Alle inzendingen van Mohair

Geboeid kijk ik naar de advocaten aan het woord over hun vak. Vragen over strafrecht, geweten, beroepsgeheim. Kijken in de ziel is vooral een goed concept. De maker en interviewer van dit programma is kennelijk de eerste die het ten uitvoer heeft gebracht. Ik weet niet of hij de beste vragenste...

Langzaam komt de muziek ‘aangeslenterd’ steeds luider, steeds duidelijker Ik kan er niet meer omheen Dan zet de doorleefde, melancholieke stem van Bono in Weemoedig klinken de gitaren De muziek ‘wandelt’ langzaam door en ondersteunt zijn stem bijna achteloos… Daar klinkt de davere...

Soms wou ik dat ik er niet meer intrapte. In loze beloftes. Een onbewaakt ogenblik en ik stink er weer in. Nee, ik doel niet op loze beloftes van bazen die je salarisverhoging toezeggen en zich hier vervolgens niet aanhouden en ook niet op gouden beloftes van (ex)vrienden en –minnaars. Daar h...

Ik zoefde gisteren langs ‘De wereld draait door’ en bleef hangen. Ik was getuige van het interview dat Matthijs had met twee mannen die in het blijf –van- mijn- lijf-huis hadden gezeten vanwege de terreur van hun vrouw. Hoewel mijn T. Matthijs vanaf het begin van zijn hyperpopulaire DWDD ...

Stil kijkt ze naar het schaaltje met brokjes en zijn bakje water op het blauwe dienblad met de vrolijk geschilderde tropische vissen. Het staat op zijn vertrouwde plek op de vloer tussen de afwasmachine en de prullenbak in de keuken. Haar blik dwaalt af en door het raam ziet ze de dikke rode k...

Ik laat me in wanhoop op de grond zakken tot ik op mijn knieën lig voor onze keukendeur en kijk Maarten door het raam smekend aan. Maarten kijkt terug met een blik zonder notie van zijn hoofdrol in dit drama. Hij glimlacht even geruststellend naar me en wijst naar zijn rode laarzen. ‘Kijk ma...

Geïnspireerd door een collega die haar gisteren met een glunderend gezicht een van haar zelfgemaakte koekjes aanbood, zit ze vanochtend peinzend op haar hurken naar de zakken met bloem te staren. Ze is in de buurtsupermarkt, haar natte haren druppen in haar nek. Ze is net bij de kapper geweest. ...

Ze sluit de poort van hun tuin en fietst de hoek om, de stemmen van T. en M. verstommen. Het is rond half acht en ze slaat linksaf het fietspad op. Haar oog valt op de glinsterend groene bomen aan de overkant van de Waterbies. Het geeft haar een geruststellend gevoel, ze weet niet waarom. He...

'Ik ben gisteren bij tante Tinie geweest', roept ze door de bus. Het is kwart over acht in de ochtend en ik zit in de bus naar Maarssen. Ik kijk op van mijn krant en vraag me af wie deze boodschap zo nodig kwijt moet. Op luide toon ook nog. 'We hebben taart gegeten en ik moest mijn schoenen u...

Snel leg ik de krant naast me op de bank en ren naar het toilet. Ik ruk de bril omhoog, maak het bekende geluid van overgave en gooi in twee schokkende bewegingen van mijn middenrif een halve liter bruin vocht in de pot. Bibberend blijf ik nog even hangen. Even daarvoor las ik in mijn favoriete kr...

De huisarts staat in de deuropening van de wachtruimte en spreekt nadrukkelijk zijn naam uit met een rollende r. Ik grijp snel mijn spullen bij elkaar en pers er een: ‘dat zijn wij’ uit. Maarten kijkt even op en het lijkt erop dat hij eerst het krukje van de peuterleestafel even terug wil zet...

‘Geluid de ventilator, geluid de ventilator’. Vol overgave spreekt hij de woorden uit, hierbij omhoog kijkend naar het oudere echtpaar dat zojuist is binnengekomen. Hij houdt zijn hoofdje schuin en zijn vingertje omhoog. De vrouw kijkt hem wat verbaasd aan. ‘Zo zo, dat is een moeilijk woord ...

‘Björn is een beetje mijn paard’ zegt Sandra terwijl ze voor me uitloopt op weg naar de manege. ‘Hij is donkerbruin en heeft zwarte manen’. Ze kijkt een beetje trots. Ik loop naast haar en knik. Ik heb me laten overhalen om er eens een kijkje te nemen. De manege ligt tien minuten lopen van...

Ik probeer in het hoofd van de man te kruipen en word er een beetje duizelig van. Dat hij naast zijn vrouw en kinderen stiekem allerlei relaties met vrouwen heeft en vooral daar voor lijkt te leven: de spanning, seks en avontuur lukt me te bevatten. Dat hij al jarenlang leeft in een gezin, blijkbaa...

Verliefd. Ik zit in de derde klas. Erik zit in de tweede klas. Erik is een kop kleiner dan ik. Erik kan goed op zijn handen staan. Ik kan goed op mijn handen staan met mijn benen tegen de muur. Het moeilijkst wat ik kan is een bruggetje maken. Er is een moment dat ik de enige ben die dit kan....

Dit is niet bedoeld als stelling. Ik wil het er wel even met u over hebben. Ik kwam erop door de horrorverhalen over die nalatige ‘arts’ in Den Haag. Die arts die er speciaal is voor ijdele mensen. Dit zijn meestal vrouwen. Een dergelijk verhaal in de media schrikt enorm af. Beter gezegd sc...

"Ik stel voor dat je wat urine naar het laboratorium brengt. Loop maar even mee". Best een toffe ribbroek heeft hij aan, ziet ze terwijl ze achter hem aan wandelt de lange gang door. Haar huisarts heeft net als de meeste dokters zijn witte jas in de kast laten hangen. Gesprekken lopen bij hem alti...

Poes Mickey is van zijn troon gestoten. Door Maarten. Ja, allicht. Poes Mickey kotst zijn eten wel verdacht vaak uit de laatste tijd. Soms op een plek waar wij het nog niet hadden ontdekt (‘hè getverderrie, nee toch precies op de snoeren achter de gordijnen!’) Soms op een niet te missen p...

“Ik vind dit heerlijk werk”. De man trekt even aan zijn sigaret en blaast met toegeknepen ogen een grote wolk uit. Ik zie dat hij het meent. Hij staat in de deuropening, kijkt me vriendelijk aan en verschikt wat aan zijn haar. Een rode spoeling, schat ik. “Ik doe ook nog ander werk hoor, be...

Ik sta bij de kassa van de C1000. De man voor me in de rij is op leeftijd. Hij staat sterk gekromd en het kost hem zichtbaar moeite om de boodschappen op de band te zetten. Het is druk bij de kassa. Ik kijk wat om me heen. Al die gezichten. Sommige mensen kijken ronduit wezenloos. Naast me staat ...

´Maar dan is mijn moeder alleen´. Vijftien jaar is ze en prachtig om te zien. ´Als ik er niet was had hij haar nog meer pijn gedaan´. Ze veegt met haar hand het snot van haar neus en kijkt de man moe en lodderig aan. ´Dat was ook heel moedig van je, om naar de buren te gaan´, zegt de m...

‘It´s the most wonderfull time of the year’. De warme mannenstem klinkt croonerachtig door de speakers. Gevoelens van verwachtingsvolle nostalgie golven over me heen. Ik realiseer me dat het 12 januari is. We zijn op Kanaleneiland Utrecht en de woonwinkel waar we langs lopen heeft de kerst-c...

’Zo ongeveer gaat het dus met mij’. Pieter zucht eens diep, zet zijn ellebogen op tafel, brengt zijn handen naar zijn hoofd en staart naar zijn bord pasta. Ilse heeft het met hem te doen. Ze kijkt even om zich heen en buigt zich dan vertrouwelijk naar hem over. ’Weet je, zegt ze, een r...

Met een klik haal ik de stekker uit de stekkerdoos. De ster van Bethlehem dooft uit. Onze kerstster hangt voor het slaapkamerraam en licht hinderlijk op tijdens de slaap. Het is midden in de nacht en ik gluur even door de houten luxaflex naar buiten. Er loopt een meisje door de sneeuw. Haar ran...

De man tegenover haar aan tafel lacht. ‘’Dag jochie’’, zegt hij schor. Ze buigt haar hoofd naar haar zoontje dat op haar schoot zit en kijkt vluchtig naar zijn smoeltje hoe de vlag erbij staat, en ja hoor hij grijnst terug naar de man. Ze wrijft hem over zijn haartjes en spreekt hem bem...

Ze zit al lezend op het muurtje aan de rand van het perron, vlak naast theater De Kom en kijkt even op. De tram naar IJsselstein komt er aan. Jammer, even geduld nog. Ze duikt weer in het artikel. Ze rilt en voelt een druppel langs haar nek kriebelen. Wat een weer. Met een zucht blikt ze naar...

‘Het is niet iets van jou alleen, het geldt voor alle vrouwen’. Hij staart naar het computerscherm. In zijn rechterhand een mok koffie, zijn linkerarm en elleboog losjes op tafel. Benen gestrekt voor zich uit. ‘Alle vrouwen in Nederland. Het is Opzij-taal, je moet als man voortdurend verant...

Terloops lopen gaat als volgt. Ik stap in de auto naar het bos in De Bilt, waar T. in ieder geval gaat hardlopen. Als we zijn gearriveerd stap ik uit de auto en zet ik muziek op mijn hoofd. Ik loop richting de rode wandelroute. Al lopend concentreer ik me op het opzwepende pianomuziekje van...

Met verbazing kijk ik opzij. Hoe is het mogelijk. Hij doet niet eens zijn best om zijn lach te verbijten, hij schatert het zelfs uit, de man die regelmatig met irritatie spreekt over ‘’vrouwen met een grote …*+*&&##.. (piep) en op gezette tijden moppert over ‘Opzij-taal’. Nee, dan ...

Ik kijk de man die schuin tegenover me zit aan. Terwijl ik me concentreer op wat hij zegt, merk ik dat ik word afgeleid door wat ik ruik. Het is subtiel en ik kan het niet thuisbrengen. Ik kijk hem nog eens aan en bedenk me dat hij hovenier is en de hele dag in de buitenlucht werkt. In het gebou...