine Citroën, een landelijke weg, ze moest nodig plassen. De man bleef in de auto achter, Anja liep haastig naar de bosjes, bij een sloot, er lag een boot, een oude houten roeiboot in die sloot. Ze d...

“Ik had op zaterdag 7 januari 2017 mijn jonge Engelstalige geliefde de liefde verklaard, nadat hij mij daarom gevraagd had in een email met een aantal bijzondere foto's van zichzelf”, schreef ik op 9 januari in mijn verhaal: Het geheim van de kolibrie. Bijna drie weken later durfde ik met aan ...

Van winters hield ik niet. Ik hield niet van de winters in Nederland, de winters in Amerika vond ik te koud, ik had geen fijne herinneringen aan de winters in Engeland. Ik had iedere keer weer die fantasie dat ik misschien de genen van een beer had, omdat ik verlangde naar een winterslaap in een beh...

Nu mijn hart de liefde had gevonden in uitvoerige Engelstalige mailberichten met mijn veel belovende stoere man die in Amerika was bij zijn stervende vader, kon ik pas echt voelen hoe veel ik moest verschillen tussen de man die Emma Petronella van mij had proberen te maken en degene die ik echt was,...

Het was voor veel mensen de somberste dag van het jaar zo na de feestdagen, en met voorlopig geen extra vrije dagen meer in zicht. Het was donker, de ochtend begon laat met licht, de luxe van het feesten was verleden tijd. Afgedankte kerstbomen werden massaal bij de vuilnisophaal plaatsen gezet. Taf...

De nieuwe liefde had me meer vrede en innerlijke genoegdoening gegeven dan de hulpverlening tot dusver had gedaan. Mijn geliefde had me een foto van zichzelf bij de Eiffeltoren in Parijs gestuurd, hij was op weg naar zijn op sterven liggende vader, die om hem had gevraagd, in Amerika, waar hij naar ...

Ik had in mijn gedachten al afscheid genomen van de lezers van mijn verhalen, maar tijdens de middaguren van vrijdag 6 januari 2017 kwam ik er achter dat mijn hart het niet toe liet. Ik was van plan geweest om honderd verhalen te schrijven en had dat doel bijna bereikt. Er was niemand geweest die ...

Het regende, zoals het vaker regende wanneer er een nieuw jaar was begonnen. Het regende en het was nacht in Amsterdam. Ik had mezelf middels mijn alter ego Bjarne gevonden in een heilzame tederheid, die mijn ziel verwarmde met een echo van liefde. Mijn laatste verhaal uit mijn verhalenserie over d...

Het viel in het nieuwe jaar geheel niet mee om af te kicken van mijn mystieke verlangen. Sinds er een tabblad aan mij was toegewezen voelde ik mij verplicht iedere avond de zware taak van het schrijven te vervullen. Ik had geen mededelingen die de wereld zouden kunnen veranderen, maar ik was bang da...

Het was ongetwijfeld de meest obstinate oudejaarsavond van mijn leven. Er was bij de Vomar een fles blote voeten wijn in de aanbieding geweest, en die had ik mij meester gemaakt toen de laatste uren van het jaar begonnen te vorderen. Mijn ex-vriendin Ella Fiona was, in haar woning niet ver uit de bu...

De dagen na kerstmis had ik hetzelfde gevoel als de meeste andere Nederlanders die van gezelligheid en lekker eten hielden, mijn Bjarne-buik was goed gevuld geweest door het nuttigen van allerlei lekkernijen die met veel liefde door mijn ex-vriendin waren bereid. Kon het maar wat vaker en langer ker...

Er gebeurden op de datingsite geen gebeurtenissen meer die de moeite waren om over naar huis te schrijven. Ik had nog altijd een ambivalent gevoel over mijn latente homoseksualiteit en ik kon me niet goed vinden in de vrije seksuele moraal die veel homoseksuelen hanteerden in het leggen van contacte...

In mijn dromen was ik gaan geloven, want die kon ik niet plannen, zoals in de maatschappij het dagelijks leven werd gepland. Dromen kon ik niet beïnvloeden, maar ze hadden wel veel invloed op mij. Het was een obsessie geworden, de bomen van het zuchtend landschap, de droomkasteeltjes voor de dwazen...