Taal van de zomer 17
“Ja ik ben vanaf mijn vijftiende tot mijn zeventiende onder behandeling geweest van een jeugdpsychiater.” Bjarne nam een flinke slok van de cola. De zon scheen vol op zijn jeugdige gezicht. Hij aarzelde.
“Wil je ook vertellen waarom Bjarne. Wat was er aan de hand?”, viel Alex hem in de rede.
“Het kwam door de situatie thuis! Het gezin waarin ik opgroeide. Ik had zenuwtikken en handelde dwangmatig. Ik hoorde stemmen van mensen die in de werkelijkheid niet bestonden.”
“En wat was de diagnose Bjarne?”
“Er was geen diagnose. Ze hadden toen nog geen diagnose. Ik moest alleen maar vragen beantwoorden. Vragen waarop ik niet altijd een antwoord wist. En ik moest in een kelder tegen een boksbal slaan om mijn woede kwijt te raken.”
Alex Huppelrat keek Bjarne met een verbaasde doordringende blik aan. Waarschijnlijk had hij al vaker zulke verhalen gehoord, maar de manier waarop hij naar Bjarne keek getuigde van empathie. De heldere zon scheen op de terrastafels,
“Zo Bjarne, dat was de laatste vraag, zoals gezegd blijven alle gegevens anoniem. Hier is de beloofde bioscoopbon voor jouw medewerking aan het onderzoek.” Bjarne Gosse nam de bioscoopbon met genoegen in ontvangst. Het vraaggesprek was hem al met al meegevallen. Alex Huppelrat vroeg of Bjarne zin in een biertje had om nog even na te praten. Hij vroeg het met charme in zijn stem. Bjarne stemde toe. Het was gezellig en tijdens het samenzijn vertelde hij over zijn fantasiestad “Amsturia”.
Alex hield van cynische humor. Bjarne moest daar aan wennen, maar hij had het samenzijn met Alex leuk gevonden. Ze hadden afgesproken om contact te houden.
Thuisgekomen belde de jeugdige Bjarne de bekende schrijver Jan Boter op om hem te melden dat hij geen tijd had voor een klusje als ober. Hij nam geen genoegen met zijn antwoord, maar Bjarne bleef herhalen dat het niets voor hem was en dat hij moest studeren voor zijn examen bodemkunde.
Niet lang daarna belde Bjarne Gosse naar Gerard Vroeg om hem te vragen of hij samen met hem naar de bioscoop wilde gaan. Er was een natuurfilm over de gorilla die hij graag wilde zien en ze hadden immers allebei een bioscoopbon door de opdracht van Alex.
Die vrijdagavond in de zomer genoten Gerard en Bjarne in de bioscoop van de film over de imposante Afrikaanse mensaap, de gorilla. De grootste nog levende primaat. Helaas een bedreigde diersoort door toedoen van stropers. Ze besloten na de film nog wat na te praten bij Gerard thuis in de binnenstad van Utrecht.
Gerard Vroeg had een opwindende verbeelding. Het zou Bjarne niet verbazen als hij zelfs de meest verstokte heteroman kon verleiden met zijn Oosterse vrouwelijkheid en voor hem ongekende sociale vaardigheden. Bjarne hield ervan wanneer Gerard openlijk liep te fantaseren over zijn carrière in een gitaarband. Gerard hoefde er niet veel moeite voor te doen om op een echte vrouw te lijken. Ze spraken af om elkaar een week later in de Nachtraaf te ontmoeten.
De zomer liep nog niet ten einde. De taal van de zomer bleef in zijn hoofd spoken. Bjarne bleef maar hopen dat Emma zelf over hun verhouding zou beginnen, maar ze was constant bezig met de voorbereidingen op haar werk. Er verschenen door haar geschreven artikelen in allerlei tijdschriften waarvan Bjarne Gosse het bestaan niet wist voordat zij er over vertelde.
Het was opwindend, maar ook verwarrend. Emma Petronella werd een bekende journaliste en haar heimelijke minnaar was een scholier met de naam Bjarne. Een introverte en verlegen jongeman die tussen de lakens in een gepassioneerd roofdier veranderde.
Met zijn leeftijdsgenoten kon Bjarne er niet over praten. Zijn ouders dachten dat hij nog maagd was en geen vriendin had. Even dacht Bjarne dat hij een oplossing had gevonden voor zijn twijfel. Hij zou Peter Halm over zijn geheime liefde kunnen vertellen. Bjarne besefte vrijwel meteen dat het stompzinnig zou zijn. Het zou niet leuk voor hem zijn gezien zijn gevoelens voor Bjarne, en hij zou dan ook met een geheim opgezadeld zitten.
Het telefoongesprek met Maarten Wolvenknaap verliep moeizaam. Bjarne begreep dat hij geen tijd had om iets in de stad te gaan drinken.
Maarten kon wat bij verdienen met drankjes serveren op het feest van Jan Boter en hij wilde daarna op vakantie gaan. Hij was al eens eerder met de zwerfbus meegegaan, naar het Zuiden om de kust te verkennen.
Hij vroeg of Bjarne zin had om mee te gaan. Maar Bjarne wilde thuis zijn om zijn blonde hospita te verrassen en om voor de zwarte Frits te zorgen.
Ook Gerard Vroeg bleek als ober werkzaam te zijn op het feest van Jan Boter. Hij had er een speciale outfit voor uitgekozen om voor extra allure te zorgen op het bruisende feest. De uitzinnige entourage zorgde voor zomerse bloei van zijn toch al zo avontuurlijke verschijning. De gasten moesten zich vermaken. Gerard liet zich graag bewonderen. Het hoorde bij de natuurlijke uitstraling van de jonge meneer Vroeg.
Toen Bjarne hem een week later tegenkwam in de Nachtraaf zat Gerard vol met verhalen en straalde hij opnieuw alsof het zomerse maanlicht hem nieuw leven gaf. Alsof hij het rugzakje van zijn dwaze vader had afgeschud om een nieuw elan te geven aan zijn leven. Hij gaf Bjarne het gevoel dat het belangrijk was om hem te kennen. Hij vertelde vlot en zonder aarzelingen over de geestdrift van de nacht. Het was duidelijk dat er zich het een en ander had afgespeeld tijdens het bruisende feest van Jan Boter.
Maarten Wolvenknaap had plaatsgenomen in de zwerfbus, een stoel bij het raam, zodat hij kon zien waar ze naar toe gingen. Bjarne viel met een vreemd gevoel in slaap. Hij had vrienden, die hij niet begreep. Vrienden die niet het achterste van de tong lieten zien. Vrienden die geheimen voor hem hadden. Zaken waar hij niets over mocht weten, terwijl hij ze al zo lang kende. Waren het wel echte vrienden?
4 april 2021
Geplaatst in de categorie: welzijn
psyche
851
Geef je reactie op deze inzending: