Taal van de zomer 21
Peter Halm had een fles rode wijn van gezellige kwaliteit in zijn kunstenaarshanden.
De jeugdige Bjarne zag aan de neus van Peter dat hij gesnoven had. Wonderbaarlijk hoe handig hij alle belangrijke gasten te woord stond. Alhoewel Bjarne tweeduizend gulden behoorlijk veel geld vond voor een kunstwerk, gingen zijn doeken als warme broodjes over de toonbank. Binnen een half uur was zijn tentoonstelling uitverkocht en kwamen er bij alle schilderijen stickers met “verkocht” te hangen.
Peter Halm was in opperbeste stemming. Dat liet hij aan de gasten en aan Bjarne in het bijzonder behoorlijk duidelijk merken. Terwijl hij nog bezig was met het eerste glas wijn begon al een aantal gasten aangeschoten te raken en te oreren over beeldende kunst die Peter zo voortreffelijk liet zien met zijn ontroerende tentoonstelling. Hij had iets wat aantrekkelijk was wanneer hij zo opgewonden deed. Bjarne Gosse vroeg zich af of Peter Halm wist van de geheime liefdesrelatie die hij met zijn erudiete hospita onderhield. Hij kwam steeds weer naar Bjarne toe om zijn blijdschap aan hem te tonen.
Bjarne was onder de indruk van het werk op de tentoonstelling. Hij had zelf wel over kunst gelezen. Hij was niet helemaal een leek op dat gebied, maar de mensen die om hem heen stonden die hadden er echt verstand van. Hij had zulke gezichten niet eerder gezien. Hij begon zich een beetje zorgen te maken omdat Peter Halm de gevierde kunstenaar zoveel rode wijn naar binnen goot, terwijl zijn neus begon te druipen van de coke. Het was moeilijk om uit dit circus te ontsnappen. Niets zeggen was onmogelijk, daarvoor vroegen er te vaak mensen iets aan Bjarne, te veel zeggen zou er toe leiden dat ze er achter kwamen dat er een vreemde eend in de bijt zat.
Bjarne Gosse bewonderde de succesvolle Peter, zijn zelfverzekerdheid, zijn enthousiasme. Hij was twee en een half jaar ouder dan Bjarne, dat wist hij inmiddels. Hij verdiende zelf de kost en hij had allerlei belangrijke vrienden die hem op handen droegen.
Op een onbewaakt moment kneep de introverte Bjarne
er tussen uit. Hij had geen zin om beschonken te raken tussen deze artistieke mensen met lispelende tongen. Teveel bekeken voelde hij zich door zijn jeugdige onbevangenheid.
Hij wilde weer de vrijheid van zijn fiets. Hij had dat ene glas niet eens leeg gedronken. Bjarne kreeg altijd een kwade dronk van wijn. Dan begon zijn ziel te steigeren, dan kwam zijn geest in opstand. Het was duidelijk dat hij belangrijk was voor Peter, maar Bjarne begreep niet goed waarom. Wat moest hij tussen al deze o zo interessante mensen, met zijn verlegenheid en gebrek aan mensenkennis.
Frits de kater was blij dat Bjarne weer terug was in het huis van zijn hospita, waar hij vaker verbleef dan zijn hospita zelf. Ze was weer eens weg voor haar carrière en hij miste haar meer dan hem lief was.
Hij haalde zijn Hector Havermout karakter weer tevoorschijn en schreef met tranen in zijn ogen een gedicht in zijn nieuw aangeschafte Hector Havermout schrift:
Vernevelden
Letters dwalen over wolkenvelden
waar mijn gemis als liefde is
haar afwezigheid als de zee
omdat het waaien soms oneindig lijkt
geschiedenissen zich blijken te herhalen
met wat eens de stem van een genadeloze echo was
een herinnering die telkens de kop op steekt
om mijn ratio met heimwee te tergen
en komt ze terug, dan zijn we samen
in bed met de meest innige liefde
liederlijk in de eenvoudige vorm
van lusten zo onstuimig als kusten
waar ik mijn letters laat verdwalen
totdat zij verdwijnt in de annalen
van feeërieke feesten en wijn
het is heftig wanneer we samen zijn.
Hector Havermout
Bjarne droomde opnieuw over een tijger. Dezelfde tijger als die van de voorgaande dromen. De tijger zocht contact met Gerard Vroeg die zich voor de gelegenheid als een poesje had verkleed.
De droom leek meer op een nachtmerrie. Bjarne lag te woelen in zijn bed toen hij verschrikt wakker werd van geluiden. Het was Frits die aan de deur zat te krabben omdat hij aandacht nodig had midden in de nacht. Misschien had zijn katteninstinct hem ingefluisterd dat Bjarne lag te woelen en dat hij hem wakker moest maken uit zijn dwaze dromen.
Er verschenen steeds meer berichten in de kranten over dat het niet goed ging met Moeder Aarde.
Er werden steeds meer dieren met uitsterving bedreigd en de mens was zijn biotoop op grote schaal aan het uitbreiden ten koste van de natuur. Bjarne had het zelf van dichtbij meegemaakt. Het natuurgebied waar hij vroeger had gewoond was een landschapspark geworden. Een cultuurgebied met keurige banken en gesnoeide bomen. Veel natuur werd opgeofferd aan de landbouw. In Nederland werden steeds meer uien verbouwd. De ui deed het goed in Nederland. Zijn hospita was dol op uien. Ze maakte er een heerlijke uiensoep van.
Berend belde vanuit de wijk Wittevrouwen in Utrecht, hij was onrustig door telefoon. De buurman van zijn moeder in Bilthoven was gearresteerd. Hij verbleef in een politiecel. De geestenbezweerder had naakt over een begraafplaats gelopen en hij schreeuwde allerlei ongrijpbare teksten uit. Hij werd tot grote hilariteit van de buurtbewoners afgevoerd. Berend vond het vervelend dat zijn moeder er van streek door was geraakt. Bjarne wist niet goed wat hij terug moest zeggen.
De liefdesaffaire met zijn strenge hospita ging over grote hoogtes en door diepe dalen. Ze had Bjarne volledig in haar greep en het leek alsof hij niet meer uit haar waanzin kon ontsnappen. Van een verlegen jongeman had ze Bjarne veranderd in een excentrieke gek die volledig naar haar pijpen danste. Ze dreef hem tot waanzin. Ze hadden krankzinnige ruzies en ongeëvenaarde vrijpartijen. Bjarne durfde haar niet tegen te spreken wanneer ze weer eens zin had.
Het was volop zomer in de bloesemstad.
18 mei 2021
Geplaatst in de categorie: woonoord
zomer
708
Geef je reactie op deze inzending: