Taal van de zomer 20
Een week later was het zover. De lerares Engels van de Middelbare Tuinbouwschool had haar gettoblaster op haar bureau gezet en het lied van Madness klonk door de klas.
De jeugdige Bjarne bemerkte dat hij prille gevoelens voor zijn lerares Engels begon te krijgen. Bjarne schaamde zich omdat hij ook gevoelens voor zijn hospita had. Geen gewone gevoelens maar gevoelens van verlangen en herhaling van verlangen.
Bjarne Gosse keek naar zijn broek. Er zat een scheur in. Een nieuwe broek moest hij kopen en een nieuw schrift zodat hij weer verhalen en gedichten kon gaan schrijven. Een nieuw Hector Havermout-schrift.
De zomer had een warme nacht in petto.
De jeugdige Bjarne lag te woelen in zijn bed. De geluiden van de nacht drongen niet meer tot hem door. Even bracht zijn droom hem terug in een bizarre wereld, toen was alles weer gewoon en slaperig.
Dat deze zomer de mooiste avonturen had gebracht was inmiddels zonder kijf bewezen.
Onduidelijk was het geworden of Bjarne Gosse nog de taal van de zomer sprak. De liefde voor Emma was niet meer zo hevig als voorheen en vriendschappen leken te verwateren.
Maarten Wolvenknaap had een nieuwe liefde gevonden in de zwerfbus. Hij stuurde Bjarne een tweetal ansichtkaarten van een duinlandschap aan zee. Gerard Vroeg was in de weer met zijn basgitaar. Hij stuurde Bjarne een zelf getekend stripverhaal over een corpulente sigaar rokende boosdoener.
Het kwam misschien omdat de donkerblonde Bjarne met Frits de zwarte kater optrok dat hij de laatste tijd vaak over een tijger droomde.
Al sinds hij voor de eerste keer een tijger zag was hij gefascineerd door dit machtige dier.
Als klein jongetje had de jeugdige Bjarne zoveel mogelijk afbeeldingen van de tijger verzameld en in zijn tijger-plakboek geplakt. Op de een of andere manier had hij nooit afscheid kunnen nemen van dit plakboek en had hij het meegenomen naar de kamer die hij huurde vanwege zijn opleiding op de tuinbouwschool.
De jeugdige Bjarne had het plakboek laatst weer eens bekeken. Sindsdien had hij regelmatig een droom over de tijger.
Bjarne beeldde zich dan in dat hij via de ogen van de tijger kon kijken en dat hij door de wildernis sloop op zoek naar prooi.
Toen hij die ochtend met Frits naar de voordeur liep op zoek naar de ochtendkrant en diezelfde krant met een kop thee op de bank begon te lezen schrok Bjarne van het bericht op de voorpagina.
De tijger werd met uitsterven bedreigd. Het voor hem meest fascinerende dier op deze aardbol dreigde te verdwijnen van onze geliefde moeder Aarde. Hij kreeg er een brok van in zijn keel.
Emma Petronella was in Brussel om er een lezing over het hedonisme bij te wonen. Ze was er van te voren opgewonden over geweest. Ze maakte zich zorgen over de beschaving. Ze had het gevoel dat de burgers alleen nog maar op genot waren verzot en niet op de zaken die eigenlijk veel belangrijker waren. Ze maakte er ook grapjes over, wanneer ze hadden gedronken, dan noemde ze hem een echte hedonist, die boertjes liet bij de koffie. Bjarne gunde Emma Petronella het plezier in haar werk. Ze werd wel vaker voor belangrijke lezingen uitgenodigd. Een vrouw van de wereld.
Ze had inmiddels een reputatie opgebouwd als iemand die verstand had van hetgeen waarover ze schreef. Dat was niet altijd vanzelfsprekend bij journalisten.
De zomer duurde voort. Het was ergens in de vorige eeuw, Bjarne woonde in een gehuurde kamer in een herenhuis in Utrecht. Hij was verliefd op zijn zestien jaar oudere hospita en bijna al zijn gedachten gingen over haar. Ze was de muze van zijn verschijning hier op de wereld.
De vriendschappen waren veel minder belangrijk, het was de liefde die de taal van de zomer sprak.
Hij zag een lege bladzijde in een van zijn schoolschriften. Bjarne Gosse schreef er een gedicht in.
Denken kan niet meer
De vernietiging begint zijn geschiedenis te tekenen
vergankelijkheid als globale vergane glorie
vele diersoorten sterven spoedig uit
en we voelen het in onszelf in iedere porie
vervuiling vraagt verdwaasd zijn tol
de consumptie slaat op hol
zelfs in de ruimte zwerft het rond
veel te groot is onze mond
denken kan niet meer, voor huilen te laat
het intellect verkeert in een spagaat
en niemand weet, het is te laat
voor moeder aarde die vergaat
destructie begint zijn tekening te kleuren
er staat nog heel wat te gebeuren.
Hector Havermout
Op school kwam de introverte Bjarne steeds meer in de belangstelling te staan van druktemaker Arthur. Soms leek het er op of hij zijn humor begon te begrijpen. Een andere keer was het alsof Bjarne niet voor hem bestond. Dan ging al zijn belangstelling naar Trudy, die daar zichtbaar van genoot.
Het bezoekje van Alex Huppelrat was aanstaande.
Maar eerst stond nog het bezoek aan de tentoonstelling van het werk van Peter op de agenda van de jeugdige Bjarne.
Terwijl de donkerblonde Bjarne zich in alle ernst afvroeg waarom hij viel op rijpere vrouwen struikelde hij over een los liggende stoeptegel. Bjarne was op weg naar de expositie van Peter die mooie schilderijen verkocht voor tweeduizend gulden per stuk. Gelukkig was het niet ernstig, hij had zich niet bezeerd. Hij zag de galerie al in de verte.
De schilderijen van Peter Halm zagen er imposant uit. Het creatieve werk was grafisch van opzet, de vormen deden aan dieren denken. De huid van de schilderijen was stevig. Hij gebruikte verschillende textuur om de schilderwerken body te geven.
De vlotte Peter kwam meteen enthousiast naar de aantrekkelijke Bjarne toegelopen, alsof die Bjarne heel belangrijk was. Bjarne voelde zich vereerd en gaf hem een vriendelijke hand met een begrijpende blik erbij.
De jeugdige Bjarne Gosse keek voorzichtig om zich heen, deze gezichten waren nieuw voor hem.
7 mei 2021
Geplaatst in de categorie: vriendschap
kunst
178
Geef je reactie op deze inzending: