Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Taal van de zomer 14

De zon deed af en toe een dutje achter wolken, maar met temperaturen van rond de twintig graden bleef het een beetje zomer.

“Bjarne zet jij de vuilniszak even buiten. Het is maandagavond!” Het was geen vraag. Het was een bevel. Trots sjouwde Bjarne de overvolle vuilniszak naar de straat.
“Ik ga zo even weg Emma. De cassettetape van de Beatles terug naar Berend brengen.” Bjarne liep weer de trap op naar zijn kamer om de cassettetape te zoeken

Het was opwindend voor Bjarne Gosse, maar ook verwarrend om met een geheime liefde te leven.
Het was praktisch dat zijn grote liefde Emma in hetzelfde huis woonde. Het was helaas onpraktisch dat ze nooit thuis was en zijn huisbazin was. Haar dominantie was prikkelend voor geest en ziel, ze kon ook lekker koken.

Het gaf de eenvoudige Bjarne het gevoel dat hij een jongen van de straat was. Dat werd nog erger door de snoeiharde punkmuziek waar hij naar luisterde om zijn veranderde uiterlijk kracht bij te zetten.

Lieve Emma was zijn beeldschone muze, maar zij was ook degene waardoor hij zich af en toe een muis voelde. Een dwaze woelmuis in de nacht. Met alleen Peter Halm om mee te praten.

Er moest toch een moment komen dat hij met Emma een gesprek zou aangaan over hun intieme relatie. Het zou onmogelijk zijn om het voor alles en iedereen geheim te houden.

Hun seksleven kende geen grenzen meer. Het was genieten van zuivere wellust, waar de begeerte en de hartstocht vanaf dropen. Ze lieten niets meer aan het toeval over, het was er op of er onder als ze weer eens thuiskwam na een zakelijke reis. Iedere maaltijd werd een voorspel voor de naamtijd van hun liefde.

Soms was de jeugdige Bjarne zo in de wolken na een vrijpartij dat hij het moeilijk vond om op school nuchter te blijven. Op een dag was hij zijn liniaal verloren en de batterijen van zijn rekenmachine waren leeg. Arthur was de laatste tijd behulpzaam. Bjarne kreeg zelfs het gevoel dat Arthur hem aardig vond.
De gesprekken van zijn klasgenoten begreep Bjarne niet meer. Ze liepen te kletsen over de meest onzinnige onderwerpen.
Het schrijven van gedichten gaf hem enige houvast en zorgde ervoor dat hij zichzelf bleef. Gerard Vroeg had hem uitgenodigd om bij hem te komen eten wanneer hij weer beter was. Hij vertelde door de telefoon dat hij nieuwe muziek had, die ze zeker eens moesten gaan horen samen.

Het was vreemd, maar na zijn zieke periode was het verlangen om Gerard Vroeg te zien enorm in de belevingswereld van Bjarne aanwezig. Bjarne wist dat Gerard het leuk vond om zich als vrouw te verkleden. Bjarne stoorde zich er niet aan. Hij deed het niet voor hem, maar voor zichzelf.

Gerard en Bjarne zaten te smullen van de zomerse pastasalade toen Gerard zei:
“Bjarne het is terrasjesweer, heb je zin om zondagmiddag in de binnenstad op een terrasje te gaan zitten. Ik trakteer!” Gerard had een gelukzalige glimlach op zijn gezicht.
Bjarne was niet iemand die zomaar ergens op een terrasje ging zitten, maar de manier waarop Gerard het hem vroeg klonk als muziek in zijn oren. Het was zo wie zo een geslaagde avond. De pastasalade was lekker en Gerard was in een vrolijke opgeruimde stemming.
Hij was onder indruk van het huis van Emma.

Die zomerse zondagmiddag was het zover.

Bjarne liep naar de afgesproken plek in de stad om Gerard te ontmoeten en samen met hem op een terrasje te gaan zitten. Gerard zag er zomers uit. Hij had een stoere zonnebril op en hij droeg dun hemd en een korte broek.

Ze kozen een plek uit waar ze in de schaduw konden zitten, want de zon was warm tijdens de hittegolf, die inmiddels officieel was. Een blond schuimend bier bestelde Gerard voor hen allebei in een groot glas. Ze keken elkaar aan. Bjarne kon zijn ogen niet zien vanwege de zonnebril. Hij wees naar een paar mannen die verderop op het terras aan een tafeltje zaten.

“Kijk daar zit Arnold Roodkop, de bekende radio-dj !” Bjarne zag in de verte de man zitten die hij herkende van foto’s in de krant. Hij was aan het praten met een jongeman, een lange slanke jongeman met donkere ogen en bruin sluik haar.

Gerard en Bjarne raakten samen in een luchtig gesprek verwikkeld. Het ging eigenlijk nergens over, totdat Gerard plotseling naar zijn relatie met Emma begon te vragen. Bjarne kreeg het gevoel dat hij in de gaten had dat hij iets intiems met zijn hospita had. Hij probeerde het gesprek op een ander onderwerp te krijgen, maar ze kwamen niet meer op dezelfde golflengte.

Hij bestelde nog een groot glas bier voor hen allebei. Ze schoven de stoelen helemaal in de schaduw omdat het in de zon echt te warm werd. Bjarne zag dat Arnold Roodkop afscheid nam van de jongeman met wie hij had zitten praten. De jongeman stond ook op en tot zijn verbazing liep hij met zijn drankje naar hun tafeltje om er bij te komen zitten. Hij stelde zich keurig voor.

“Hallo ik ben Alex Huppelrat, student sociologie. Ik doe onderzoek naar wat jongeren tegenwoordig bezig houdt. Zouden jullie even tien minuten vrij kunnen maken om wat vragen te beantwoorden?”

“Ja, leuk, kom maar op met die vragen!” reageerde Gerard enthousiast, terwijl Bjarne moest slikken omdat hij een slok van het bier had genomen.

Alex richtte zijn vragen onmiddellijk aan Gerard en wachtte de antwoorden van Bjarne niet af. Gerard voelde zich als een vis in het water. Bjarne had meteen in de gaten dat hij dingen liep te verzinnen en dat Alex dat niet in de gaten had. Kennelijk had Alex voldoende aan de antwoorden van Gerard want hij vroeg Bjarne verder niets meer.

Bjarne probeerde het gesprek niet te volgen want hij zag bij een van de tafeltjes een mooie vrouw zitten die erg op Emma leek. Hoe zou het met haar zijn in dat verre Amerika?

Schrijver: Bjarne Gosse
21 maart 2021


Geplaatst in de categorie: vriendschap

4.7 met 3 stemmen 166



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)