Bijgeloof of niet?
Dat zult u niet geloven.
Wat niet?
Dat ik, gewoon Jan geheten, een weerwolf ben.
Ik vertelde dat aan mijn vriendin.
Dat is een kwestie van fatsoen, toch?
Dat hoort jouw liefste te weten, toch?
We zaten samen te lunchen, lekker in het park.
De zon scheen op onze benen die zich heerlijk verstrengelden.
Ze lachte om mijn verhaal.
Jij malloot, zoiets zei ze.
Ze wriggelde zich van me los, reikte naar achter en pakte een stevige tak.
Daarmee gaf ze me een keiharde lel.
Weer lachte ze.
Mijn laatste gewaarwording was, dat ik glimlachte.
Waarom geloven mensen mij niet?
Zelfs zij niet?
Ik zag af van mijn laatste en diepst gevoelde verlangens.
En stierf.
Geplaatst in de categorie: humor